R.I.P. MCA

...

Χωρίς λόγια...

Εμμανουήλ Ροΐδης

Εκ πάντων των ανθρώπων ο Έλλην είναι ο μείζων έχων κλίσιν εις το να νομίζει εαυτόν μόνην αιτίαν παντός κύκλω του γινομένου θορύβου, ως ο μέθυσος εκείνος, όστις ουρών πλησίον βρύσεως έμεινεν εκεί όλην την νύκτα, νομίζων ότι εξ αυτού εκπορεύεται όλον το ύδωρ το οποίον ήκουε να τρέχη…

Μ’ άφησες σαν πόλη τουρκεμένη…

Ο ουσιαστικός στόχος της εκπαίδευσης, αγαπητοί μου, δεν είναι η γνώση αλλά η δράση.

Έχουμε άγνοια, επιλεκτική αμνησία, συμφερολαγνεία,  και το σημαντικότερο… είμαστε δέσμιοι αυτής της καταραμένης δύναμης που λέγεται ΣΥΝΗΘΕΙΑ. Το θέμα είναι βιολογικό - όπως όλα - και για να το ξεπεράσουμε πρέπει να το κατανοήσουμε. Για να το κατανοήσουμε… πρέπει να το παραδεχτούμε.

And the winner is...

Καλό ε;

Ξεγραμμένη Εκδίκηση

Η δημοκρατία είναι απέραντη, μια έννοια χωρίς τέλος και γεννηθείσα ως ιδέα από τα αρχαία χρόνια. Συνδέεται άρρηκτα με την ελευθερία έκφρασης και βούλησης, το δικαίωμα, την φωνή, προσφέροντας έτσι πολύτιμους ιστούς στις κοινωνίες των εθνών.

Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης η δημοκρατία θεωρείται ορισμένες φορές ως δεδομένη, δύσκολο να καταλυθεί ή να απειληθεί. Το ίδιο ίσως πίστευαν και πριν το πραξικόπημα των απριλιανών το 1967. Συζητώντας με ανθρώπους που βίωσαν την στέρηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ανατρέχοντας ιστορικά σε παρόμοιες περιόδους αμφιβάλλω για την ευστάθεια αυτής της βεβαιότητας.

Η ιστορία αποτελεί τον πιο σοφό και αιώνιο δάσκαλο για κάθε λαό. Μας έχει δείξει ότι σε περιόδους κοινωνικοοικονομικών κρίσεων η δημοκρατία καθίσταται ευάλωτη, τρεκλίζοντας πάνω σε αποστεωμένα πολιτικά πρόσωπα και προσφέροντας βήμα κάποιες φορές σε βασιλικές ή «μεταξικές» περσόνες, που στη συνέχεια πρωταγωνιστούν.

Είμαστε για τις τρομπέτες...μόνο!

Και λίγος χαβαλές...

Ένα μαγικό κείμενο, μανιφέστο ήθους από τον Χένρι Ντέιβιντ Θορό

ΤΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 1840 ΚΑΙ 1850 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ
ΑΜΕΡΙΚΗ ΜΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ. ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ
ΤΟΣΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΣΟΥΣ
ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: ΤΟΝ ΧΟΘΟΡΝ, ΤΟΝ ΜΕΛΒΙΛ,
ΤΟΝ ΓΟΥΙΤΜΑΝ, ΤΟΝ ΕΜΕΡΣΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΕΝΡΙ ΝΤ.
ΘΟΡΟ. ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΜΕΤΑ ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΝ
ΚΛΑΣΙΚΟΙ, ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΙΧΝΗ
ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Ο Θορό γεννήθηκε το 1817 στο Κόνκορντ της Μασαχουσέτης και σπούδασε στο Χάρβαρντ. Καλός σπουδαστής και καλός δάσκαλος στη συνέχεια γνώρισε τον Έμερσον, που στο μεταξύ είχε εγκατασταθεί στο Κόνκορντ. Ο Θορό μετακόμισε στο σπίτι του Έμερσον και μαζί υπήρξαν οι βασικότεροι εκπρόσωποι του Υπερβατισμού, που ξεκίνησε στην Ευρώπη ως φιλοσοφικό κίνημα και στην Αμερική πήρε τα χαρακτηριστικά κοινωνικού κινήματος. Οι υπερβατιστές πίστευαν στην υπεροχή της βαθιάς γνώσης και της διορατικότητας έναντι του ορθολογισμού, στην έμφυτη καλοσύνη του ανθρώπου, στη μοναδική ένωση όλων των δημιουργημάτων με το Θείο και τη Φύση. Απομονωμένος στη φύση, ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει τη μοναδική εμπειρία. Γι΄ αυτό εκεί, στη Νέα Αγγλία, στα κτήματα του Έμερσον το 1845 ο Θορό πήρε μια μικρή έκταση δίπλα στη λίμνη Ουόλντεν και άρχισε να κτίζει μια καλύβα και να καλλιεργεί τη γη, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει μόνος. Έζησε για περίπου δύο χρόνια μέσα στη φύση, εφαρμόζοντας απόλυτα τις ιδέες που τον εκπροσωπούσαν. Αποτέλεσμα του «πειράματος Ουόλντεν» ήταν ένα θεμελιακό κείμενο της παγκόσμιας σκέψης, το αριστούργημα του Θορό Walden,ή Η ζωή στο δάσος .

Ο παππούς τη γλίτωσε, η δημοκρατία έχασε! Γράφει η Άννα Μαρία...

Ο παππούς γλίτωσε απ’ το πέσιμο με ένα σπάσιμο ολίγων πλευρών. Οι ελπίδες όλες πια, σ’ ένα wc, μήπως έτσι αρχίσει να καθαρίζει σιγά – σιγά η οικογένεια κι η χώρα. Στο άθλιο δημόσιο νοσοκομείο, σε διπλανό άθλιο κρεβάτι ένας όμορφος νεαρός. Σφαγμένος.

Παππούς και σφαγμένος λοιπόν, πιάσανε φιλίες. Ο πρώτος παλιά στρατιωτική καραβάνα, ο δεύτερος νέος χρυσαυγίτης. Τα βρήκανε. «Εμείς δε μαχαιρώνουμε για να σκοτώσουμε. Γι’ αυτό χτυπάμε πάντα μπούτια και κώλο. Ένας δικός μας τσαντίστηκε γιατί διαφώνησα σ’ ένα ξεκαθάρισμα. Μου έδωσε κανονικές μαχαιριές. Για να με φάει. Στην αστυνομία βέβαια, είπα πως μου την έπεσαν αριστεροί. Αυτά είναι εσωτερικά μας. Θα τον φάμε μόνοι μας τον ψηλό. Είναι τεράστιος, αλλά θα τον καθαρίσουμε.» Αυτά είπε το καλλιτεχνικό κορμί των τατουάζ. Μία μεταφυσική δύναμη φάνηκε στα μάτια του και ανασηκώθηκε απ’ το σιδερένιο, με ξεφτισμένη άσπρη μπογιά, κρεβάτι.

Ωραίος!

Πως να γίνεις ένας σωστός χρυσαυγίτης.

Δώδεκα χρόνια στη Χρυσή Αυγή δεν ήταν λίγα Ένα πρώην μέλος της Χρυσής Αυγής ανοίγει την καρδιά του σε μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στο "Βήμα της Κυριακής" για την προϋπηρεσία στο κόμμα

Δεκαπέντε ράμματα ήταν το παράσημο που πήρε από τους ξυλοδαρμούς στους οποίους πήρε μέρος σε όλη τη διάρκεια της θητείας του στην οργάνωση. Τα άλλα παράσημα που απέσπασε από τον κ. Μιχαλολιάκο δεν μετρούν, γιατί ο ίδιος τα έδινε σε όλα τα πρωτοπαλίκαρά του.

Θέλω το νούμερο 11 να μου χαρίσει μια βραδιά, ας είναι και βραδιά νίκης του ΠΑΣΟΚ

Μαύρα Πλήκτρα - Μοναχικό Αγόρι

Aυτό σίγουρα δεν είναι ευτυχία.

Ευτυχία; Να μην είσαι φτωχότερος από το φίλο σου

Μεγάλοι συγγραφείς και στοχαστές έχουν συζητήσει ατελείωτα τον ορισμό της ευτυχίας και πώς μπορεί να επιτευχθεί. Σύμφωνα με τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ, η ευτυχία είναι «ένας καλός τραπεζικός λογαριασμός, ένας καλός μάγειρας και καλή πέψη», ενώ ο Μάρκος Αυρήλιος έχει πει πως «πολύ λίγα πράγματα χρειάζονται για να κάνουν τη ζωή ευτυχισμένη. Εξαρτώνται όλα από το μυαλό μας, τον τρόπο της σκέψης μας».

Catastroika… γιατί αυτός ο Karl όλο μισές δουλειές κάνει.

Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή.

Το Catastroika αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.

Τώρα που καλοκαιριάζει, είμαι σε τέτοιο mood

Ανθίζουν τα λουλούδια, οι κοπέλες, τα αγόρια, οι ομοφυλόφιλοι και οι ετεροφυλόφιλοι.