Next station "Το νόημα της ζωής" Please mind the gap…

 

 

Έχουμε να λέμε λοιπόν…

Κάποιοι έγραψαν στον τοίχο πως το νόημα βρίσκεται… στην συνεχή και υπερβολική αίσθηση της σημαντικής σημασίας που έχουμε!!!;;;

 
 

*******

Άλλος, μέσα από περισσεύον συναίσθημα - γέννημα της εφηβικής και θρέμμα της μετεφηβικής αφέλειας - υποστηρίζει πως το νόημα της ζωής είναι ο Έρωτας. Έτσι απλά, υποτιμώντας μας περισσότερο κι από τον μέσο Μιχαλολιάκο (τους μισούς από μας τουλάχιστον).

*******

Η θρησκευτική αντιμετώπιση του ερωτήματος «ποιο είναι το νόημα της ζωής», είναι πολύμορφη, όμως εν τάχει θα έλεγα πως επικεντρώνεται στην αντίληψη ενός Προσωπικού Θεού, ο οποίος «αγάπη εστίν» και η ανταπόκριση στα κελεύσματα της θείας βούλησης Του, αλλά κυρίως η αγαπητική σχέση κοινωνίας μαζί Του, θα δώσει τη λύση σε όσα μας βασανίζουν.

Όμοφα πάματα!!

 

 

 

*******

Φιλοσοφικά, σύμφωνα με τους θετικιστές, το ίδιο το ερώτημα για το νόημα της ζωής στερείται νοήματος, δεν επιδέχεται φιλοσοφική ανάλυση και η σωστή λογική και σημασιολογική ανάλυση του μας δείχνει πως το πρόβλημα στο οποίο παραπέμπει είναι ένα ψευδοπρόβλημα που δεν επιδέχεται λύση αλλά διάλυση. Το νόημα μιας πρότασης συνίσταται στη μέθοδο της επαλήθευσής της, το οποίον δεν ισχύει στην πρόταση που μας απασχολεί, οπότε πρέπει να θεωρηθεί το λιγότερο ανόητη και να εγκαταλείψουμε τον φιλοσοφικό αυτό στοχασμό… (χμμμ)

 

 

*******
 

Για τους υπαρξιστές από την άλλη, τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα, απαισιόδοξα και υπερβολικά… θα έλεγα, αλλά ας μιλήσει…

 η Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Μάταια κοιτάζω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη και λέω την ιστορία μου, αλλά δεν μπορώ να συλλάβω τον εαυτό μου ως ολότητα, αυτό που βιώνω είναι το κενό που είναι ο εαυτός μου, αισθάνομαι ότι δεν είμαι».

 

& ο πάντα απολαυστικός Γούντι Άλεν:

 

Γούντι Άλεν: Υπέροχος Τζάκσον Πόλοκ, ε;

Κορίτσι: Ναι, είναι.

Γούντι Άλεν: Τι συμβολίζει για σένα;

Κορίτσι: Δηλώνει την αρνητικότητα του σύμπαντος, το ειδεχθές μοναχικό κενό της ύπαρξης, το τίποτα, την κατάσταση του ανθρώπου ο οποίος αναγκάζεται να ζει σε μία άγονη, άθεη αιωνιότητα, όπως μια μικροσκοπική φλόγα τρεμοπαίζει σε ένα τεράστιο κενό, που δεν έχει τίποτα παρά απόβλητα, φρίκη, και υποβάθμιση, σχηματίζοντας ένα άχρηστο ζοφερό ζουρλομανδύα σε ένα μαύρο παράλογο σύμπαν.

Γούντι Άλεν: Τι κάνεις Σάββατο βράδυ;

Κορίτσι: Θα αυτοκτονήσω.

Γούντι Άλεν: Τι λες για Παρασκευή;

 

 

 

*******

 

Ο αγαπητός Richard Dawkins και η δική του απάντηση στο τεράστιο αυτό υπαρξιακό ερώτημα!

