Ήμουν στο Μετρό και απέναντί μου καθόταν μια παρέα δύο κοριτσιών. Θεωρητικά, και από ότι φαινόταν, ήταν φίλες και κάτι συζητούσαν μεταξύ τους χαχανίζοντας και αμέσως άρχισα να αισθάνομαι εξαιρετικά άβολα, ίσως διαισθανόμενος την καταστροφή που επρόκειτο να ακολουθήσει. Έκανα νευρικά πως διάβαζα ένα βιβλίο που είχα μαζί μου αλλά η αδρεναλίνη δε με άφηνε, ίσως δε μιλούσαν για μένα, ίσως έλεγαν κάποιο ανέκδοτο, πράγμα απίθανο σκεφτόμουν, καθότι ήταν πολύ ωραίες γυναίκες για να έχουν αίσθηση του χιούμορ, ίσως ήταν ένα ζευγάρι λεσβιών και πήγαιναν να συνεχίσουν τη βραδιά τους παίζοντας μαξιλαροπόλεμο φορώντας μόνο τα βρεγμένα τι-σερτ τους όπως συνηθίζουν να κάνουν αυτές, ή τουλάχιστον έτσι γίνεται σε όλες τις ταινίες, ίσως, ίσως, ΙΣΩΣ. Οι λέξεις άρχισαν να στροβιλίζουν στις σελίδες του βιβλίου "ΤΡΕΞΕ", "ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΕΔΩ", "ΣΕΒΑΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ" ήταν τα μόνα πράγματα που αλαφιασμένος μπορούσα να διαβάσω.
