Με αφορμή τα δεκαεπτά χρόνια από το θάνατό του, το tvxs.grπαρουσιάζει ένα εξαιρετικό και αιχμηρό ντοκιμαντέρ, με επίκεντρο τον άνθρωπο Charles Bukowski. Ο καταραμένος ποιητής του περιθωρίου και μεγάλος εραστής του αλκοόλ και της ζωής, διέλυσε μια για πάντα το μύθο της πολιτικής ορθότητας, η οποία άλλωστε δεν κυκλοφόρησε ποτέ στους δρόμους που έζησε ο Βukowski.
Έτσι, η ταινία είναι γεμάτη με «κακές λέξεις» που βγαίνουν απευθείας από την καρδιά του κακού παιδιού της αμερικανικής λογοτεχνίας. Πρωταγωνιστούν μεθυσμένες απαγγελίες των δικών του ποιημάτων, αυθεντικά λόγια και πράξεις μιας ξεχωριστής προσωπικότητας και η προσπάθεια φίλων, θαυμαστών –όπως οι Tom Waits και Sean Penn- αλλά και εραστών του να προσεγγίσουν τον τρόπο σκέψης του μυστηριώδη αυτού τύπου.
Όπως λέει και ο σκηνοθέτης John Dullaghan, «δεν ήθελα να κάνω απλά μια περίληψη της ζωής του, αλλά να την αφήσω ανοιχτή. Ήθελα να σας ξεναγήσω στις σημαντικές στιγμές του, ώστε να αποφασίσετε μόνοι σας και τελικά να διαβάσετε τα βιβλία του».
Με αφορμή τα δεκαεπτά χρόνια από τον θάνατο του Charles, αποφάσισα χθες το βράδυ να τιμήσω το tvxs.gr και το αφιέρωμα του. Δεν σας κρύβω πως το στήριξα και με 1 ευρώ από το κινητό μου, μιας και εκφράσεις όπως, ...εξαιρετικό και αιχμηρό ντοκιμαντέρ… μεγάλος εραστής του αλκοόλ… μεθυσμένες απαγγελίες ποιημάτων… πραγματικά με συγκίνησαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κακό είναι ότι αποφάσισα να το τιμήσω. Το καλό είναι ότι κοιμήθηκα με ένα γλυκό χαμόγελο, με αποτέλεσμα να ονειρευτώ τον αδερφό μου να με πληροφορεί ότι κερδίσαμε 3.200.000 στο τζόκερ, την ώρα που διάβαζα «H Επιστροφή του Προέδρου» στις kaltses.
Ας αφήσω όμως όνειρα και απολαύσεις… και ας πιάσω την λογοτεχνία….
Δεν θέλω να σας ξεναγήσω στις σημαντικές (λογοτεχνικές) στιγμές του – αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Είκοσι σελίδες από οποιοδήποτε βιβλίο του είναι αρκετές … για να καταλάβετε πως ο κ. Bukowski ανήκει στην κατηγορία των υπερεκτιμημένων!
God: Συμφωνώ και επαυξάνω (για το υπερεκτιμημένος). Δυστυχώς η κοινωνία μας μη δει μελό - κλισέ, αμέσως να το στηρίξει. Εντάξει, ο άνθρωπος ήταν πάσχων, αλλά καλύτερα να σκότωνε τον πατέρα του και να ησύχαζε. Λέω τώρα, υποθετικά πάντα... Η λογοτεχνία τον έχει ήδη ξεχάσει πάντως.
ΑπάντησηΔιαγραφή