Προσωπική άποψη, ο Alan Parker σ' αυτή τη ταινία είναι στη καλύτερη του στιγμή, μέσα στην ιδιόρυθμη αλλά ποικίλη θεματολογία της δουλειάς του. Ο Birdy δεν απέδρασε ποτέ. Υπήρχε ο Αλ που απεγνωσμένα προσπαθούσε να τον "γυρίσει πίσω", όταν κι ο ίδιος -εκείνος ο allegro τύπος- παρασύρθηκε από ποτάμια απόγνωσης. Όταν πληγώθηκε τόσο σωματικά και πνευματικά, ώστε να γίνει ένα με το αγόρι "πουλί", να καταλάβει. Ποια διαφορά είχαν πλέον? Ο κολλητός που κατάφερε στο τέλος.. να γελάσουν κι οι δύο.
Το Birdy πονάει όχι μόνο όταν το παρακολουθείς, αλλά και στην ανάμνησή του. Το βλέπεις με φίλους για να θυμάσαι κι εκείνους. Ίσως χρόνια μετά να είναι λιγότεροι, μπορεί και ένας, όμως οι εναπομείναντες θα είναι οι άξιοι να γυρίσουν ο ένας τον άλλον πίσω...
Ενδιαφέρουσα ανάγνωση φιλενάδα. Πράγματι, ο Πάρκερ χωρίς να προδίδει τα στερεότυπα, βρήκε το κάτι περισσότερο και απογείωσε την ταινία. Εξαιρετική, το μόνο που μπορώ να της καταλογίσω, είναι μια political correctness που στην εποχή της όμως δεν θα φάνταζε και τόσο ανορθόγραφη. Η απόλυτη ανάγνωση όμως, είναι ότι ο Πάρκερ υποστηρίζει την άποψη του σεναρίου του αριστοτεχνικά σε όλα τα επίπεδα. Τι μου θύμισες..
Κοίτα τώρα ποιον κέρασα νερατζάκι... Το Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο!!! Τα ξεχνώ όλα, του φτιάχνω tarte tatin και τον καλώ να μην αλλάξουμε δεκαετία, να παρακολουθήσουμε Coppola και μόνο το "Rumble Fish". Άμα είναι καλό παιδί θα δούμε και... Brian De Palma!!! Την καλύτερη γκαγκστερική όλων των εποχών "The Untouchables". Άφθονο αλκοόλ (όχι μαρτίνι) και στο τέλος θα μου πεις τι θυμήθηκες.
Προσωπική άποψη, ο Alan Parker σ' αυτή τη ταινία είναι στη καλύτερη του στιγμή, μέσα στην ιδιόρυθμη αλλά ποικίλη θεματολογία της δουλειάς του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Birdy δεν απέδρασε ποτέ. Υπήρχε ο Αλ που απεγνωσμένα προσπαθούσε να τον "γυρίσει πίσω", όταν κι ο ίδιος -εκείνος ο allegro τύπος- παρασύρθηκε από ποτάμια απόγνωσης. Όταν πληγώθηκε τόσο σωματικά και πνευματικά, ώστε να γίνει ένα με το αγόρι "πουλί", να καταλάβει. Ποια διαφορά είχαν πλέον? Ο κολλητός που κατάφερε στο τέλος.. να γελάσουν κι οι δύο.
Το Birdy πονάει όχι μόνο όταν το παρακολουθείς, αλλά και στην ανάμνησή του. Το βλέπεις με φίλους για να θυμάσαι κι εκείνους. Ίσως χρόνια μετά να είναι λιγότεροι, μπορεί και ένας, όμως οι εναπομείναντες θα είναι οι άξιοι να γυρίσουν ο ένας τον άλλον πίσω...
Ενδιαφέρουσα ανάγνωση φιλενάδα. Πράγματι, ο Πάρκερ χωρίς να προδίδει τα στερεότυπα, βρήκε το κάτι περισσότερο και απογείωσε την ταινία. Εξαιρετική, το μόνο που μπορώ να της καταλογίσω, είναι μια political correctness που στην εποχή της όμως δεν θα φάνταζε και τόσο ανορθόγραφη. Η απόλυτη ανάγνωση όμως, είναι ότι ο Πάρκερ υποστηρίζει την άποψη του σεναρίου του αριστοτεχνικά σε όλα τα επίπεδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου θύμισες..
Coco de Fiongo
Κοίτα τώρα ποιον κέρασα νερατζάκι... Το Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο!!!
ΔιαγραφήΤα ξεχνώ όλα, του φτιάχνω tarte tatin και τον καλώ να μην αλλάξουμε δεκαετία, να παρακολουθήσουμε Coppola και μόνο το "Rumble Fish". Άμα είναι καλό παιδί θα δούμε και... Brian De Palma!!! Την καλύτερη γκαγκστερική όλων των εποχών "The Untouchables". Άφθονο αλκοόλ (όχι μαρτίνι) και στο τέλος θα μου πεις τι θυμήθηκες.
Are you talking to me ?
ΑπάντησηΔιαγραφήCoco de Fiongo
Αμάν! Να κι ο "ταξιτζής"! Πάμε για μια δεκαετία πιο πίσω λοιπόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Άννα Μαρία είναι ή η Ντέπυ Γκολέμα ή άντρας!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μπορώ να αντέξω την ωμή βία, αλλά η ωμή λογική είναι ανυπόφορη."
ΔιαγραφήΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ
Άφησες τον Καμύ κι έπιασες τον Ουάιλντ... πρόοδος!
Διαγραφή"Ο ασφαλέστερος τρόπος να διασωθεί η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, είναι το χιούμορ"
mathepeze