Αναμονή Ιρλανδικής Άυρας

Η Ελλάδα της 18ης ιουνίου βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο πολιτικό στοίχημα. Η νέα κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία σχηματίσθηκε εν μέσω συγκρούσεων, έχει μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή η οποία θα πρέπει να συνδεθεί με το ευρωπαϊκό οικοδόμημα χωρίς όμως να αφήνει ορφανό το ελληνικό έμβρυο και τα ενδοχωρικά κύτταρα. Το διττό μέτωπο των υπουργών και υφυπουργών απέναντι στην ηγεμονία των τραπεζιτών και την αγανάκτηση των πολιτών καθιστά εξαιρετικά σημαντική την επιλογή των προσώπων.

    Ο κος Σαμαράς δεν παρέλειψε ωστόσο την ανάθεση ορισμένων υπουργείων σε πρόσωπα που στο παρελθόν πραγματοποίησαν μια όχι και τόσο επιτυχημένη θητεία. 

     Η απόφαση του κου Βενιζέλου να αφήσει εκτός κυβερνητικού σχήματος πρωτοκλασσάτα στελέχη επέφερε εκρήξεις εντός των τειχών του ΠΑΣΟΚ, καταδεικνύοντας μια εικόνα αυτοκαταστροφής η οποία είχε ήδη σκιαγραφηθεί από την 6η Μα΄ϊου. Η Ιπποκράτους δείχνει σημάδια αργού θανάτου και τα στελέχη της προσπαθούν να σώσουν την πολιτική τους ταυτότητα από το βασανιστήριο της σταγόνας.

     Η νεοεισελθέισα στην κυβέρνηση ΔΗΜΑΡ καλείται να διαδραματίσει το ρόλο μιας συνιστώσας που αν και μοιάζει μικρή - μιλώντας σε ποσοστιαία βάση- θα προτείνει, θα αντικρούει και θα συνυπογράφει για το μέλλον της χώρας. Η ομάδα του κυρίου Κουβέλη οφείλει να σταθεί στην πολιτική σκακιέρα ως ευρωπαϊκή-ανανεωτική αριστερά, χωρίς φιλολαϊκίστικες ιδέες και αντιμνημονιακούς δογματισμούς. Η λεγόμενη “απαγκίστρωση από το μνημόνιο” θα πρέπει να τεθεί με ρεαλιστικούς συσχετισμούς παραγκωνίζοντας κομματικές ιδεοληψίες.

     Στην αντίπερα όχθη, του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ και του φαινομένου Τσίπρα το κλίμα είναι ευχάριστο με μια δόση ανακούφισης. Ανακούφιση διότι το αντιμνημονιακό μέτωπο της αριστεράς δεν επωμίστηκε το βάρος της διακυβέρνησης της χώρας. Ο αντίπαλος του τρομολαγνικού μπλόκ αρνήθηκε πάσα συνεργασία με τα άλλα τρία κόμματα  επιλέγοντας την οδό της αντιπολίτευσης. Θα πρέπει όμως το επιτελείο της Κουμουνδούρου να υιοθετήσει μια αντιπολίτευτική στάση με περίσσεια υπευθυνότητα και χωρίς μεγάλες υποσχέσεις. Διότι τότε ο κίνδυνος επιστροφής στα μονοψήφια ποσοστά ελοχεύει και έρχεται σε χρόνο ρεκόρ.

     Το μετεκλογικό τοπίο του 2012 αποτελεί πηγή έντονου προβληματισμού. Η φασιστική ψήφος μαρτυρά ένα υπαρκτό κύμα ιδεολογίας, το οποίο ουδεμία δικαιολογία φέρει περί διαμαρτυρόμενης ψήφου ή αντίδρασης. Τα ποσοστά στην ΓΑΔΑ και στα ειδικά εκλογικά κέντρα όπου προσήλθαν οι Έλληνες αστυνομικοί καταδεικνύουν το ηθικό τέλμα της Ελληνικής Πολιτείας καθώς επίσης και τα περιθώρια αλλαγής της. Το φαινόμενο της ακροδεξιάς δεν γεννήθηκε ως δια μαγείας στην κοινωνία μας. Η ανυπαρξία ουσιαστικής παιδείας, το έλλειμα πολιτικής κρίσης και υπευθυνότητας, ο φιλοτομαρισμός και η καλοπέραση πότισαν το έδαφος ώστε να καρποφορήσει η φασιστική φάλαγγα. Η ιστορία φωτίζει τα λάθη του παρελθόντος, διηγείται τα γεγονότα και στο τέλος δικάζει. Η δίκη κρατάει χρόνια και στιγματίζει βαθειά.

     Το κλίμα στην Ευρώπη αλλάζει και δυστυχώς τα σύννεφα της αλλαγής αυτής δεν μοιάζουν διόλου ανοιχτόχρωμα. Η γερμανική καγκελαρία δείχνει να μην λαμβάνει τα μηνύματα πλήθους οικονομολόγων που τονίζουν πως η συνταγή της λιτότητας καθίσταται πλέον αναποτελεσματική. Ο ευρωπαϊκός νότος έχει μεταμορφώθεί σε ένα γιο-γιο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. 

     Το θετικό κλίμα που άνθησε στην Γαλλία, με τον κο Ολάντ να δηλώνει την στήριξή του προς την Ελλάδα και τον κο Μόντι να ακολουθεί, αποτελεί πρόσκαιρο παυσίπονο που δεν θα δράσει χωρίς την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης. Ο Κος Σαμαράς κρατάει μετα βίας το καρπούζι, αλλά σίγουρα το μαχαίρι βρίσκεται στα χέρια της κας Μέρκελ.

     Η τρικομματική κυβέρνηση θα τραβήξει έναν δύσβατο και μακρύ δρόμο. Η σωτηρία δεν θα επέλθει μόνο από γερμανούς από μηχανής θεούς αλλά με μια συνταγή που απαιτεί την σωστή δοσολογία των καρυκευμάτων.

     Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση του 2012 δεν θα αποδειχθεί ως ένας Γκοντός του Μπέκετ που δεν έρχεται ποτέ.

Lennie Small