Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Σφαιρ-άτοι!

by xrisa-fi
Να μαστέ λοιπόν, ανάμεσα σε φύλλα που δε μοιάζουν πια πράσινα και με το αεράκι να τα σκορπίζει στο  μπαλκόνι μας, ενώ δεν είμαστε έτοιμοι να δούμε τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν σε παραλίες με καυτή άμμο και σε ποτάμια με κρυστάλλινα νερά, ξέροντας ότι αυτά έγιναν χθες και το σήμερα δε μοιάζει το ίδιο ηλιοκαμένο. Έτσι λοιπόν, με τη διαστροφή του επαγγέλματος που πιέστηκα να αποκτήσω, επέστρεψα στην Αθήνα με το τελειωμένο σωληνάριο αντηλιακού, άμμο σε κάθε δυνατή κρυψώνα, κομμένα εισιτήρια από συναυλίες και τις σαπουνο- συζητήσεις της ξαπλώστρας να τις σκέπτομαι σοβαρά πάνω στον πάγκο της κουζίνας . Έτσι, άντρες και γυναίκες σε ξαπλώστρες κουβεντιάζουν για τις μεταξύ τους σχέσεις που τώρα γυρνάνε στο μυαλό μου από δω και από κει, κάνοντας ένα θρόισμα  που μου θυμίζει ότι το φθινόπωρο είναι πια κοντά.

Όταν ο Χάρης συνάντησε τη Μαρίνα της είπε με το αποτριχωμένο στήθος του και με το λαχανί –stabilο- βρακί- μαγιό του, ότι δε γίνεται τα δυο φύλα να είναι ίσα γιατί ο άντρας όπως και να το κάνουμε υπερέχει στη δύναμη, άσε που έχει και πέος. Τότε η Μαίρη του είπε «άντε γ…. ρε βλάκα, αυτά άλλαξαν πια» και η κουβέντα έληξε πολιτισμένα, όπως δηλαδή αρμόζει στα σημερινά, νέα, με πανεπιστημιακή μόρφωση παιδιά.

Άντρες λοιπόν, που καθημερινά απενοχοποιούν γυναικείες συνήθειες και γυναίκες που αναζητούν την  ισότητα  στην πιο αγενή της μαγκιά. Ισότητα! Μια λέξη, εκατομμύρια ερμηνείες που τις περισσότερες φορές είναι ρυθμιζόμενες στις εκάστοτε καταστάσεις. Η ισότητα αποδεικνύεται στις κοινωνικές διαδικασίες και όχι στο να βάλεις έναν άντρα να γυαλίζει ασημικά και μια γυναίκα να βρίζει αλλάζοντας πρίζες. Σε μια κοινωνία που οι ρόλοι του καθενός αυξάνονται καθημερινά, ο άντρας πρέπει να σταματήσει να ασχολείται τόσο με την εικόνα του και οι γυναίκες να διατυμπανίζουν μια ανεξαρτησία που την έχουν και την χάνουν από μόνες τους.

Άντρες και γυναίκες,  γυναίκες και άντρες έρχονται κοντά όταν ερωτεύονται, κάνουν έρωτα, παντρεύονται και προσπαθούν να ζήσουν μαζί. Έρχονται κοντά πλάθοντας άλλοτε ειλικρινά και άλλοτε όχι παραμύθια που πλασάρει ο ένας στον άλλον και ο καθένας στον εαυτό του. Στη σχέση αγάπης που φέρνει τα δυο φύλα κοντά, η γυναικεία φύση ξεπερνά κάθε αντρική. Ισχυριζόμενη ακόμα αυτό που κάποτε είχα γράψει, ότι δηλαδή οι άντρες αγαπούν ενώ οι γυναίκες νομίζουν ότι αγαπούν, έρχομαι να προσθέσω ότι οι γυναίκες μένουν για τρία πράγματα δίπλα σ’ έναν άντρα. Την ασφάλεια, το χρήμα και το καλό sex, χωρίς απαραίτητα αυτή  τη σειρά. Τη σημερινή εποχή οι γυναίκες  απαιτούν ακριβώς αυτά που παρέχουν και κατέχουν από μόνες τους και δε συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο. Στη σχέση συντροφικότητας που δημιουργείτε ανάμεσα τους ο πιο ειλικρινής είναι ο άντρας μιας και η απλή σκέψη του δε του επιτρέπει λαβύρινθους στο μυαλό του.

