Σφαιρ-άτοι!

by xrisa-fi
Να μαστέ λοιπόν, ανάμεσα σε φύλλα που δε μοιάζουν πια πράσινα και με το αεράκι να τα σκορπίζει στο  μπαλκόνι μας, ενώ δεν είμαστε έτοιμοι να δούμε τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν σε παραλίες με καυτή άμμο και σε ποτάμια με κρυστάλλινα νερά, ξέροντας ότι αυτά έγιναν χθες και το σήμερα δε μοιάζει το ίδιο ηλιοκαμένο. Έτσι λοιπόν, με τη διαστροφή του επαγγέλματος που πιέστηκα να αποκτήσω, επέστρεψα στην Αθήνα με το τελειωμένο σωληνάριο αντηλιακού, άμμο σε κάθε δυνατή κρυψώνα, κομμένα εισιτήρια από συναυλίες και τις σαπουνο- συζητήσεις της ξαπλώστρας να τις σκέπτομαι σοβαρά πάνω στον πάγκο της κουζίνας . Έτσι, άντρες και γυναίκες σε ξαπλώστρες κουβεντιάζουν για τις μεταξύ τους σχέσεις που τώρα γυρνάνε στο μυαλό μου από δω και από κει, κάνοντας ένα θρόισμα  που μου θυμίζει ότι το φθινόπωρο είναι πια κοντά.

Όταν ο Χάρης συνάντησε τη Μαρίνα της είπε με το αποτριχωμένο στήθος του και με το λαχανί –stabilο- βρακί- μαγιό του, ότι δε γίνεται τα δυο φύλα να είναι ίσα γιατί ο άντρας όπως και να το κάνουμε υπερέχει στη δύναμη, άσε που έχει και πέος. Τότε η Μαίρη του είπε «άντε γ…. ρε βλάκα, αυτά άλλαξαν πια» και η κουβέντα έληξε πολιτισμένα, όπως δηλαδή αρμόζει στα σημερινά, νέα, με πανεπιστημιακή μόρφωση παιδιά.

Άντρες λοιπόν, που καθημερινά απενοχοποιούν γυναικείες συνήθειες και γυναίκες που αναζητούν την  ισότητα  στην πιο αγενή της μαγκιά. Ισότητα! Μια λέξη, εκατομμύρια ερμηνείες που τις περισσότερες φορές είναι ρυθμιζόμενες στις εκάστοτε καταστάσεις. Η ισότητα αποδεικνύεται στις κοινωνικές διαδικασίες και όχι στο να βάλεις έναν άντρα να γυαλίζει ασημικά και μια γυναίκα να βρίζει αλλάζοντας πρίζες. Σε μια κοινωνία που οι ρόλοι του καθενός αυξάνονται καθημερινά, ο άντρας πρέπει να σταματήσει να ασχολείται τόσο με την εικόνα του και οι γυναίκες να διατυμπανίζουν μια ανεξαρτησία που την έχουν και την χάνουν από μόνες τους.

Άντρες και γυναίκες,  γυναίκες και άντρες έρχονται κοντά όταν ερωτεύονται, κάνουν έρωτα, παντρεύονται και προσπαθούν να ζήσουν μαζί. Έρχονται κοντά πλάθοντας άλλοτε ειλικρινά και άλλοτε όχι παραμύθια που πλασάρει ο ένας στον άλλον και ο καθένας στον εαυτό του. Στη σχέση αγάπης που φέρνει τα δυο φύλα κοντά, η γυναικεία φύση ξεπερνά κάθε αντρική. Ισχυριζόμενη ακόμα αυτό που κάποτε είχα γράψει, ότι δηλαδή οι άντρες αγαπούν ενώ οι γυναίκες νομίζουν ότι αγαπούν, έρχομαι να προσθέσω ότι οι γυναίκες μένουν για τρία πράγματα δίπλα σ’ έναν άντρα. Την ασφάλεια, το χρήμα και το καλό sex, χωρίς απαραίτητα αυτή  τη σειρά. Τη σημερινή εποχή οι γυναίκες  απαιτούν ακριβώς αυτά που παρέχουν και κατέχουν από μόνες τους και δε συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο. Στη σχέση συντροφικότητας που δημιουργείτε ανάμεσα τους ο πιο ειλικρινής είναι ο άντρας μιας και η απλή σκέψη του δε του επιτρέπει λαβύρινθους στο μυαλό του.

