ΠΕΜ: Ελπίδα μέσα στο Χάος

Πλαισιωμένη από μία πολιτική γυάλα η κοινωνία σήμερα παραμελεί, άλλοτε σκόπιμα και άλλοτε από νοητική αδράνεια, καθημερινά προβλήματα. Αρνούμενη μια μερίδα της χώρας να δεχθεί έννοιες όπως πολυπολιτισμικότητα και διαπολιτισμικότητα στέκεται αμέτοχη απέναντι στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι διάφοροι λαοί που ζουν ανάμεσα μας.

Μέχρι πριν χρόνια η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης βρισκόταν αντιμέτωπη με ποικίλα εμπόδια που καθιστούσαν δύσβατη την ένταξή τους στα σχολεία και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα . Χρόνια γαλουχημένη η ελληνική πολιτεία με την αρχή «η σκόνη κάτω απ’ το χαλί», εθελοτυφλούσε σε ένα μείζον κοινωνικό θέμα. Η παντελής έλλειψη συλλογικής και ουσιαστικής προσπάθειας τα προηγούμενα χρόνια οδήγησαν στην αποξένωση της μουσουλμανικής κοινότητας στις πόλεις της Βορείου Ελλάδος. Ο μικρός αριθμός των μουσουλμανοπαίδων τα οποία κατάφερναν να αντεπεξέλθουν στα σχολεία ήταν φυσικό επακόλουθο της αδιαφορίας καθώς και της σκόπιμης άγνοιας από τους αρμόδιους φορείς.

Ωστόσο, εδώ και 15 χρόνια οφείλουμε να αναγνωρίσουμε –και να διαδώσουμε- μία αξιόλογη προσπάθεια στην εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων. Η δημιουργία του ΠΕΜ (Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων) γεννήθηκε σαν φάρος ελπίδας για τα παιδιά αυτά. Με το δύσκολο αυτό εγχείρημα το Πρόγραμμα έθεσε γερά θεμέλια για την άρση της απομόνωσης με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι μαθητές της μουσουλμανικής μειονότητας. Το πρόγραμμα αυτό αποτελεί ένα δυνατό όπλο για την εξάλειψη των ξενοφοβικών μικροβίων και των ρατσιστικών ανέμων στα σχολεία. Αναρωτηθήκαμε ποτέ μήπως δεν είναι οι μουσουλμάνοι (αύριο μπορεί να είναι ινδουιστές, μεθαύριο βουδιστές, την επομένη εβραίοι) που πρέπει να παραγκωνιστούν –σε μια κοινωνία που θέλει να αποκαλείται «ευρωπαϊκή» - αλλά ορισμένα ταμπού; ταμπού τα οποία αποπνέουν ρατσισμό, εχθρότητα, αδιαφορία για μια μερίδα του κοινωνικού ιστού που κατέχει το αναφαίρετο δικαίωμα στην μόρφωση.

Με σύνθημα «κάνουμε πρόσθεση όχι αφαίρεση, πολλαπλασιασμό όχι διαίρεση», το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων συμβάλλει από το 1997, με την υποστήριξη και τον αγώνα ανθρώπων που έχουν αφοσιωθεί στο έργο αυτό, στην αρμονική ένταξη των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στα ελληνικά σχολεία και την κοινωνία. Εντατικά μαθήματα, συλλογικές δράσεις και ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα συνθέτουν μια ενθαρρυντική εικόνα για την αναβάθμιση της εκπαίδευσής τους με έμφαση στην καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας. Επιπροσθέτως μια τέτοια προσπάθεια θα συνεισφέρει στην μελλοντική τους ένταξη στην εργασία με καλύτερους όρους καθώς και στην αποδοχή των παιδιών αυτών από το εκπαιδευτικό προσωπικό και τους πολίτες της Θράκης. Χρήζει υψίστης σημασίας η υποστήριξη των οικογενειών ώστε να ενισχύσουν την σχολική επίδοση των παιδιών τους.

Είναι χρέος της ελληνικής κοινωνίας και τον αρμόδιων φορέων να μοιράσουν εφόδια στα παιδιά αυτά. Εφόδια πνευματικά, εντάσσοντας τα στα σχολεία μας. Αγνοώντας την ξενοφοβική φρασεολογία, την πατριδολαγνία και το ρατσιστικό μανδύα μέρους του ελληνικού κοινοβουλίου, οφείλουμε να μοιράσουμε στα παιδιά του μουσουλμανικού κύκλου άπειρα μολύβια και τετράδια. Ξεκινώντας με υλικά εφόδια ας χαρίσουμε μια λευκή σελίδα που θα μπορούν να  μουτζουρώσουν, έπειτα να ζωγραφίσουν και όσο ενοχλητικό κι αν ηχεί στα ώτα ορισμένων, ύστερα από καιρό να γράφουν.

Ας καταναλώσουμε κάποια δευτερόλεπτα της «πολυάσχολης» καθημερινότητας μας και ας βάλουμε τους εαυτούς μας σε μια σκηνή απομάκρυνσης, αποξένωσης και παραγκωνισμού. Ας σκεφτούμε τους εαυτούς μας να κρούουμε για χρόνια το κεφάλι μας σε μια ασπίδα που δεν ανοίγει για εμάς παρά μόνο για όσους θέλει ο ασπιδοκράτορας.