Η νύχτα του Guy Fawkes.

by alucard

Ο Guy Fawkes (13/04/1570-13/01/1606) ήταν Άγγλος στρατιώτης και μέλος μιας ομάδας Ρωμαιοκαθολικών συνωμοτών, που επιχείρησαν να θέσουν σε εφαρμογή την επονομαζόμενη«Συνομωσία της Πυρίτιδας» το 1605, η οποία εξουδετερώθηκε με τη σύλληψη του Guy Fawkes στις 5 Νοεμβρίου. Το σχέδιο αφορούσε τη δολοφονία του τότε βασιλιά της Αγγλίας James I, της προτεσταντικής αριστοκρατίας και των μελών και των δύο οίκων του Αγγλικανικού Κοινοβουλίου. Για να επιτευχθεί αυτό, έπρεπε να ανατιναχθεί το Παλάτι του Westminster κατά την επίσημη περίοδο έναρξης του Κοινοβουλίου το 1605

Ο Guy Fawkes ήταν στο μεγαλύτερο μέρος υπεύθυνος για τα τελευταία στάδια εκτέλεσης του σχεδίου λόγω της στρατιωτικής εμπειρίας του και των γνώσεων του πάνω στα εκρηκτικά. Μαζί με τους συνεργάτες του κατάφερε να νοικιάσει ένα κελάρι κάτω από τη «Βουλή των Λόρδων». Αρχικά είχαν προσπαθήσει να σκάψουν ένα τούνελ κάτω από το Κοινοβούλιο, αλλά αυτό τελικά θα ήταν αρκετά δύσκολο καθώς θα έπρεπε να αποθηκεύουν και να βγάζουν έξω σε βαρέλια το χώμα και τα μπάζα. Η ανακούφισή τους ήταν μεγάλη όταν βρήκαν το κελάρι αυτό προς ενοικίαση. Το Μάρτιο του 1605 είχε γεμίσει το κελάρι με 36 βαρέλια, τα οποία εκτιμάται ότι περιείχαν συνολικά 2,5 τόνους πυρίτιδα.

Eξ αιτίας, όμως, ενός γράμματος που έπεσε στα χέρια του Γραμματέα του Κράτους και προειδοποιούσε κάποιους Καθολικούς για την επικείμενη επίθεση, άρχισαν έρευνες με αποτέλεσμα να ανακαλυφθεί και να συλληφθεί ο Fawkes σε μια επιδρομή στο κελάρι το πρωινό της 5ης Νοεμβρίου.

Ο Fawkes προσήχθη στο δωμάτιο του Βασιλιά κατά τις μια το πρωί, όπου είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι υπουργοί. Διατηρούσε μια αμυντική συμπεριφορά, μην κρύβοντας όμως τις προθέσεις του. Όταν ο Βασιλιάς τον ρώτησε για ποιο λόγο ήθελε να τον σκοτώσει, ο Fawkes απάντησε ότι ο Πάπας τον είχε αποκηρύξει (εννοώντας τον Βασιλιά), προσθέτοντας ότι «…οι επικίνδυνες αρρώστιες χρειάζονται άμεσες θεραπείες…». Επίσης εξέφρασε στους τοπικούς άρχοντες της Σκωτίας την πρόθεση του να ανατινάξει και το κτίριο της κυβερνητικής αρχής στη Σκωτία. Στη συνέχεια οδηγήθηκε στον Πύργο του Λονδίνου, όπου και ανακρίθηκε με βασανιστήρια. Τα βασανιστήρια εκείνο τον καιρό απαγορεύονταν, αλλά ο Βασιλιάς είχε δηλώσει ότι: «…αρχικά να χρησιμοποιηθούν ήπια βασανιστήρια, τα οποία όμως να αυξηθούν προς τα χειρότερα, ώστε ο Θεός να επιταχύνει την καλή δουλειά σας…».

Πολλοί από τους συνωμότες συνελήφθησαν και πέθαναν κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων. Συνωμότες θεωρήθηκαν όλοι όσοι είχαν ακόμα και εργασιακή ή τυπική σχέση με κάποιον από τους 13 συνωμότες. Η δίκη που ακολούθησε ήταν αρκετά σύντομη (διήρκησε μόνο μία ημέρα) και το αποτέλεσμα προκαθορισμένο και προαποφασισμένο: ο Fawkes και οι συνεργάτες τουκαταδικάστηκαν σε κρέμασμα και διαμελισμό για προδοσία και απόπειρα δολοφονίας και εκτελέστηκαν στις 31 Ιανουαρίου του 1606.

Αυτό που κατα την άποψη μου έχει σημασία να κρατήσουμε απο τη ιστορία του  Guy Fawkes είναι η όλη έκταση που πήρε η απόπειρα ανατίναξης της Βουλής που  ξεπέρασε τα στενά όρια των προθέσεων των συνωμοτών.Το ζήτημα απέκτησε ευρύτερες κοινωνικές διαστάσεις. Γίνεται τραγούδι στα χείλη εκατομμυρίων ανθρώπων μέχρι και σήμερα. Αυτό είναι που έχει ιδιαίτερη σημασία . Το ότι, δηλαδή, αγκαλιάστηκε και εδραιώθηκε στις καρδιές των ανθρώπων ως μια πράξη ενάντια στην τυραννία και τους εξουσιαστές αριστοκράτες (εκέινης της εποχής).

Οι αποστάσεις και οι συνθέσεις είναι απαραίτητες ώστε να αποφεύγονται οι ταυτίσεις αλλά και για να αναδεικνύονται εκείνα τα χαρακτηριστικά που μέσα από τους πολλούς μανδύες (θρησκευτικούς, πολιτικούς, ηθικοπλαστικούς κλπ.) φέρνουν στην επιφάνεια το πάθος των καταπιεσμένων για την λευτεριά και την απέραντη εχθρότητα τους προς κάθε μορφή καταπίεσης.

Το διαχρονικό μήνυμα του «Μάη των εξεγέρσεων», αλλά και κάθε εξέγερσης, είναι ότι «οι άνθρωποι δεν πρέπει απλώς να ζητούν σεβασμό της ποδοπατημένης αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων τους, αλλά να τα παίρνουν μόνοι τους, να τα κάνουν δικά τους», έγραφε ο Χέγκελ.