Με ένα εκτενές κείμενο στη Guardian, η Angelique Chrisafis περιγράφει με έντονες εικόνες το πώς οι σχέσεις των πολιτών με την αστυνομία σε συνδυασμό με τη φτώχεια και το ρατσισμό, γίνονται αιτία μεγάλων κοινωνικοπολιτικών εκρήξεων.
«Στην είσοδο μιας υποβαθμισμένης πολυκατοικίας, μια ομάδα εφήβων κάθονται παρέα και καπνίζουν χωμένοι μέσα στις κουκούλες τους. Βρέχει. Μια θύελλα φυσά τη βροχή μέσα στο κτίριο. Δεν υπάρχει πόρτα για να την κρατήσει έξω. Ούτε παράθυρα, μόνο λυγισμένα μέταλλα και σπασμένα γυαλιά που περιβάλλονται από γκραφίτι και λένε "Fuck the Police". Τα γραμματοκιβώτια είναι ως επί το πλείστον σπασμένα, αλλά ούτως ή άλλως δεν υπήρχαν αρκετά για όλους τους ανθρώπους που στριμώχνονται στην παραγκούπολη. Ο ανελκυστήρας δε δουλεύει εδώ και 6 χρόνια και οι κάτοικοι στηρίζονται στους νέους "αχθοφόρους" για να φέρουν τα ψώνια τους στους ορόφους. Μερικοί έχουν στήσει αυτοσχέδια συστήματα ανύψωσης με τροχαλίες και περνάνε τα ψώνια τους μέσα από τα παράθυρα, όπου το γυαλί είναι σπασμένο και κολλημένο με ταινία. Μερικά διαμερίσματα έχουν στους τοίχους μαυρίλα από μούχλα. Πέρυσι υπήρχαν 20 περιπτώσεις φυματίωσης εδώ». «Ακόμα και σε χώρες του τρίτου κόσμου δεν είναι έτσι» δηλώνει ο 35χρονος Merzuk, ο οποίος εργάζεται σε τοπικό κατάστημα. «Είναι ένας άλλος κόσμος».
Ήταν εδώ, στο Clichy-sous-Bois, όταν το 2005 οι θάνατοι των δύο αγοριών που έτρεχαν για να ξεφύγουν από την αστυνομία έγιναν ο καταλύτης για τις χειρότερες ταραχές στη σύγχρονη γαλλική ιστορία. Επί τρεις εβδομάδες οι εξεγέρσεις εξαπλώνονταν σε όλη τη Γαλλία, περισσότερα από 9.000 αυτοκίνητα πυρπολήθηκαν και δεκάδες δημόσια κτίρια καταστράφηκαν. Η κυβέρνηση κήρυξε κατάσταση εθνικής ανάγκης.
Στον απόηχο της κρίσης, φάνηκε ότι τα πολυώροφα γκέτο των παραμελημένων της Γαλλίας θα έπρεπε να αλλάξουν για πάντα. Όμως, την περασμένη εβδομάδα, η τελευταία εξέλιξη της επταετούς μάχης των οικογενειών των αγοριών για δικαιοσύνη αποκάλυψε πόσο λίγα έχουν πραγματικά αλλάξει. Στο La Chêne Pointu, όπου περισσότεροι από το 70% των 6.000 κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, η διάθεση παραμένει ζοφερή.
Επί 7 χρόνια δεν υπήρξε δίκη για το θάνατο του δεκαεφτάχρονου Zyed Benna και του δεκαπεντάχρονου Bouna Traoré, οι οποίοι πέθαναν από ηλεκτροπληξία ενώ κρύβονταν από την αστυνομία σε έναν υποσταθμό.Την περασμένη εβδομάδα, το ανώτατο δικαστήριο της Γαλλίας ανέτρεψε σχετική απόφαση που έλεγε ότι η υπόθεση θα πρέπει να απορριφθεί: οι δύο αστυνομικοί μπορεί τώρα να αντιμετωπίσουν δίκη για την αποτυχία τους να βοηθήσουν τα δύο αγόρια.
