Το τείχος του Βερολίνου οικοδομήθηκε το 1961 και υπέστη πολλές μεταβολές πριν πάρει την τελική μορφή τοίχου από μπετόν, που από τη δεκαετία του 1980 αποτέλεσε καμβά για τους καλλιτέχνες του Δυτικού Βερολίνου. Οι ζωγραφιές, τα γκράφιτι και τα μηνύματα που γέμιζαν τη δυτική πλευρά του Τείχους ήταν ένδειξη της ελεύθερης έκφρασης της δυτικής κοινωνίας και έρχονταν σε αντιπαράθεση με το μουντό λευκό και γκρίζο τοίχο από την άλλη πλευρά. Χρειάστηκε να πέσει το Τείχος για να ζωντανέψει και η ανατολική πλευρά με τη ζωγραφική διαφόρων καλλιτεχνών.
Εκατόν δεκαοκτώ καλλιτέχνες από 21 διαφορετικές χώρες διακόσμησαν το90’, μερικούς μήνες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, την ανατολική πλευρά των καταλοίπων του.
Ο Ρώσος καλλιτέχνης Ντμίτρι Βρούμπελ ζωγράφισε μία από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες του Τείχους. Ήταν ένα «φιλί με νόημα» ανάμεσα στις 106 τοιχογραφίες που κοσμούσαν την ανατολική πλευρά του. Τον Μάρτιο του 2009 το έργο του Βρούμπελ καταστράφηκε από τις γερμανικές Αρχές, οι οποίες τον αποζημίωσαν με 3000 ευρώ. Ο Βρούμπελ αποφάσισε να ζωγραφίσει ξανά το έργο του για το Μουσείο της Μαντάμ Τισό και για τα 20 χρόνια από την Πτώση, λέγοντας ότι δεν είχε πρόθεση να κάνει μια πολιτική εικόνα -«Είναι για την αγάπη»- και γράφοντας ξανά στην κορυφή της τοιχογραφίας τη φράση «Θεέ μου, βοήθα με να μείνω ζωντανός». Η ζωγραφιά αναπαριστά ένα παθιασμένο φιλί ανάμεσα στο Λέονιντ Μπρέζνιεφ και τον Έριχ Χόνεκερ.
Σε κάποιο άλλο σημείο του Τείχους υπάρχει το πορτρέτο του Αντρέι Σαχάροφ, Ρώσου πυρηνικού φυσικού, αντικαθεστωτικού και υπέρμαχου των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Πριν το 1990, υπήρξαν διάφοροι παράτολμοι καλλιτέχνες της δυτικής πλευράς, οι οποίοι διακινδύνευσαν και άφησαν το αποτύπωμά τους στο Τείχος παρά την απαγόρευση.
Ο Γάλλος Τιερί Νουάρ, ο οποίος κατοικούσε δίπλα στο Τείχος, άρχισε να ζωγραφίζει, από το 1984, καρικατούρες με βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο τα έντονα χρώματα Ο ίδιος μαζί με άλλους καλλιτέχνες χρειάστηκαν έξι χρόνια για την κάλυψη5 χλμ.τοίχου.
Το Τείχος πλέον έχει μήκος1.300 μέτρακαι θεωρείται η μεγαλύτερη υπαίθρια γκαλερί στον κόσμο. Το 1922 ανακηρύχθηκε καλλιτεχνική κληρονομιά. Η East Side Gallery ως πρωτοβουλία γεννήθηκε ώστε να διατηρηθούν οι τοιχογραφίες οι οποίες δημιουργήθηκαν από το 1990 στο μεγαλύτερο τμήμα του Τείχους που διασώθηκε από την κατεδάφιση. Τη στιγμή της πτώσης του, τα έργα ζωγραφικής αποτύπωναν την ευφορία και την ελπίδα μπροστά στην προοπτική ενός ελεύθερου μέλλοντος.
Κάποιες φιλμογραφικές ομολογίες είναι : η συναισθηματική κωμωδία Good bye Lenin! 2oo3 του σκηνοθέτη Βόλφγκανγκ Μπέκερ, η ιστορία του μικρού Κόλια, 1996 η οποία βραβεύτηκε με το Όσκαρ καλύτερη ξενόγλωσσης ταινίας.
Το Βερολίνο από το Νοέμβρη του 1989 με την πτώση του Τείχους και έπειτα, καταφέρνει να ενοποιήσει αρμονικά τον πληθυσμό των δύο πλευρών, απενοχοποιώντας τις ζωές των πολιτών του . Η ραγδαία μετάλλαξη της μητρόπολης αυτής, μέσα στα τελευταία 15 χρόνια, θεωρείται πραγματικά εντυπωσιακή, ανοικοδομώντας τις γκρίζες ζώνες του παρελθόντος, θέτοντας έτσι βάσεις για εξέλιξη μιας ήδη εκσυγχρονισμένης πόλης.
http://www.mankey.gr/?p=5095
Εκατόν δεκαοκτώ καλλιτέχνες από 21 διαφορετικές χώρες διακόσμησαν το90’, μερικούς μήνες μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, την ανατολική πλευρά των καταλοίπων του.
Πριν το 1990, υπήρξαν διάφοροι παράτολμοι καλλιτέχνες της δυτικής πλευράς, οι οποίοι διακινδύνευσαν και άφησαν το αποτύπωμά τους στο Τείχος παρά την απαγόρευση.
Ο Γάλλος Τιερί Νουάρ, ο οποίος κατοικούσε δίπλα στο Τείχος, άρχισε να ζωγραφίζει, από το 1984, καρικατούρες με βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο τα έντονα χρώματα Ο ίδιος μαζί με άλλους καλλιτέχνες χρειάστηκαν έξι χρόνια για την κάλυψη5 χλμ.τοίχου.
Το Τείχος πλέον έχει μήκος1.300 μέτρακαι θεωρείται η μεγαλύτερη υπαίθρια γκαλερί στον κόσμο. Το 1922 ανακηρύχθηκε καλλιτεχνική κληρονομιά. Η East Side Gallery ως πρωτοβουλία γεννήθηκε ώστε να διατηρηθούν οι τοιχογραφίες οι οποίες δημιουργήθηκαν από το 1990 στο μεγαλύτερο τμήμα του Τείχους που διασώθηκε από την κατεδάφιση. Τη στιγμή της πτώσης του, τα έργα ζωγραφικής αποτύπωναν την ευφορία και την ελπίδα μπροστά στην προοπτική ενός ελεύθερου μέλλοντος.
Το Βερολίνο από το Νοέμβρη του 1989 με την πτώση του Τείχους και έπειτα, καταφέρνει να ενοποιήσει αρμονικά τον πληθυσμό των δύο πλευρών, απενοχοποιώντας τις ζωές των πολιτών του . Η ραγδαία μετάλλαξη της μητρόπολης αυτής, μέσα στα τελευταία 15 χρόνια, θεωρείται πραγματικά εντυπωσιακή, ανοικοδομώντας τις γκρίζες ζώνες του παρελθόντος, θέτοντας έτσι βάσεις για εξέλιξη μιας ήδη εκσυγχρονισμένης πόλης.
http://www.mankey.gr/?p=5095
"αποτέλεσε καμβά για τους καλλιτέχνες του Δυτικού Βερολίνου", "έρχονταν σε αντιπαράθεση με το μουντό λευκό και γκρίζο τοίχο από την άλλη πλευρά."?? Γιατί τόσο μονόπλευρο άρθρο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάλτσες και Μάνκει, ντορπή σας για την αναπαραγωγή.