Γυναίκα μεν δίκαιη δε, αναγνωρίζω ότι το κορίτσι χωρίζει το αγόρι για τον ίδιο ακριβώς λόγο που το ερωτεύτηκε. Ερωτεύεται εκείνον που ακούει τέρμα μουσική γελώντας με τις άγαρμπες κινήσεις του και που του αρέσει να περνά χρόνο με τους φίλους του τις Κυριακές χωρίς να ξεχνά να γυρίσει το βράδυ σπίτι. Ερωτεύεται τη μπλούζα του στο πάτωμα της και την κούπα του καφέ του πάνω στην τηλεόραση ακόμα και αν αυτή έχει αφήσει σημάδι, ερωτεύεται να κινείται στο χώρο της. Όπως τον ερωτεύτηκε έτσι ακριβώς θα τον αφήσει, μιας και η μουσική του την ξεκουφαίνει και τις Κυριακές θέλει να πηγαίνει εκδρομές μαζί του και όχι να τον περιμένει να γυρίσει βρομώντας μπύρες απ’ το γήπεδο. Φεύγει γιατί σκοντάφτει στην μπλούζα του, γιατί την τηλεόραση την πλήρωσε ο πατέρας της και πρέπει να τη σεβαστεί. Φεύγει, γιατί ο χώρος της δεν έχει αέρα και για τους δυο πια.

Ψάχνοντας να βρω ποια είναι η στιγμή που αυτοί οι δυο άνθρωποι μπορούν να κλειδώσουν τις ζωές τους μαζί ξεπερνώντας τους σε έξαρση εγωισμούς, φτιάχνω δυο σφαίρες στο μυαλό μου. Μια πολύ μικρή που την χαρακτηρίζει η πεζότητα και μια πολύ μεγάλη που την χαρακτηρίζει ο ενθουσιασμός. Η μικρή ανήκει στον άντρα. Μια σφαίρα που αποτυπώνει την πρώτη εικόνα του για μια γυναίκα, εικόνα πεζή που μπορεί να σου μιλήσει μόνο για στήθη, πόδια και οπίσθια. Η δεύτερη και μεγάλη σφαίρα ανήκει στη γυναίκα. Ένας άντρας μπορεί να τη «συγκλονίσει» απ’ το πρώτο λεπτό και να τον μεταμορφώσει σ’ αυτόν που έψαχνε μια ζωή. Ψηλός, γυμνασμένος, με ωραίο χαμόγελο, χιούμορ, ανεξάρτητος, μορφωμένος, εφευρετικός, εργατικός, με ωραίο αυτοκίνητο, ακριβά ρούχα κλπ.

Στο χρόνο που περνά, η μικρή σφαίρα μπορεί και μεγαλώνει όταν ο άντρας  μπορεί να δει στο κορίτσι κάτι πέρα απ’ τις αναλογίες του. Μπορεί να γελάσει με τα αστεία του, να αιφνιδιαστεί απ’ την εξυπνάδα του, να χαμογελάσει  όταν εκείνη μάταια προσπαθεί να ψήσει δυο αυγά. Η σφαίρα μεγαλώνει..

Στο χρόνο που περνά, η μεγάλη σφαίρα μικραίνει και ο τέλειος άντρας κάνει νερά παύοντας  να είναι αυτό που τόσο λαμπερό φαντασιώθηκε. Προσδίδονται σ’ αυτόν ανθρώπινες συνήθειες που φαντάστηκε για ποιο λόγο δε ξέρω ότι δεν είχε και αρνείται να δεχτεί ότι στην εικόνα που έκτισε εισέβαλε η ρουτίνα. Η σφαίρα μικραίνει..

Ίσως εκεί να είναι το σημείο κλειδί, εκεί που οι σφαίρες αυξομειώνονται και μοιραία κάποια στιγμή θα βρεθούν στο ίδιο μέγεθος. Αν είσαι τυχερός και το καταλάβεις τότε ίσως αυτό είναι το άλλο σου μισό, αν υπάρχει άλλο μισό, αν υπάρχει κάποιος πέρα απ’ το παράθυρο  που θα κουμπώσει πάνω μας.

Αν και όχι όταν οι σφαίρες συναντηθούν, όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι κάνεις δε θα μπορέσει να καταλάβει τη σκέψη του άλλου μιας και για έναν άντρα 1+1=2 ενώ για μια γυναίκα 1+1=2 αλλά.. γιατί 2?

24 σχόλια :

  1. xrisa-fi… δεν θα αναλύσω άποψη και παραλληλισμό. Απλά θα ομολογήσω, πως – αν και γυναίκα – έχεις αγγίξει την πραγματικότητα. Μάλλον έχεις… αγκαλιάσει την πραγματικότητα.

    Χειροκροτώ το «…για έναν άντρα 1+1=2 ενώ για μια γυναίκα 1+1=2 αλλά.. γιατί 2?» και βλέπω να τοιχογραφείται – με εντυπωσιακή γραμματοσειρά και έντονο χρώμα – μαζί με την… τιμιότητα των ψεμάτων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. egw exw na pw mathepeze oti etheses megalous provlhmatismous sth prwth mas sunashsh kai ksereis ti ennow..

    oso gia thn edupwsiakh grammatoseira k to entono xrwma xamogelasa to idio xaroumena opws otan to eixes pei ksan gia thn timiothta twn psematwn!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. h "8ewria twn sfairwn" pantws isxuei oso tipote allo dustuxws...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ έχω να πώ xrisa-fi, πως οι προβληματισμοί μας στην μετα-εφηβεία είναι καθημερινοί, κάτι σαν την ανάγκη μας για έρωτα κι αυτό είναι το ιδανικό. Δυστυχώς, με το πέρασμα του χρόνου γίνονται εποχιακοί όπως τα ραδίκια, οπότε φλερτάρουμε με την ανοησία και καταλήγουν είδος προς εξαφάνιση κάτι σαν τις συμβάσεις πλήρους απασχόλησης στην Ελλάδα του σήμερα κι ακριβώς εδώ είναι η στιγμή που η Άνοια γίνεται το επίθετό σου.

    Αυτό μπορείς να το διαπιστώσεις ρίχνοντας μια ματιά σε όλους τους μεγαλύτερους γύρω σου, γι’ αυτό φρόντισε όσο μεγαλώνεις να κάνεις παρέα με μικρότερους.

    Είπα παρέα… και σκέφτομαι να βρεθούμε ανάμεσα σε φύλλα που δε μοιάζουν πια πράσινα και με το αεράκι να τα σκορπίζει όχι στο μπαλκόνι μας αλλά σε κάποια πλατεία, να χαζέψουμε φωτογραφίες του καλοκαιριού, να αποδείξουμε ποιος κουβάλησε περισσότερο άμμο στις αποσκευές του και να συζητήσουμε θέματα με τίτλους όπως… «η διαστροφή του επαγγέλματος που πιέστηκα να αποκτήσω».

    Οργανωθείτε λοιπόν… φέρτε και το κορίτσι που ξεχνάω το όνομά του…

    ΥΓ. Ο Bob ζει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. o Bob klh8hke na uphrethsei th mama patrida kai na ginei swstos antras pia -oso nohma mporei na exei auth h epixeirish pou legetai stratos-

    polu thelw na vrethoume pali oloi mazi kai tha to frontisw proswpika!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. O Bob κλήθηκε να υπηρετήσει τη μαμά πατρίδα και να γίνει σωστός άντρας πια -όσο άντρας μπορεί να γίνει αυτή η αχλαδιά που λέγεται Bob-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. badstuber panw ap to sxolio uparxei k arthro se periptwsh p de to eides, euxaristw!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πραγματι δεν εχεις αδικο..το εθεσες πολυ απλα κ κατανοητα.ολες οι γυναικες το παθαινουμε αυτο και στην πορεια τους απομυθοποιουμε κι η "σφαιρα" μικραινει επικινδυνα!παρ ολα αυτα,εγω ελπιζω να βρουμε το αρσενικο π θα "κουμπωσει" οπως ειπες..;-)
    με αγαπη,
    ανωνυμη Χριστινα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ χαίρομαι που το θεώρημα των Σφαιρών γίνεται αποδεκτό από το γυναικείο φύλο (γιατί το αρσενικό δεν ασχολείται καν, παρά μόνο με φανερά υποσχόμενες καμπύλες).