Αν καταδικαστούν, θα μπορούσε να γίνει ίσως βουτιά στην καρδιά του κεντρικού προβλήματος που εξακολουθεί να μαστίζει τη γαλλική κοινωνία, και η οποία αποτέλεσε το έναυσμα για πιο πρόσφατες ταραχές από το Clermont μέχρι την Αμιένη: η σχέση μεταξύ της αστυνομίας και των νέων, ιδιαίτερα μη-λευκών ανδρών, και των εφήβων. Ενώ η ανεργία, οι κακές συνθήκες στέγασης, οι καθημερινές διακρίσεις και ο ρατσισμός έχουν γίνει η καθημερινότητα των κατοίκων στα φτωχότερα μέρη του Clichy-sous-Bois, είναι η καθημερινή σύγκρουση με την αστυνομία που κάνει την κατάσταση να παραμένει σαν πυριτιδαποθήκη.
Φέτος περισσότεροι από 20 πολίτες μήνυσαν την κυβέρνηση για φερόμενη ρατσιστική αστυνόμευση, υποστηρίζοντας ότι τους σταμάτησε η αστυνομία καθαρά λόγω του χρώματος του δέρματός τους. Μη-λευκοί έφηβοι σε ορισμένες περιοχές παραπονιούνται πως υφίστανται σωματικό έλεγχο όταν επιστρέφουν στο σπίτι τους από το σχολείο. Και ενώ για χρόνια η τεταμένη σχέση με την αστυνομία είχε κατηγορηθεί για τις σκληροπυρηνικές πολιτικές του δεξιού Νικολά Σαρκοζί, ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται τώρα υπό πίεση να ενεργήσει.
Τον Ιανουάριο οι ΗΠΑ, με βάση το Human Rights Watch, κατηγόρησαν τη γαλλική αστυνομία πως διενεργεί ελέγχους ταυτότητας με βάση τη φυλή. Μελέτη του ερευνητικού ινστιτούτου CNRS έδειξε ότι οι άνθρωποι αραβικής εμφάνισης είχαν οκτώ φορές περισσότερες πιθανότητες να τους σταματήσουν για έλεγχο από ό,τι οι λευκοί. Τα Συνδικάτα της Αστυνομίας διαφωνούν.
Τα δύο αγόρια που σκοτώθηκαν το 2005 δεν είχαν διαπράξει ούτε έγκλημα, ούτε ατόπημα. Σύμφωνα με μαρτυρίες, απλώς επέστρεφαν σπίτι ύστερα από έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Η έρευνα διαπίστωσε ότι τα παιδιά δεν είχαν κάνει τίποτα κακό.Οι δικηγόροι των οικογενειών επεσήμαναν το «παράλογο»: τα παιδιά έτρεξαν μόνο και μόνο επειδή είδαν την αστυνομία, και η αστυνομία τα κυνήγησε μόνο και μόνο επειδή έτρεχαν. Τα δύο αγόρια κρύφτηκαν σε υποσταθμό ηλεκτρικής ενέργειας και σκοτώθηκαν από δεκάδες χιλιάδες βολτ.
Ο κοινωνικός αναβρασμός και οι τεταμένες σχέσεις πολιτών και αστυνομίας στη Γαλλία θυμίζουν έντονα τα Δεκεμβριανά επεισόδια του 2008 στην Ελλάδα και κυρίως στην Αθήνα, όταν δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τον ειδικό φρουρό της Ελληνικής Αστυνομίας, Επαμεινώνδα Κορκονέα, ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Τα επεισόδια επεκτάθηκαν σε όλη τη χώρα. Αστυνομικά τμήματα σε κάθε μήκος και πλάτος της Ελλάδας δέχτηκαν επιθέσεις με πέτρες, φρούτα, ξύλα και μολότοφ. Η μισή Αθήνα κάηκε.
Και όσο συνεχίζονται τα κρούσματα αστυνομικής και κρατικής αυθαιρεσίας, είτε στην Ελλάδα είτε στο Παρίσι ή οπουδήποτε αλλού, η βία και η σχεδόν αντανακλαστική «βεντέτα» ανάμεσα σε πολίτες και αστυνομία θα διαιωνίζεται και θα εξαπλώνεται.
http://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG3202
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου