Η ΟΡΘΟΠΕΤΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΟΥΣΤΙΑΣ

Γράφει η Άννα Μαρία

Η μαγεία του κινηματογράφου νίκησε. Σας λάτρεψα εσάς τους δύο, σας πόνεσα. Θα ήθελα να σας φιλήσω, να κοιμηθώ μαζί σας. Θα μπορούσα να κάνω έρωτα και στους δυο σας ταυτόχρονα ή ξεχωριστά. Όποιος σοκάρεται, ας αναλογιστεί γιατί σε ανάλογο σεξομπέρδεμα γυναικών, όλοι οι άντρες θα ήθελαν ακριβώς το ίδιο... Εδώ τα πράγματα είναι αλλιώτικα, όπως πάντα. Χαλαρώστε τους μυς του προσώπου σας απ’ την απρόσμενη χυδαιότητα. Χαλαρώστε και τα «λοιπά» απ’ την προκλητική εικόνα γυναίκας με δύο άντρες. (Υπερβολές για να σας κρατήσω ως το τέλος...) Δεν είναι σεξ. Είναι η δύναμη του οίκτου και της ομορφιάς. Δύο όμορφοι άντρες. Πονούν! Εγώ είμαι εδώ! Αγκαλιά....

**************

Αυτή η αγάπη... Είναι κάτι αγόρια που με βάζουν σε σκέψεις. Κάποιοι εξαρτημένοι κολλητοί του κολλητού τους. Λίγο αρρωστημένα. Λίγο υπερβολικά. Ή πολύ σε όλα. Ποιο το κακό και ποιο το λάθος;

Το ν’ αγαπάς με υπερβολή τους φίλους σου είναι, άραγε, λόγος ώστε κακοπροαίρετα μυαλά να σε «θάψουν» και να σε χαρακτηρίσουν μ’ επίθετα που «καίνε» και μετά.. άντε ξεκόλλα τη λάσπη απ’ τη ζωή σου. Γίνεται δεύτερο δέρμα σου και δυστυχώς υπάρχουν πολλές φορές που το «προφανές» υποκρύπτει εμπάθεια και επιδίωξη διαπόμπευσης. Είναι απορίας άξιο γιατί ασχολούνται οι άνθρωποι τόσο πολύ με την προσωπική ζωή των άλλων; Δεν θα έπρεπε να αφορά κανέναν. Ένα εξοργιστικό παράδειγμα είναι οι βιογραφίες με πικάντικες λεπτομέρειες μιας αθέατης πλευράς της ζωής ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης, που συχνά πουλούν περισσότερο κι απ’ το έργο τους. Είναι παράλογο.

 Ομολογώ πως κι εγώ, αρκετά συχνά, παλεύω ν’ απωθήσω με λαβές ζίου ζίτσου (柔術 jūjutsu) τον άλλον μου εαυτό (ΑΜ.2 – ζυγός με ωροσκόπο δίδυμο και όνομα διπλό;), εκείνον που παρασύρεται από σκέψεις πονηρές και κακιασμένες μην έχοντας σερί νικών ανωτερότητας στο ενεργητικό μου. Όμως αυτό το προφανές... Μου φωνάζει, με ταράζει, το διώχνω και μέσα στο χρόνο με ραπίζει όταν μεταμορφώνεται σε αληθές - γιατί πάντα πονάνε οι αποκαλύψεις. Θα το έλεγα διαίσθηση αν πίστευα στην ύπαρξη «τρίτου ματιού» και όχι στην αποκωδικοποίηση ηλεκτρικών σημάτων από νευρώνες, άξονες, δενδρίτες που κάνοντας αθροίσεις και υπολογισμούς προκύπτει τελικά ο νους, σαν αναφυόμενη ιδιότητα του εγκεφάλου. (...)

Σκέφτομαι άντρες. Αδελφό, πατέρα, θείο, τους φίλους μου, τα δικά μου αγόρια. Νιώθω ενοχές κι όμως συνεχίζω τον εκμαυλισμό της συνείδησής μου, ανήμπορη να το ελέγξω. Ανίκανη ν’ αντιταχθώ στην επώδυνη φαντασίωση. Η εικόνα των κορμιών τους ν’ αγκαλιάζονται γράφεται σε σενάριο, γίνεται ταινία που κινηματογραφεί πρόστυχο γυναικείο μυαλό. Το δικό μου. Αντιγράφω σκηνοθέτη, βάζω δικούς μου ηθοποιούς έχοντας πολλούς υποψηφίους για casting. Αντρικά χείλη. Αντρικά χάδια. Άγρια όνειρα. Κρυμμένα.

Σας βλέπω. Σοκάρομαι. Όμορφοι, άσχημοι. Είστε όλοι ένα ψέμα. Φήμες κι αλήθειες. Κι εμένα, εσένα τι μας νοιάζει; Δεν μας αφορά.

Ω, αγαπημένοι! Αν σας αδίκησα, αν σας λασπολόγησα συγνώμη δεν θα σας ζητήσω. Αποποιούμαι τον χαρακτηρισμό σας. Δεν είμαι εγώ το ρυπαρό πρόσωπο της συνωμοσίας. Όχι, δεν φταίω εγώ. Η μαγεία του κινηματογράφου φταίει...

Ω, αγαπημένε μου άνθρωπε που ζεις στο φως της μέρας και της νύχτας! Εσύ, μισητέ που ζεις στο σκότος της μέρας και της νύχτας. Ίσως να οφείλω να προσδιορίσω χρονικά εκείνη τη στιγμή της εφηβείας μου, που ανακάλυψα πως είναι γεμάτος κρυμμένα μυστικά τούτος ο κόσμος και δεν μου άρεσε και συνεχίζει να μη μ’ αρέσει. Τότε ήταν που γνώρισα και την άλλη πουστιά. Εκείνη που καταφέρνει να ισορροπεί με γρήγορο πετάλι σε ανηφορικές διαδρομές, προσπερνώντας ειλικρινή συναισθήματα και αδύναμη αγνότητα. Είναι η σαρωτική δύναμη του κακού. Του απροσδιόριστου κι αναπάντεχου. Την ξέρουν όλοι. Άλλοι την υιοθετούν ως τρόπο ζωής και άλλοι την πολεμούν αποκτώντας ουλές από καρφιά που κανένας πλαστικός χειρούργος δε θα μπορέσει ποτέ να διορθώσει.

Πούστης < τουρκική puşt < περσική پشت (puşt).

1. (υβριστικά) ο ομοφυλόφιλος
2. (υβριστικά) που δρα με ύπουλο τρόπο
3. (αργκό, σε ένδειξη θαυμασμού) για κάποιον που κατάφερε κάτι αξιοθαύμαστο

πως τα κατάφερε πάλι ο πούστης και με τουμπάρισε!

4. (αργκό, ως φιλική προσφώνηση), ως συνώνυμο του μαλάκας

έλα ρε πούστη μου να πάμε σινεμά που σε παρακαλάω μια ώρα

Και νομίζετε πως η πουστιά είναι ιδιότητα των κίναιδων. Όχι! Εγώ θα σας πω ποιους στιγματίζει. Εκείνους κι εκείνες που πείθουν με ψεύτικη αγάπη τα έρμαια της οποίας γοητείας τους -γυναίκες κι άντρες- να τοποθετήσουν τον εαυτό τους σε στάση οριζόντια, κάθετη ή –έστω- γονυπετώς και πεοθυλάζοντας ενώ την επομένη, οι γητευτές, χαμογελούν αυτάρεσκα μες την σαθρότητά τους. Τον άντρα τον «πολύ» που κάνει έρωτα σε άντρα και θεωρεί εκείνον ανώμαλο. Τη γυναίκα που χρησιμοποιεί ομόφυλές της ως υποπόδια για την ενίσχυση της υπεροχής της στα μάτια του εκάστοτε εραστή της. Καταξιωμένους μεσήλικες ηθικολόγους –πρώην χωριατάκια- που στο όνομα αυτής καθ’ αυτής της ηθικής, κακοποιούν ψυχικά ή σωματικά τα μέλη της οικογένειας τους, έχοντας σβήσει από τη μνήμη επιδόσεις τους σε κτηνοβασίες, βιασμούς σε κάτι χωράφια, τα στήθη της αδελφής τους. Είναι κι εκείνος ο άντρας που πάντα κάποια αόρατη «πήδηξε» κάπου, κάπως, κάποτε. Που μεγάλωσε πολύ και οι γυναίκες της ζωής του έγιναν ιστορίες που όταν τις ακούς, γελάς πια. Μόνο δηλώσεις για γκόμενες μικρές, μεγάλες, μαυρούλες και ασπρούλες –εννοείται κούκλες. Προφίλ μισογύνη, μυώδη ασχήμια και κενός χαβαλές. Την κρυφή «αδελφή». Ή μήπως εκείνη που φιλάει δήθεν φιλικά τις φίλες της κι επιμένει να μπαίνει στο δοκιμαστήριο για να δει αν πρέπει ν’ αγοράσεις εκείνο το σουτιέν, ενώ το δικό της στήθος διακρίνεται ν’ ασθμαίνει απ’ την ταραχή; Την κρυφή λεσβία.

Υπάρχει κι η πουστιά εκείνου που προκαλεί ψυχικούς θανάτους για να μπορέσει να δημιουργήσει σκαλοπάτια από πτώματα ανεβαίνοντας προς την επιτυχία της ανυπαρξίας του. Υπάρχουν πολλοί τύπου του «τίποτα» που καραδοκούν να βρέξει δάκρυα για να μαλακώσει το χωμάτινο σαρκίο, έχοντας πρωτίστως, κερδίσει την εμπιστοσύνη των υποψηφίων θυμάτων τους ώστε να μεταλλαχθούν από ευγενείς σε τέρατα αγένειας –που είναι, άλλωστε, ο πραγματικός τους εαυτός. Έκπληξη, αμηχανία και πικρία. Η αλητεία αντιμετωπίζεται μόνο με αλητεία. Σε κάθε τέτοια περίπτωση, πόλεμος! Πάτησε το πετάλι δυνατότερα, πείσμωσε και φτάσε στη κορυφή του βουνού! Μη φοβάσαι την επιδειξιμανία εκείνου όταν επιμένει με το πηγούνι του ψηλά να το πατάει όντας όρθιος. Θα κουραστεί. Θα τον κερδίσεις.

Και καθώς όλοι είμαστε άνθρωποι και πρέπει να είμαστε ίσοι, ανοιχτοί στη διαφορετικότητα, σκληροί με τους κακούς και πιο σκληροί με τους καλούς, έχουμε και λέμε:

Μπορώ να αγαπήσω τον πούστη, σιχαίνομαι την ορθοπεταλιά της πουστιάς!!!

************

(Υπήρχε κρυφό νόημα. Υπήρχε κρυφή πρόθεση. Ήθελα να σας δώσω έναν Καβάφη. Ήθελα να σας δώσω την αίσθησις του έρωτος.)

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης