Στην Κ. (Τέλος, Τέλος,Τέλος!!!)

Όταν ο Mits_F συνάντησε την ποίηση!!!

Άθλια, άθλια, άθλια, βουβά, βουβά, βουβά,

Όλα τελειώνουν, όλα τελειώνουν, όλα τελειώνουν.

Πρόσοψη ζωγραφισμένη, σκυθρωπή, συννεφιασμένη,

Δεν πειράζει θα περάσει, θα περάσει, θα περάσει.

Άδικα ελπίζεις, άδικα περιδιαβαίνεις την λεωφόρο της ελπίδας

Δεν θα περάσει, δεν θα περάσει, δεν θα περάσει,

Στοργική και συμπονετική θα σε συντροφεύει για πάντα,

Πιστή στο ραντεβού της με την αιωνιότητα και την νύχτα.

Θολώνεις, θολώνεις, θολώνεις, πονάς, πονάς, πονάς,

Ρυάκια κακοσχηματίζονται στην ζαρωμένη επιδερμίδα.

Καπνός-ομίχλη ξεπηδά από την ψυχή, κατευθύνεται στην ζωή,

Μην τον αφήσεις να σε κρύψει, πνίχτον πριν αναπνεύσει.

Σου αρέσει, σου αρέσει, σου αρέσει, πίνεις, πίνεις, πίνεις,

Και εκεί χάνεσαι για πάντα, στρίψε προλαβαίνεις, σε παρακαλώ.

Η Κ. σου χαμογέλασε, μια φορά, για πάντα, σκιά μαζεμένη, άρρωστη,

Την κουβαλάς, σε βαραίνει και σου αρέσει, σαδιστικά όμορφη.

Σε πληρώνει, σε πληρώνει, σε πληρώνει, συνήθειο, συνήθειο, συνήθειο

Τα κόκκαλα ποτίζουν, ρέπουν στο τέλος, πονούν, μαυρίζουν.

Ποια τα κόκαλα, ό,τι σε στηρίζει και σε ανδρώνει, μαυρίζει,

Και στο τέλος με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς να το αντιληφθείς.

Τέλος, τέλος, τέλος