Diggin'

Αρέσκομαι στα μεγάλα μουσικά διαλείμματα - φίλε dude. Όμως σιχαίνομαι να γράφω για καλλιτέχνες - ειδικά κριτική. Εν αντιθέσει με ικανοποιεί να γράφω για φίλους – και τον εαυτό μου. Κι αυτό θα κάνω σήμερα – μετά μουσικής φυσικά -  έστω και επιγραμματικά.

Πιθανώς να μου λείπουν οι τύψεις και οι δισταγμοί, και παρακαλώ να μου συγχωρεθεί η όποια (καλοπροαίρετη) ειρωνεία, την οποία υπηρετώ με τον πιο ευσυνείδητο τρόπο και μα τον Πιτιγκρίλι, δεν είναι επίκτητη, αλλά φυσική, όσο και o εγωισμός του Θεανθρώπου…      

Είμαι ένα χρόνο στις κάλτσες – αναζητώντας την συγκίνηση - και δεν μπορώ να μην καταθέσω τις πρόσφατες σκέψεις μου γι’ αυτήν την ομάδα που μεγάλωσε με πιάνο και γαλλικά… όχι, όχι… λάθος χειρισμός της γλώσσας… με πιάνο κι ένα λεκτικό χωρίς ένα ρο, δίνοντας την εντύπωση πως η σωστή σκέψη αρκείται στα είκοσι τρία γράμματα… 

Συνοδεύω τις «σκέψεις» με το «πρόσφατες» δίνοντας μάχη με το πεπρωμένο και όχι το «τελευταίες» που ίσως ταιριάζει καλύτερα, μιας κι όλη μας η ζωή είναι μια μονομαχία με το τυχαίο αγαπητοί μου και ως εκ τούτου, όλα είναι ρευστά και… αναπόφευκτα μπαίνουν στην ομίχλη των αναμνήσεων… 

Λοιπόν… συνεχίζω με αυτόνομο σχολιασμό άνευ προκαταλήψεων…

Το xrisa-fi δείχνει να αισθάνθηκε πολύ νωρίς την ματαιότητα της συγγραφής κι ελπίζω να μη πνίγει τις σκέψεις της με στίχους όπως… μην ανάβεις το φως, τράβα απλώς τη κουρτίνα…

Ο dude… απλά έχει την προνομιακή ευτυχία, του… ήμουν, είμαι και θα είμαι σε εσωτερική αναζήτηση μακράς διάρκειας.

Ο Karl, φύση ευφυής, έχει κάθε δικαίωμα να δικαιολογεί τις αδυναμίες του, με την βεβαιότητα ότι κάθε μέγας έχει αδυναμίες, που σε αυτά τα προνομιούχα όντα, μεταφράζονται ως ιδιοτροπίες της μεγαλοφυΐας.

Ο Badstuber, μετά την βαθύτερη κατανόηση του έρωτα και τη γεύση του εύκολου χρήματος, απέρριψε το blogging και ασπάστηκε το ευ ζην.

Ο Sreve, έχει βρει τον δρόμο του και δεν υπάρχει λόγος να ψάχνει γι’ άλλον, πιο κοινωνικοπολιτικοντιζαινάτο, πιο ακατανόητο και ως εκ τούτων μη επιδεχόμενο αντιρρήσεων. Αυτό μόνο και τίποτα άλλο!

Ο Bob, πολεμά το αόρατο κακό στα βάθη της τριτοκοσμικής μας χώρας και καταστρώνει σχέδια ανατροπής… γενικότερα -  γι’ αυτό δεν χωράει αμφιβολία.

Ο xray, με εγκατέλειψε κι ανταλλάσει απόψεις με μεγαλύτερους απ’ αυτόν, που οι περισσότεροι αν δεν έχουν πεθάνει, θα έπρεπε… χαρίζοντας στην λέξη ευθανασία την σημασία που της αξίζει…

Όσο για μένα… κάποτε ιππέας της ανωτερότητας κάλπαζα στους λειμώνες της αλαζονείας… πλέον πεζός και με ταπεινές πρακτικές κατευθύνσεις, κοινός χαμομηλοπότης… μελαγχολικός σαν σελίδα συνεργασίας νέων λογοτεχνών που θα παραμείνουν άγνωστοι όσο και ο εφευρέτης του τροχού…  

… έλααα σοβαρέψουουουου, θα μας κράξουν πάλιιιι…

è  

Όσο για μένα… μετά από τόσα χρόνια ακόμη δεν μπορώ να χωνέψω το πως και να καταλάβω το γιατί η μουσική και όχι το βιβλίο, είναι ο καλύτερος μου φίλος…

******

Ed Royal & Dj Enne - He/s A Champ





Bronx River Parkway - Mi Corazon





Funktomas - Sweet Baby





Anthony Joseph & The Spasm Band - She Is The Sea




Sono Rhizmo - I can't sleep





Mark Murphy - Why And How





Al Wilson - The Snake