    Τώρα, όσο για την ελπίδα σας να βρείτε το αρσενικό που θα «κουμπώσει», είναι ένα έργο που δύσκολα μπορεί να το συλλάβει και η πιο δυνατή φαντασία αισθηματικής λογοτεχνίας (βλ. Λένα Μαντά).

    Λυπάμαι αν απογοητεύω, αλλά αυτή η ελπίδα που γεννιέται σε κάθε θηλυκό (βλ. κούμπωμα) από την στιγμή που αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του, είναι και η απόδειξη του θεωρήματος των σφαιρών, άρα δεν ζητώ συγγνώμη για κάτι που και οφθαλμοφανές και αναγκαίο… είναι.

    Να μια μικρή προσπάθεια εξήγησης, του τι εννοώ, μέσα από αληθινές αναμνήσεις…

    Θυμάμαι την κατά τρία χρόνια μικρότερη ξαδέρφη μου, έτοιμη για γάμο από τα πέντε της και είμαι σίγουρος πως διαβάζοντας τις λίγες αυτές γραμμές, ίσως πιστέψετε πως δεν μιλώ για κάποια άλλη, μα για την καθεμιά σας ξεχωριστά.

    Την θυμάμαι να παντρεύεται μπροστά σ’ όποιον καθρέφτη έβρισκε. Έσκυβε ταπεινά το κεφάλι όταν ο φανταστικός παπάς της έδινε τις φανταστικές ευχές του κι εκείνη με πραγματική έκσταση κοίταζε τον φανταστικό μη χωριζέτω όταν ο φανταστικός παπάς της έδινε την φανταστική άδεια, κι ύστερα, καταλύοντας με γκονταρικό θράσος κάθε έννοια κινηματογραφικού άξονα, χάριζε ένα πραγματικά περιπαθές φιλί στον καθρέφτη. Κι εγώ ως αρσενικό, οφείλω να ομολογήσω, αναζητούσα κρυφά το αποτύπωμα, κι όταν το έβρισκα, ακουμπούσα τα χείλη μου στο παγωμένο ίχνος, ολοκληρώνοντας το μυστήριο…

    Αφήνω εδώ τα παραμύθια με την ελπίδα - που πεθαίνει τελευταία (όμως πεθαίνει) – πως καταλάβατε τι εννοώ.

    ΥΓ. Συγγνώμη για τις ατάκτως ερριμένες σκέψεις – που λέει και ο xray – μα το θέμα είναι πολύ μεγάλο για να λυθεί σ’ ένα σχόλιο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. egw pantws den oneireuomoun apo ta 5 mou ton gamo kai vasika den oneireuomoun ka8olou ton gamo,opws oute kai twra.an to ais8an8ei kapoios na pantreutei gia opoiondhpote logo,exei kalws.oso gia to "koumpwma",pisteuw pws mporei kai na sumvei alla fusika den krataei gia panta.isws eksartatai apo to na vre8eis se mia fash zwhs pou 8a tairiazei kapws h 8a sumphlrwnei thn antistoixh tou allou.den nomizw pws auto einai outopiko kai teleiws anefikto.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λίγο έως πολύ συμφωνώ, οπότε και δεν χρειάζεται να σταθώ στο μεγαλύτερο μέρος του σχολίου.

    Αναρωτιέμαι όμως, πιο ήταν το αγαπημένο σου παραμύθι όταν ήσουν μικρή – αν θυμάσαι φυσικά.

    Ίσως πάλι και να είσαι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

    Ίσως πάλι και να κάνω λάθος…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. den 8umamai poio htan to agaphmeno mou paramu8i otan hmoun mikrh :S alla opoio kai na pareis sunh8ws h kopela katalhgei me ton omorfo prigkipa opote o,ti kai na dialeksw 8a mou peis pws shmainei oti oneireuomai ton gamo apo ta 5 :p alh8eia den 8umamai,pantws twra mporw na sou pw thn wraia koimwmenh,oxi omws logw ths istorias alla logw ths kakias h opoia nomizw htan polu uperparagwgh kai spooky se auto to paramu8i!xaxa epishs panta me sugkinoun wraies romantikes istories xwris omws na nomizw pws kapws etsi leitourgoun oi sxeseis kai sthn pragmatikothta h na elpizw na vrw ton prigkipa mou :) a,twra pou to skeftomai,isws na htan ta tria gourounakia xwris na 8umamai giati!xa!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. 8a symfwnisw me tin anwnumi xristina....
    kai motan arxisei siga siga kai mikrainei i sfaira...mikrainei polu ma para poly sto telos...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Lily, είναι ξεκάθαρο από το σχόλιο – και απόλυτα φυσιολογικό - πως το αγαπημένο σου παραμύθι είχε πρίγκιπα και όχι δράκο.

    Συγγνώμη, αλλά τον γάμο τον έχεις μέσα σου από τότε που γεννήθηκες. Δεν τον ονειρεύεσαι από τα 5 σου, αλλά τον προβάρεις. Δεν τον σκέφτεσαι σήμερα, γιατί είσαι κάτω των 25 και πιθανότατα δεν έχεις μακροχρόνια σχέση – με κάθε σεβασμό και χωρίς να υπονοώ τίποτα κακό.

    @ Ανώνυμος… η σφαίρα αρχίζει να μικραίνει και να μεγαλώνει αντίστοιχα από την πρώτη ημέρα της σχέσης…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. to oti 8a mporousa na pantreutw ean mou erxotan h 8elhsh kapoia stigmh diaferei para polu apo to oti exw mesa mou ton gamo!gia mena exei shmasia h sxesh h idia kai oxi o gamos.kai epishs sou ksanalew,to paramu8i auto mou aresei gia thn kakia kai oxi gia ton prigkipa :p ase pou den einai kai polla auta me tous drakous,kai an mou aresan, pi8anotata na mhn hmoun koritsi!xaxa einai san na mou peis na dialeksw thn agaphmenh mou tainia kai na sou pw tous Transformers!den deixnei epi8umia gia gamo,aplws koritsistikh skopia!ase pou to skhniko sthn wraia koimwmenh me ton prigkipa,htan ligo geloio,me tipota den mporw na tautistw,exei alla wraia auth h tainia :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. a,kai otan les ton provarw,ti ennoeis??auto me ton ka8refth pou ekane h ksaderfh sou?xa! an ennoeis auto,pragmatika,den uphrxe periptwsh!exw kai kalutera pragmata na provarw,vl.xrush sfaira h kati tetoio!xaxa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. paidia de kserw ti lete eseis, ena einai to paramuthi LION KING !!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Θα σταθώ στα παραμύθια και όχι στα παραμυθιάσματα; χαχα

    Όντως το Lion King είναι κορυφή, μα θα προτιμούσα κάτι πιο χιουμοριστικό όπως το Nemo, αν και δεν είναι απόλυτα ολοκληρωμένο όπως το Lion King!

    Τώρα, γουρουνάκια, κατσικάκια, φασολιές, σκουφίτσες, ξανθομακρομαλλούσσες, νάνοι, πρίγκιπες και επτάμορφες κοιμωμένες, όχι μόνο δεν διαβάζονται αλλά κάνουν και κακό στα παιδιά… κι ακριβώς εδώ χάθηκε τελείως η επαφή με το άρθρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. exei xa8ei pro pollou!:p emena TO agaphmeno mou,pou omws den mporei mallon na xarakthristei ws klasiko paramu8i alla perissotero ws tainia thn opoia pragmatika latreuw gia para pollous logous, einai "H Nekrh Nufh" tou Tim Burton :) auta.den milaw allo giati ontws ksefugame apo to ar8ro entelws...sumfwnw pantws sxedon se ola kai mpravo sth xrisa-fi :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλά εδώ έχω χάσει επεισόδια, τώρα το διάβασα το άρθρο. Ένα έχω να πω, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...