Δεν βλέπεις κάθε μέρα πίστες να υψώνονται στα τρία μέτρα από το έδαφος ή κοντο-χοντρο-βρώμο-πούτανα να τα δίνουν όλα στο τραπέζι σου (πρώτο τραπέζι πίστα παρακαλώ) στην μπουζουκερί του Πύ**ου...
Δεν καταλήγεις κάθε βράδυ σε οικογενειακούς τάφους με έναν οδηγό ο οποίος προπαντός δεν έχει πιει ούτε γουλιά αλκοόλ (αλλά την επομένη βρίσκεται γυμνός στα καταγάλανα νερά της "Κουρούμπελας" (όπου γίναμε Κουρούτες) κράζοντας το σύνθημα του "Αλκοόοολ Αλκοόοολ κτλ")... Δεν σηκώνεσαι κάθε μέρα στις 11 παρά 5 για μια θεσπέσια συζήτηση μεθυσμένων, δεν πας κάθε μέρα σε destruction parties τόσο σουρεάλ που δεν ξέρεις αν ο καπνός που σε χωρίζει από την παρέα σου είναι αληθινός ή επειδή παρακαρβούνιασες, δεν είσαι κάθε μέρα στο Παλούκι βρε αδερφέ...
Επίσης δεν βλέπεις κάθε μέρα Μάρω Χύτρα να τραγουδάει. Συγγνώμη, να "τραγουδάει" εννοούσα. Χωρίς σχόλια. Όπου και να πάω χάνομαι μου φαίνεται τελικά, και ενώ στην αρχή το νόμιζα για κακό, σιγά σιγά αρχίζει να μου αρέσει πάρα πολύ...
Ποτέ κανείς δε θα μάθει γιατί τα μαγιώ και οι πετσέτες ανακατεύτηκαν, τι διάολο πάλευε να καταφέρει ο φίλος με τα κεριά ή ο οικοδεσπότης με τα συνθήματα...
"Αν δε σταματήσεις θα σου σπάσω τη μούρη!" είπε η αιθέρια παρουσία και τα γέλια ξέσπασαν... Το ουράνιο τόξο μας έδειξε το δρόμο εξαρχής, κι ας μην υπήρχε σωτηρία... Ευτυχώς τουλάχιστον που ήπιαμε και καμιά μπυρίτσα, κάναμε και κανά τσιγαράκι, έτσι για ξεσκάσουμε λίγο επιτέλους...
-Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα ή πρόσωπα είναι καθαρά συμπτωματική.-(τελεία και παύλα για τους ελλειμματικούς)
Ως σενάριο το «Hangover» δείχνει πολύ λίγο μπροστά σ’ αυτό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή