Derek Paravicini!!!

Ο Derek Paravicini γεννήθηκε στην Αγγλία πριν από είκοσι επτά χρόνια. Τυφλός εκ γενετής και αυτιστικός χωρίς πιθανότητα θεραπείας. Στα τρία του χρόνια, επιστρέφοντας από την εκκλησία του χωριού, η αδελφή του τον άκουσε έκπληκτη να παίζει σε ένα παιδικό οργανάκι - παιχνίδι που είχαν, τη μελωδία που είχαν ακούσει μόλις στην εκκλησία. Χαρακτηριστικά λέει ότι καθώς δεν μπορούσε να δει, δεν ήξερε την όψη του οργάνου και το έπαιζε με την κόψη των χεριών του, με τους αγκώνες, ακόμα και με τη μύτη του! Η μικρή φώναξε τους γονείς του και στη συνέχεια του έδειξαν το όργανο με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, καθώς και το πως περίπου παίζεται.

Αυτό ήταν! Ο Ντέρεκ άρχισε να παίζει με μαεστρία και ωριμότητα φτασμένου μουσικού. Αυτό όμως ήταν μόνο η αρχή. Ο μικρός ήταν μια έκπληξη καθημερινά. Μπορεί να αναγνωρίσει μία, δύο, ή τρεις νότες που ακούει, ενώ στη συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι ο μόνος περιορισμός ήταν τα δάχτυλα των χεριών του. Μπορούσε να αναγνωρίσει με απόλυτη βεβαιότητα δέκα διαφορετικές νότες, παιγμένες από οποιαδήποτε πηγή ήχου, όχι μόνο οργάνων. Αυτό όμως συνεχίστηκε και σε ένα πείραμα με μια ορχήστρα με πενήντα διαφορετικά όργανα, εύρισκε ότι έπαιζε κάθε όργανο, μόνο που επειδή δεν του έφταναν τα δάχτυλα των χεριών του, το έπαιζε σε αρπέζ!


The Girl From Ipanem





Ο Ντέρεκ δίνει συναυλίες σε πολλά μέρη πια, πράγμα που του αρέσει πολύ και μάλιστα δέχεται παραγγελίες. Και όχι μόνο παραγγελίες τραγουδιών. Μπορεί κάποιος να του ζητήσει ας πούμε να παίξει τον 'Υπέροχο κόσμο' του Άρμστρονγκ, αλλά σε άλλη τονική κλίμακα και σε άλλο ύφος, πχ. Του Κολτρέιν, ή του Τζάκσον. Μπορεί να αναμίξει δύο ή περισσότερες τεχνοτροπίες ή στυλ παιξίματος και να αλλάξει το κομμάτι που παίζει έτσι, στη μέση.

Μπορεί να παίξει οποιαδήποτε μελωδία ακούσει έστω και μια φορά μόνο και μπορεί να της αλλάξει το στυλ, ή να την παίξει σε δύο πιάνα ταυτόχρονα.






Ο γιατρός, μέντορας και φίλος του Άνταμ Όκελφορντ λέει ότι η εκπληκτική ικανότητα του Ντέρεκ, μπορεί να οφείλεται στην πολύ ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία. Ίσως να βλέπει το πιάνο και τη μουσική ως τη δική του, προσωπική γλώσσα, μια γλώσσα που σε αντίθεση με τους άλλους τρόπους έκφρασης που (δεν) έχει, φαίνεται να καταλαβαίνουμε εμείς οι υπόλοιποι και το γεγονός του φαίνεται συναρπαστικό και ανακουφιστικό συνάμα. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι σπάνια παίζει ακριβώς το ίδιο πράγμα δύο φορές.

Δεν ξέρει ποιο είναι το αριστερό ή το δεξί, δεν μπορεί να μετρήσει μέχρι το δέκα, ενώ παρουσιάζει τα τυπικά συμπτώματα των αυτιστικών παιδιών (λίκνισμα, απόσυρση κλπ.).



I Got Rhythm