Ντιτρόιτ μια πόλη ερείπιο

Στα τέλη του 19ου αιώνα το όνειρο για μια άνετη και γρήγορη μετακίνηση αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Το Ντιτρόιτ είναι έτοιμο για τη βιομηχανική επανάσταση. Εκεί μαζεύονται όλοι. Οραματιστές μηχανικοί, τεχνίτες αλλά και χιλιάδες ανθρώπων που φτάνουν αναζητώντας μια θέση εργασίας. Το 1913, δημιουργείται η πρώτη μεγάλη γραμμή συναρμολόγησης αυτοκινήτων. Σε λίγα χρόνια η πόλη γίνεται η παγκόσμια πρωτεύουσα όχι μόνο του νέου μέσου μεταφοράς αλλά και της σύγχρονης μαζικής παραγωγής. Φανταχτερές γειτονιές και επιδεικτικός πλούτος. Ευημερία. Ο φάρος του αμερικάνικου ονείρου είναι εδώ. Ο πληθυσμός αυξάνεται και το Ντιτρόιτ γίνεται η 4η μεγαλύτερη πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών.



Το ίδιο το αυτοκίνητο στο οποίο η πόλη χρωστά την ανάπτυξή της, είναι υπεύθυνο και για την κατάρρευσή της. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 οι πλούσιοι λευκοί αλλά και η μεσαία τάξη εγκαταλείπει το κέντρο για νέες μαζικής παραγωγής προαστιακές πόλεις. Το 1967 στο αποκορύφωμα των κοινωνικών εντάσεων ξεσπά μια από τις πιο βίαιες ταραχές στην αμερικανική ιστορία. Η έξοδος του πληθυσμού επιταχύνεται και ολόκληρες γειτονιές αρχίζουν να εξαφανίζονται. Τα κτίρια του κέντρου ερημώνονται και η πόλη μέσα σε 50 χρόνια χάνει τον μισό πληθυσμό της.

Το Ντιτρόιτ έπαιξε ένα βασικό ρόλο στη διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου. Ομως η ίδια λογική που την δημιούργησε την κατέστρεψε κιόλας. Τα ερείπια της, σήμερα δεν είναι απομονωμένα στοιχεία, λεπτομέρειες ενός αστικού περιβάλλοντος. Είναι ένα φυσικό συστατικό του τοπίου. Υπέροχα σάπια μνημεία σε κατάσταση μουμιοποίησης.

Τα φωτογράφιζαν επί πέντε χρόνια οι Yves Marchand και Romain Meffre.

http://www.lifo.gr/team/omorfia/40058