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=FYn32G20Dw4&feature=relmfu
 

http://www.youtube.com/watch?v=ud4SXQf01ck&feature=relmfu

 

 

Νααα… για κάτι τέτοια τον έσβησα από την λίστα μου.

 

*******

Ας πάρω έναν Αρκά να ισορροπήσω λίγο…

 

 

*******

 

Κατά τον Ντάγκλας Άνταμς, οι άνθρωποι έχουν από αιώνες προγραμματίσει τον πανίσχυρο υπολογιστή που ονομάζεται Βαθιά Σκέψη να απαντήσει στο «Ύστατο Ερώτημα για τη Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα» Ο υπολογιστής, επεξεργάζεται δεδομένα κι ανακοινώνει πως η απάντηση είναι 42. Όταν οι χειριστές του διαμαρτύρονται εκφράζοντας την απορία τους, παρατηρεί ειρωνικά ότι αν καταλάβαιναν το ερώτημα θα καταλάβαιναν και την απάντηση. Έτσι χρειάζεται να κατασκευαστεί ένας άλλος ισχυρότερος υπολογιστής για να συλλάβει και να αναλύσει το ερώτημα 2… κτλ κτλ (αν και κορυφαίο, όχι απόλυτα κατανοητό απ’ όλους).

 

 

 

*******

Οι Monty Python’s, με το εύρημα «επτά ηλικίες του ανθρώπου» (νήπιο, κλαψιάρης μαθητής, εραστής, φαντάρος, δικαστής, ανόητος γέρος, απόλυτη λήθη) ξετυλίγουν το νόημα της ζωής σε μια ταινία που τελειώνει με αυτόν τον μονόλογο:  Παρουσιάστρια: «Λοιπόν, αυτό είναι το τέλος του φιλμ. Και τώρα, το Νόημα της Ζωής»
<Της παραδίδεται ένας φάκελος>

 «Ευχαριστώ Μπριζίτ. Μμμμ… Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο.

Προσπαθήστε να είστε ευγενικοί, να μην τρώτε λιπαρά, διαβάζετε κανένα καλό βιβλίο που και που, πηγαίνετε για περπάτημα και προσπαθήστε να ζείτε αρμονικά με τους ανθρώπους όλων των θρησκειών και εθνικοτήτων. Και, για το τέλος, ορίστε και μερικές φωτογραφίες από πέη για να ενοχλήσουμε τους λογοκριτές και να δημιουργήσουμε έναν σάλο, μιας και όπως έχουν τα πράγματα στις μέρες μας αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κουνήσει τον κώλο του το βίντεο-εθισμένο κοινό και να επιστρέψει στο σινεμά. Οικογενειακή ψυχαγωγία; Μαλακίες! Αισχρότητα ζητούν: ανθρώπους να κάνουν πράγματα ο ένας στον άλλον με αλυσοπρίονα κατά τη διάρκεια σχολικών πάρτι, μπέιμπι-σίτερ να καρφώνονται με βελόνες πλεξίματος από αδερφές υποψήφιους προέδρους, ομάδες περιφρούρησης να στραγγαλίζουν κότες, ένοπλες συμμορίες κριτικών θεάτρου να εξοντώνουν μεταλλαγμένες κατσίκες! Που πήγε ο χαβαλές του σινεμά; Λοιπόν, αυτό ήταν. Να πέσει το μουσικό θέμα. Καληνύχτα»

 

 

*******

Εγώ, αναρωτώμενος πως είναι δυνατόν όλοι να θέλουμε περιπαθώς κάτι, αλλά να μην ταυτίζονται οι πόθοι μας, καταλήγω στο συμπέρασμα πως το νόημα της ζωής είναι να μην είσαι στην λάθος πλευρά, όσο ευάερη κι ευήλια φαίνεται, αλλά στην πλευρά που κολατσίζει. Έτσι απλά και κατανοητά… απ’ όλους.