Άραγε είμαστε στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος ;

Ζούμε σε μια κοινωνία που βράζει, επείδη βλέπει να καταστρατηγούνται τα δικαίωματα της τα οποία με αγώνες απέκτησε το προηγούμενο αιώνα. Αλλά ποιά ακριβώς δικαιώματα; Δικαιώματα που θα προστατεύουν τον αδύναμο από τον ισχυρό, τον εργαζόμενο από τον εργοδότη , τον πολίτη-άνθρωπο από τους κακούς κυβερνώντες και το παρακράτος. 

Από τότε που το μνημόνιο και το ΔΝΤ πέρασαν το κατώφλι της χώρας κάποιοι πολιτικοί καθώς αμέριμνα έκαναν τις βόλτες τους, δέχτηκαν βρισιές και λοιδορίες από αγανακτισμένους πολίτες καταγγελοντάς τους ότι εκμεταλλεύτηκαν στο έπαρκο τον πολιτικό τους θώκο και με επιτυχία απέτυχαν, ενώ από τύχη δεν λούστηκαν από γιαούρτια. Προχτές, όμως κάποιοι δεν αρκέστηκαν μόνο σε γιουχάρισμα και κράξιμο αλλά σήκωσαν τα χέρια τους και εξαπέλυσαν μπουνίες και γρονθοκοπήματα ενάντια σε πρώην υπουργό (Χατζιδάκη). Πόσο λυπητερό φαινόταν το θέαμα, να χτυπάνε τόσοι έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο, ο οποίος μέχρι πρότεινως δεν ντρεπόταν να βγαίνει στα τηλεοπτικά πάνελ και στις ειδήσεις των 8 και με καρδινάλιο υφάκι  να κατηγορεί τους βουλευτές της κυβέρνησης και νυν υπουργός ότι οδηγούν τη χώρα σε φούντο με τα αντιλαικά μέτρα που παίρνουν , ξεχνώντας ότι και το κόμμα του έχει τεράστιο μερίδιο για την σημερινή κατάσταση.Πώς γίνεται ένας πολιτικός που δεν προσέφερε τίποτα απολύτως, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να προσφέρει και να κάνει έργα, τώρα με περίσσιο θράσος κρίνει και κατακρίνει τα λάθη που έγιναν και  γίνονται.

Την επομένη μέρα(καθώς απεργούσαν τη μέρα του συμβάντος) δεν έλλειψε η καταδίκη του γεγονότος από τους «αγαπητούς» δημοσιογράφους, οι οποίοι με το αλάθητο που τους έχει δώσει ο θεός να κρίνουν ,κατανόμασαν τους διαδηλωτές ως φασιστικό όχλο και τραμπούκους, που επιδίδονται μόνο σε επεισόδια και καταστροφές με αποτέλεσμα να μην διστάζουν να υποστηρίξουν ότι θα πρέπει να επιβληθούν  «περιορισμοί» στις διαδηλώσεις. Τα επεισόδια και οι καταστροφές είναι η χαρά των δημοσιογράφων  μόνο αυτά προβάλλονται , οι άνθρωποι που ειρηνικά διαδηλώνουν δεν αποτελούν τηλεθέαση με αποτέλεσμα να πετιούνται στα σκουπίδια. Πρώτη φόρα χτύπησαν πολιτικό και ο σούσουρος που έγινε ήταν μεγάλος τόσα στα εν οίκο όσο και έξω από τα σύνορα. Το πόσοι αθώοι και πώς χτυπιούνται στις πορείες αδίκως τόσοι άνθρωποι δεν απασχολεί κανένα media αλλά μόνο τους τραυματισμένους. Εκείνων που ανοίγουν τα κεφάλια από τα γκλοπ της αστυνομίας και εκείνοι που πάνε στα νοσοκομεία από αναπνευστικά προβλήματα  λόγω της τεταμένης χρήσης χημικών από την αστυνομία δεν απασχολεί κανέναν πολιτικό και κανέναν δημοσιογράφο. Αυτοί είναι αλήτες και τους αξίζει ε ;

Υ.Γ 1 Η βία δεν είναι η λύση,η βία μόνο βία μπορεί να φέρει.

Υ.Γ 2 Γιατί η πολιτική έχει γίνει θέατρο ;

Υ.Γ 3 Πώς γίνεται να ξέρουν ορισμένοι, σε ποιό πολιτικό χώρο ανήκουν αυτοί που φοράνε    κουκούλες;