oikaltses: 2/9/12

Η Δίοδος Ζένερ (Zener) είναι μια δίοδος που μπορεί να λειτουργεί στην περιοχή κατάρρευσης, δηλαδή στην περιοχή τάσης στην οποία οι λοιπές δίοδοι κινδυνεύουν να καταστραφούν. Γι’ αυτό το λόγο ονομάζεται και δίοδος κατάρρευσης. Είναι το βασικότερο εξάρτημα των σταθεροποιητών τάσης που κρατούν την τάση στο φορτίο του κυκλώματος σταθερή ανεξάρτητα από μεταβολές στην τάση της γραμμής και στην αντίσταση του φορτίου. Είναι κάτι σαν ασφάλεια τάσης.

Είναι σαν μια απο τις ασφάλειες που μου παρέχουν τα θηλυκά κυκλώματα. Αλλά ας γίνουμε συγκεκριμένοι:

Δανείζομαι στίχους από ένα τραγούδι: "Αν έρθει κάποιος να σου πει , γι'αυτό της Δώρας το κωλί, γι'αυτό το απίστευτο κωλι.."

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Χθες; Χθέλω.

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω παιδί. Σκεφτόταν. Οι μέρες περπατούσαν, περνούσαν, γινόντουσαν σκιές σε βαθύ σκοτάδι. Συνέχισε να χάνει μέρες, μετρώντας μέρες που έχασε. Μονολογούσε μόνος, πετούσε τη μάταιη ματιά του στο βωμό της βέβηλης θρησκείας του. Ως άλλος ιεροφάντης καθ-ιέρωσε τα απεγνωσμένα ουρλιαχτά των Σειρήνων, τους καταραμένους ολολυγμούς του Σίσυφου, την ακονισμένη σπάθη του Δαμοκλή. Ένιωθε κάθε μέρα απ’ την αρχή το ίδιο τέλος, τελείωναν απ’ την αρχή τους όλες οι μέρες, μα στο τέλος άρχιζε η κάθε μέρα ξανά και ξανά. Και αυτό φάνταζε ως η πιο αμείλικτη απειλή που έσκαβε την πιο βαθειά πληγή σε ένα αλώβητο κορμί. Τέλος και ένα βέλος είχε καρφωμένο μες στο στέρνο, αυτό το στερνό αντίο πάσχιζε να του ξεριζώσει την ψυχή. Περιμάζευε απ’ τους ανέμους κομμάτια ονείρων, τα πότιζε με αύρα θεϊκή και τα ‘σπερνε σε παραμυθένιους κήπους. Μες στην κατάνυξη της πιο βουβής απελπισίας τα κοιτούσε να ξυπνούν, να αργοσαλεύουν, να θεριεύουν. Κυκλώθηκε απ’ τις σκιές τους, στροβιλιζόταν μετέωρα μέσα στην περιδινούμενη ομίχλη και αυτή η άχλη θάμπωνε κάθε βλέμμα. Σωριάστηκε στο βλ-αίμα, καθώς αφέθηκε να σκαλίζει ψέμα πάνω στο δέρμα, σαν χαρακιές σε άυλα -άσωτα- σώματα.

Διαβάστε περισσότερα »