Γυναίκα μεν δίκαιη δε, αναγνωρίζω ότι το κορίτσι χωρίζει το αγόρι για τον ίδιο ακριβώς λόγο που το ερωτεύτηκε. Ερωτεύεται εκείνον που ακούει τέρμα μουσική γελώντας με τις άγαρμπες κινήσεις του και που του αρέσει να περνά χρόνο με τους φίλους του τις Κυριακές χωρίς να ξεχνά να γυρίσει το βράδυ σπίτι. Ερωτεύεται τη μπλούζα του στο πάτωμα της και την κούπα του καφέ του πάνω στην τηλεόραση ακόμα και αν αυτή έχει αφήσει σημάδι, ερωτεύεται να κινείται στο χώρο της. Όπως τον ερωτεύτηκε έτσι ακριβώς θα τον αφήσει, μιας και η μουσική του την ξεκουφαίνει και τις Κυριακές θέλει να πηγαίνει εκδρομές μαζί του και όχι να τον περιμένει να γυρίσει βρομώντας μπύρες απ’ το γήπεδο. Φεύγει γιατί σκοντάφτει στην μπλούζα του, γιατί την τηλεόραση την πλήρωσε ο πατέρας της και πρέπει να τη σεβαστεί. Φεύγει, γιατί ο χώρος της δεν έχει αέρα και για τους δυο πια.

Ψάχνοντας να βρω ποια είναι η στιγμή που αυτοί οι δυο άνθρωποι μπορούν να κλειδώσουν τις ζωές τους μαζί ξεπερνώντας τους σε έξαρση εγωισμούς, φτιάχνω δυο σφαίρες στο μυαλό μου. Μια πολύ μικρή που την χαρακτηρίζει η πεζότητα και μια πολύ μεγάλη που την χαρακτηρίζει ο ενθουσιασμός. Η μικρή ανήκει στον άντρα. Μια σφαίρα που αποτυπώνει την πρώτη εικόνα του για μια γυναίκα, εικόνα πεζή που μπορεί να σου μιλήσει μόνο για στήθη, πόδια και οπίσθια. Η δεύτερη και μεγάλη σφαίρα ανήκει στη γυναίκα. Ένας άντρας μπορεί να τη «συγκλονίσει» απ’ το πρώτο λεπτό και να τον μεταμορφώσει σ’ αυτόν που έψαχνε μια ζωή. Ψηλός, γυμνασμένος, με ωραίο χαμόγελο, χιούμορ, ανεξάρτητος, μορφωμένος, εφευρετικός, εργατικός, με ωραίο αυτοκίνητο, ακριβά ρούχα κλπ.

Στο χρόνο που περνά, η μικρή σφαίρα μπορεί και μεγαλώνει όταν ο άντρας  μπορεί να δει στο κορίτσι κάτι πέρα απ’ τις αναλογίες του. Μπορεί να γελάσει με τα αστεία του, να αιφνιδιαστεί απ’ την εξυπνάδα του, να χαμογελάσει  όταν εκείνη μάταια προσπαθεί να ψήσει δυο αυγά. Η σφαίρα μεγαλώνει..

Στο χρόνο που περνά, η μεγάλη σφαίρα μικραίνει και ο τέλειος άντρας κάνει νερά παύοντας  να είναι αυτό που τόσο λαμπερό φαντασιώθηκε. Προσδίδονται σ’ αυτόν ανθρώπινες συνήθειες που φαντάστηκε για ποιο λόγο δε ξέρω ότι δεν είχε και αρνείται να δεχτεί ότι στην εικόνα που έκτισε εισέβαλε η ρουτίνα. Η σφαίρα μικραίνει..

Ίσως εκεί να είναι το σημείο κλειδί, εκεί που οι σφαίρες αυξομειώνονται και μοιραία κάποια στιγμή θα βρεθούν στο ίδιο μέγεθος. Αν είσαι τυχερός και το καταλάβεις τότε ίσως αυτό είναι το άλλο σου μισό, αν υπάρχει άλλο μισό, αν υπάρχει κάποιος πέρα απ’ το παράθυρο  που θα κουμπώσει πάνω μας.

Αν και όχι όταν οι σφαίρες συναντηθούν, όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι κάνεις δε θα μπορέσει να καταλάβει τη σκέψη του άλλου μιας και για έναν άντρα 1+1=2 ενώ για μια γυναίκα 1+1=2 αλλά.. γιατί 2?