ααααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα... θα ξεδιπλώσω το σεντόνι τώρα... χαχαχαχαχαχαχαχα
Αν και θα μιλήσω σε πρώτο ενικό, το σχόλιο είναι αφιερωμένο σε όλη την ομάδα...
...ρε αγαπημένε αλήτη, έπεσες στη κέντα! Είμαι Αθήνα κι έχω ρίξει τα spirits στο μπλέντερ γι' απόψε. Κοινώς... μια βραδιά ρέποντας στην πιτοποίηση και τις διευκρινίσεις - κατ' επέκτασιν.
Αν δεν καταλαβαίνετε τα ελληνικά μου (γλώσσες 7 τον αριθμό αγαπητέ σοφέ και να σημειωθεί ότι στην έκθεση στις πανελλήνιες έγραψα 7, μιας και αναρωτήθηκες) ρωτήστε μην ντρέπεστε...
... κι ενώ έχω υποσχεθεί μόδα στην πρώτη μου μέθη - μετά από δεν ξέρω κι εγώ πόσο (χρονικό επίρρημα), όπως έχετε ήδη σακουλευτεί, μέθησα - για όσους δεν αντιλαμβάνονται τι λέει ο ποιητής (εγώ) γενικώς, έχω το λήμμα (σλαγκιστί) "Μιλάς με γρίφους γέροντα"...
...τουτέστιν...
Αφιερώνω σε σας και τον σοφό του βορρά βεβαίως, σ' αυτόν που κατοικοεδρεύει ΦΟΒΟΥ & ΤΡΟΜΟΥ ΓΩΝΙΑ, έτσι για να γίνω και λίγο κεφαλαιογράμματος(sic!) - την παραχάμω πραγματική!!!;;; Ιστορία...
(Να σημειωθεί πως σε περίπτωση που θέλει να δείρει κι εμένα, είμαι κατά της βίας, μα έχω μεγάλη ξυλοχωρητικότητα!!!).
"Μιλάς με γρίφους γέροντα", λοιπόν...
Ο Κόναν πληροφορείται ότι στην άλλη άκρη του κόσμου υπάρχει ένα πανύψηλο βουνό, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται ένα παλάτι και μέσα στο οποίο κατοικεί ο γέροντας που κατέχει την απόλυτη σοφία της ζωής. Ζαλώνεται, λοιπόν, την ασπίδα, γραπώνει τη σπάθα, φοράει το γούνινο σωβρακάκι του και ξεκινάει για το βουνό. Περνάει την Έρημο της Δίψας, το Φαράγγι Χωρίς Πάτο, ξυστά απ' το Πηγάδι των Χιλίων Ευχών, και μετά από πορεία εκατό ημερών στην Τούνδρα των Μηδέν Βαθμών Κέλβιν, φτάνει στους πρόποδες του Βουνού της Σοφίας, το οποίο βλέπει να χάνεται μέσα στα σύννεφα. Αρχίζει την ανάβαση, τα μπράτσα σφίγγονται, οι φλέβες τινάζονται, το γούνινο σωβρακάκι τον προστατεύει απ' το κρύο. Βρυχάται όταν, κουρασμένος από την ανάβαση, πατάει στο πλάτωμα στην κορυφή και βλέπει το κάστρο του Γέροντα να ορθώνεται απροσπέλαστο μπροστά του. Η ξύλινη πύλη είναι κλειστή, αλλά την γκρεμίζει βρυχόμενος με ένα χτύπημα της ασπίδας του. Η επόμενη πόρτα, πιο βαριά, απαιτεί πιο δυνατό χτύπημα. Η τρίτη, σιδερένια, πέφτει μετά απ'το δεύτερο χτύπημά του. Η τελευταία βαριά σιδερένια πόρτα πέφτει με θόρυβο καθώς ο βρυχηθμός του Κόναν σπάει τη σιωπή της ψυχρής κυκλικής αίθουσας, στην οποία ο γέροντας συλλογίζεται με τα δάχτυλα ενωμένα κάτω απ'το πηγούνι του καθισμένος στον θρόνο του. Ο Κόναν πλησιάζει το κέντρο της αίθουσας και ακουμπάει τα όπλα του μπροστά στα πόδια του Σοφού. - Ρησπέκτ, γέροντα. Μου είπαν ότι κατέχεις το μυστικό των μυστικών. - Υπάρχουν και τα πόμολα, Κόναν. - Μιλάς με γρίφους, γέροντα...
mathepeze speaking
ή
τα δεινά του υπέφερε... που λέει και ο Νταβέλης, ο Γεωργίου, ο Ουάιλντ, ο πατέρας μου... που να θυμάμαι μετά από τόσα Negroni!!!
ααααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα... θα ξεδιπλώσω το σεντόνι τώρα... χαχαχαχαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και θα μιλήσω σε πρώτο ενικό, το σχόλιο είναι αφιερωμένο σε όλη την ομάδα...
...ρε αγαπημένε αλήτη, έπεσες στη κέντα! Είμαι Αθήνα κι έχω ρίξει τα spirits στο μπλέντερ γι' απόψε. Κοινώς... μια βραδιά ρέποντας στην πιτοποίηση και τις διευκρινίσεις - κατ' επέκτασιν.
Αν δεν καταλαβαίνετε τα ελληνικά μου (γλώσσες 7 τον αριθμό αγαπητέ σοφέ και να σημειωθεί ότι στην έκθεση στις πανελλήνιες έγραψα 7, μιας και αναρωτήθηκες) ρωτήστε μην ντρέπεστε...
... κι ενώ έχω υποσχεθεί μόδα στην πρώτη μου μέθη - μετά από δεν ξέρω κι εγώ πόσο (χρονικό επίρρημα), όπως έχετε ήδη σακουλευτεί, μέθησα - για όσους δεν αντιλαμβάνονται τι λέει ο ποιητής (εγώ) γενικώς, έχω το λήμμα (σλαγκιστί) "Μιλάς με γρίφους γέροντα"...
...τουτέστιν...
Αφιερώνω σε σας και τον σοφό του βορρά βεβαίως, σ' αυτόν που κατοικοεδρεύει ΦΟΒΟΥ & ΤΡΟΜΟΥ ΓΩΝΙΑ, έτσι για να γίνω και λίγο κεφαλαιογράμματος(sic!) - την παραχάμω πραγματική!!!;;; Ιστορία...
(Να σημειωθεί πως σε περίπτωση που θέλει να δείρει κι εμένα, είμαι κατά της βίας, μα έχω μεγάλη ξυλοχωρητικότητα!!!).
"Μιλάς με γρίφους γέροντα", λοιπόν...
Ο Κόναν πληροφορείται ότι στην άλλη άκρη του κόσμου υπάρχει ένα πανύψηλο βουνό, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται ένα παλάτι και μέσα στο οποίο κατοικεί ο γέροντας που κατέχει την απόλυτη σοφία της ζωής. Ζαλώνεται, λοιπόν, την ασπίδα, γραπώνει τη σπάθα, φοράει το γούνινο σωβρακάκι του και ξεκινάει για το βουνό.
Περνάει την Έρημο της Δίψας, το Φαράγγι Χωρίς Πάτο, ξυστά απ' το Πηγάδι των Χιλίων Ευχών, και μετά από πορεία εκατό ημερών στην Τούνδρα των Μηδέν Βαθμών Κέλβιν, φτάνει στους πρόποδες του Βουνού της Σοφίας, το οποίο βλέπει να χάνεται μέσα στα σύννεφα.
Αρχίζει την ανάβαση, τα μπράτσα σφίγγονται, οι φλέβες τινάζονται, το γούνινο σωβρακάκι τον προστατεύει απ' το κρύο.
Βρυχάται όταν, κουρασμένος από την ανάβαση, πατάει στο πλάτωμα στην κορυφή και βλέπει το κάστρο του Γέροντα να ορθώνεται απροσπέλαστο μπροστά του.
Η ξύλινη πύλη είναι κλειστή, αλλά την γκρεμίζει βρυχόμενος με ένα χτύπημα της ασπίδας του. Η επόμενη πόρτα, πιο βαριά, απαιτεί πιο δυνατό χτύπημα. Η τρίτη, σιδερένια, πέφτει μετά απ'το δεύτερο χτύπημά του. Η τελευταία βαριά σιδερένια πόρτα πέφτει με θόρυβο καθώς ο βρυχηθμός του Κόναν σπάει τη σιωπή της ψυχρής κυκλικής αίθουσας, στην οποία ο γέροντας συλλογίζεται με τα δάχτυλα ενωμένα κάτω απ'το πηγούνι του καθισμένος στον θρόνο του.
Ο Κόναν πλησιάζει το κέντρο της αίθουσας και ακουμπάει τα όπλα του μπροστά στα πόδια του Σοφού.
- Ρησπέκτ, γέροντα. Μου είπαν ότι κατέχεις το μυστικό των μυστικών.
- Υπάρχουν και τα πόμολα, Κόναν.
- Μιλάς με γρίφους, γέροντα...
mathepeze speaking
ή
τα δεινά του υπέφερε... που λέει και ο Νταβέλης, ο Γεωργίου, ο Ουάιλντ, ο πατέρας μου... που να θυμάμαι μετά από τόσα Negroni!!!
Kαι ένα υπέρχο γκολ από τον mathepeze
ΑπάντησηΔιαγραφή