Πιστοί στο ραντεβού μας, και ύστερα από τις πρώτες γνωριμίες, ξεκινήσαμε σαν καραβάνι την ανάβαση μας προς το υπέροχο, αν και κατεστραμμένο από τις πυρκαϊές, βουνό. Έξω ακριβώς από το σπήλαιο, μια ομάδα αναρριχητών, που εξεπλάγην από την παρουσία και την εμφανή διάθεσή μας, προπονούνταν σκαρφαλώνοντας έναν κάθετο βράχο, χωρίς να λείπει το χιούμορ και, ασφαλώς, η αλληλοϋποστήριξη.
Στην είσοδο του σπηλαίου βρίσκεται ένα βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα, κτισμένο τον 10ο-11ο αιώνα μ.Χ. Στο ιερό του ναού υπάρχουν αγιογραφίες βυζαντινής περιόδου, καθώς και διάφορα σκαλιστά σύμβολα που διεγείρουν την φαντασία ως προς την σημασία τους.
Όσον αφορά τώρα το σπήλαιο, γνωστό και ως «Σπήλαιο των Αμώμων», δηλαδή των αγνών και αναμάρτητων, ανακαλύφθηκε από τους Αρχαίους Έλληνες όταν λάξευσαν το βουνό για την παραγωγή του πεντελικού μαρμάρου, με το οποίο ανακατασκευάστηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. η Ακρόπολη και άλλα αρχαία μνημεία (Τελεστήριον της Ελευσίνας, ο Ναός του Ολυμπίου Διός κ.ά.). Επίσης, υπήρξε ιερό του Πανός, ενώ κατά τους βυζαντινούς χρόνους κατοικήθηκε από μοναχούς.
Εισερχόμενος στο μεγαλοπρεπές σπήλαιο, η θερμοκρασία πέφτει αισθητά και το πυκνό χνώτο υποδηλώνει την υψηλή υγρασία. Οι ήχοι των σταγόνων που πέφτουν στο έδαφος και δημιουργούν τις βάσεις των σταλακτιτών, είναι μαγικοί. Καθώς κατηφορίζω, με προσοχή γιατί γλιστράει, προς το μέσον του πελώριου θαλάμου, με παροτρύνει με χαρά ο Μινάς να κοιτάξω προς την είσοδο. Με την πρώτη ματιά και καθαρή λογική, το μόνο που έβλεπα ήταν οι αναρριχητές που αιωρούνταν «σαν το άγιο πνεύμα», όπως είπε κάποιος. Το περίγραμμά του όμως, αφότου μου εξήγησε και με μια δόση φαντασίας, έμοιαζε όντως σε ταύρο με κέρατα (βλ.φωτ.). Η αίσθηση ότι κάποιοι πιθανόν να χρησιμοποιούσαν την σπηλιά αυτή ως οίκο ή ως ησυχαστήριο είναι τρομερή.
Ύστερα από την ομαδική φωτογραφία, παρουσία του «αγίου πνεύματος», κατευθυνόμαστε προς το τεχνητό τούνελ που κατασκευάστηκε από τον στρατό ως βάσεις αγνώστου σκοπού. Με τις μηδαμινές μου γνώσεις επί του θέματος, προσπαθώντας να συγκρατήσω τις πληροφορίες και τις απόψεις που ακούγονταν από το γκρεμισμένο εσωτερικό του τούνελ, τις αισθήσεις μου μαγνήτισε η έντονη μυρωδιά ρίγανης που ελευθερώθηκε με το χάιδεμα μιας κοπέλας που φαινόταν να το απολαμβάνει.
Στον δρόμο προς τα αυτοκίνητα, τα τρομερά χρώματα του δειλινού, η θέα του λεκανοπεδίου και ο καθαρός αέρας, παρέα με την αίσθηση του ιστορικού, μαγικού και απόκρυφου αυτού σπηλαίου, μου αναδύθηκε μία αίσθηση γαλήνης αλλά και προτροπής για περαιτέρω εξερεύνηση.
Ελπίζω οι ορεξάτοι ερευνητές της Αστρικής Πύλης, αλλά και οι φίλοι του Μεταφυσικού, να συνεχίσουν έτσι, προτρέποντας και οργανώνοντας κι άλλες εξορμήσεις. Συγχαρητήρια, και όπως λένε και μερικοί, «η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω»!
Ακολουθεί φωτορεπορτάζ:
http://www.flickr.com//photos/38124306@N08/sets/72157630271898578/show/
Για περισσότερα: http://www.mankey.eu/?p=8187
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου