Ευχαριστούμε τον Mits_F
"Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη"
"Δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης.."
Ένα καταπληκτικό σημερινό(σ.σ. 30 Ιουνίου)άρθρο του κ.Μ.Μαζάουζερ*στους New York Times που αξίζει να διαβαστεί:
"Χθες(σ.σ. 29 Ιουνίου), όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που... αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης.
Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας. Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! " Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.
Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη.
Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο. Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.
Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία.
Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας.
Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή. Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.
Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης. Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.
Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη. Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή.
Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".
Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα. Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.
*Μαρκ Μαζάουερ,
Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας,
καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.http://greece-salonika.blogspot.com/2011/06/blog-post_9874.html#ixzz1QrBsPuWQ
Steve, νομίζω ότι σήμερα δεν είναι η μέρα σου. Έλεγα κι εγώ, ποιος είναι αυτός ο Μάουζερ, τελικά είναι ο Μαζάουερ, γνωστός πολυγραφότατος ιστορικός και καθηγητής στην Αμερική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά διαφωνώ με την προσέγγισή του, σε όλα σχεδόν τα ζητήματα που θέτει, αλλά θα ήθελα να θέσω ένα άλλο, διαφορετικό. Αν επιχειρήσω να απαντήσω σε αυτό το άρθρο, θα χρειαζόταν κατεβατά επί κατεβατών που θα περιλάμβαναν τεκμήρια από την αρχαία μας ιστορία ως σήμερα.
Λέω, μήπως, λέω, ίσως, να ήταν καλύτερα να επικεντρωνόμαστε σε πιο μικρά ζητήματα, που να μπορούν να απαντηθούν στα πλαίσια του βλογ..
Μια σκέψη έκανα.
ΥΓ. Επίσης, ποιος το χαρακτηρίζει "καταπληκτικό";
ΑπάντησηΔιαγραφήo daimonas tou tupografeiou ftaiei gia ola..epishs to oti diafwneis me tn proseggisi tou suggrafea den shmainei oti to ar8ro den einai endiaferwn..sto plaisio twn gnwsewn pou exw kai dustuxws den ftanoun stn arxaia mas istoria 8ewrw oti htan mia wraia analusi..
ΑπάντησηΔιαγραφήOson afora sta 8emata pou asxoleitai to blog,to exoume ksanapei,den uparxei kanenas periorismos..opote o ka8enas anevazei oti 8elei!!
telos oson afora sto ps,i ali8eia einai oti den gnwrizw tn apanthsh..isws 8a mporouse na voi8isei o mits_f
Φυσικά και ο καθένας ανεβάζει ότι θέλει, αλλά δεν είναι καλύτερα να ανεβάζουμε άρθρα και θέματα που να προωθούν το σχολιασμό αντί των ατελείωτων παράλληλων μονολόγων; Αν ήθελε κανείς να σχολιάσει το άρθρο, όπως έγραψα και πριν, θα έπρεπε να επεκταθεί σε διπλάσιο χώρο. Έχω ξαναγράψει ότι το να συμπτύσσουμε τέτοιου είδους αναλύσεις στα πλαίσια του βλογ, τις εκφυλίζει στα όρια της συνθηματολογίας και αυτή είναι και η κύρια αντίρρησή μου. Το να επικαλείσαι τη δεδομένη ελευθερία των αναρτήσεων δεν προσφέρει κάτι στη συζήτηση. Εφ' όσον βρήκες ενδιαφέρον το άρθρο, γιατί δεν κάνεις κάποιο σχόλιο επί της ουσίας του; Σε καλύπτει πλήρως;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μπούμε στην ουσία του πράγματος, ο Μαζάουερ είναι γνωστός για τις φιλελληνικές του θέσεις και το πάθος του για την ιστορία τη δική μας και της ευρύτερης περιοχής. Οι απόψεις του αγγίζουν την υπερβολή και η προσέγγισή του όπως θα πρέπει να ξέρει όποιος έχει διαβάσει σχετικά, διακρίνεται από διδακτισμό και μονομέρεια, κάτι που προσωπικά μου έκανε εντύπωση, καθότι Άγγλος. Ο Ράνσιμαν είναι ας πούμε πολύ πιο αποστασιοποιημένος και αντικειμενικός, αν και δεν έχει ασχοληθεί σε βάθος με τη σύγχρονη ιστορία, όπως ο Μαζάουερ, έχει ασχοληθεί όμως με την περιοχή. (Παρεμπιπτόντως, τα βιβλία του για το Βυζάντιο είναι αξεπέραστα. Αν σας ενδιαφέρει το θέμα, προτιμήστε τα από εκείνα της Αρβελέρ).
Τέλος, ο χαρακτηρισμός "καταπληκτικό", προφανώς προέρχεται από τη σαφή φιλελληνική χροιά που αποπνέει το άρθρο και όχι από οποιαδήποτε επιστημονική τεκμηρίωση που (δεν) προσφέρει.
Και κάτι άλλο. Στη φάση που βρισκόμαστε, δεν νομίζω ότι τα χάδια από τέτοιες απόψεις μας προσφέρουν οτιδήποτε. Οι παθογένειες της Ελλάδας είναι βαθιά ριζωμένες και οι ρομαντικοί φιλέλληνες που μας εκτιμούν για το παρελθόν μας δεν βοηθούν στην απαγκίστρωση από αυτές.
didakse mas xray
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το ήθελα, πραγματικά, αλλά οτιδήποτε άξιο λόγου, δεν μαθαίνεται, κλέβεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή τι τεκμηριώσεις ήθελες; Την μάρκα του δακρυγόνου που έφαγε ο Γλέζος ή τα ονόματα των 2 εκατομμυρίων προσφύγων; Σαφώς και είναι καθαρά υποκειμενική άποψη ενός ανθρώπου, αλλά αυτός ο άνθρωπος τυγχάνει να επαγγέλλεται κάτι ανάλογο με αυτό που γράφει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εσύ ανάρτησες Lady Gaga, δεν στην είπε κανένας. Όσων αφορά το καταπληκτικό, στο οποίο και αναλώνεσαι συνεχώς και στηρίζεις την επιθεσή σου στον Steve, δεν εμπεριέχεται στο άρθρο του κυρίου ούτε το έγραψε ο Steve ή εγώ. Έτσι μου το προώθησαν έτσι του το έστειλα να το διαβάσει. Και χέστηκα για τα εθνικιστικά και τις μαλακίες. Απλά είναι μια ακραία προσέγγιση. Μήπως και το ότι η Αρχαία Ελλάδα ήταν το λίκνο του πολιτισμού δεν είναι ακραίο; Και δεν το λέει μόνο αυτός, ο φιλέλληνας.
Τόσα χαστούκια τρώει ο Έλληνας, τόση μαυρίλα του προσφέρουν καθημερινά και εκ των έσω και εκ των έξω. Ας του επιτρέψουμε να δεχθεί και ένα χάδι (του κώλου).
Θες διάλογο; Θες να μιλήσουμε για το Δέντρο της Ζωής του Μάλικ, αν το είδες, γιατί το είδα χθες και είμαι πολύ μπερδεμένος...
Άντε βρε Mits να ζεστάνουμε λίγο την ατμόσφαιρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, έχουμε και λέμε: Ο Μαζάουερ είναι επιστήμονας και οφείλει να τεκμηριώνει τις απόψεις του, πράγμα αδύνατον στο πλαίσιο ενός μικρού άρθρου. Το γεγονός ότι επαγγέλλεται τον ιστορικό, δεν τον απαλλάσσει από αυτή την υποχρέωση, τουναντίον μάλιστα. Και φυσικά θα πρέπει να υπόκειται σε κριτική. Τη δική μου και όλων. Για να απαντήσω και σε αυτό που θέτεις, θα θίξω δύο μόνο ζητήματα από αυτά που θέτει ο ιστορικός: Το 1820, η Ελλάδα, ήταν ουραγός στις εξελίξεις στην Ευρώπη και όχι οδηγός, όπως λέει ο Μ. (Είχε προηγηθεί η Γαλλική Επανάσταση που είχε ανάψει για τα καλά τα αίματα απανταχού της Ευρώπης). Επίσης, η εικόνα που παρουσιάζει ότι είχαν για τη χώρα μας οι φιλέλληνες, ήταν μια ρομαντική και ανεδαφική εικόνα που αφορούσε μόνο κάτι αργόσχολα πλουσιόπαιδα όπως ο Σέλεϊ ή ο Μπάυρον, που απέκτησαν την τεράστια περιουσία τους από τις ιμπεριαλιστικές κτήσεις της πατρίδας τους και που ήθελαν να γλιτώσουν με κάποιον τρόπο από την πλήξη που τους προκαλούσε αυτή ακριβώς η κοινωνία που τους είχε προσφέρει και τόσα πολλά. Η προσφορά του Μπάυρον στην Ελληνική Επανάσταση περιορίστηκε στο θέαμα που είχε εξ' αρχής στο μυαλό του αυτός ο τύπος και δεν είχε καμιά ουσία. Ο Σέλεϊ περιορίστηκε στην ποίηση. Φυσικά αυτοί οι δύο και μερικοί ακόμα, δεν συνιστούσαν την κοινή γνώμη της Ευρώπης που θεωρούσε το Ελληνικό ζήτημα μια περιφερειακή, δευτερεύουσας σημασίας αναστάτωση στα σύνορα με την Ανατολή.
Το 1820, οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, αποφάσισαν ότι η Ελλάδα τους βόλευε να βρίσκεται κάτω από τη δική τους ομπρέλα και όχι κάτω από την Οθωμανική και γι αυτό έγινε και ότι έγινε. Γι αυτό άλλωστε είχαν αποτύχει και οι μέχρι τότε απόπειρες απελευθέρωσης, γιατί δεν είχαν το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων. Το 1821 είναι άλλος ένας μύθος από αυτούς που μας αρέσει να χαϊδευόμαστε.
Χωρίς να είμαι σίγουρος, νομίζω ότι η ανταλλαγή πληθυσμών δεν ήταν η μεγαλύτερη μετακίνηση όπως γράφει ο Μ., αλλά είχαν προηγηθεί πολλές ακόμα τεράστιες μετακινήσεις στο Βυζάντιο, όπου αυτές ήταν κανόνας, όπως και στην Οθωμανική αυτοκρατορία, (των Αρμενίων, των Κούρδων, κλπ.).
Ας συνεχίσουμε τώρα και στα υπόλοιπα. Η Gaga, είναι καλλιτέχνιδα, οπότε δεν χρειάζεται καμιά τεκμηρίωση. Και φυσικά αποτελεί προσωπική μου επιλογή την οποία επίσης δεν έχει κανένα νόημα να τεκμηριώσω. Άλλο όμως η επιστήμη και η έρευνα και άλλο η τέχνη.
Στον Steve δεν επιτέθηκα, παρόλο που με θεωρεί εριστικό, όπως έχει γράψει. Απλώς κάνω αυτό που θα ήθελα να μου κάνουν κι εμένα. Να ελέγχουν την τεκμηρίωση όσων γράφω. (Των άρθρων που επιδέχονται τεκμηρίωση και όχι των επιλογών μας στην τέχνη, ή σε άλλα παρεμφερή ζητήματα όπως προείπα). Δεν συμφωνείς ότι θα πρέπει να ξέρουμε τι λέμε και τι αναρτούμε; Και η έγκλησή μου στον Steve, ότι δεν ήταν η μέρα του, αφορούσε ακριβώς αυτό: Ανάρτησε δύο άρθρα που το ένα το κατήγγειλε ο ίδιος ως fake και το άλλο ήταν αυτό που εγώ θεώρησα ατεκμηρίωτο.
Το ότι η αρχαία Ελλάδα είναι το λίκνο του πολιτισμού δεν είναι ακραία άποψη, μάλλον η mainstream. Προσωπικά διαφωνώ, ενώ ο Μαζάουερ δεν έχει ασχοληθεί από όσο ξέρω με το θέμα, ασχολείται με τη σύγχρονη ιστορία περισσότερο.
Ο Έλληνας τρώει χαστούκια από τον ίδιο του τον εαυτό, όπως έχουμε διεκτραγωδήσει πολλές φορές και εδώ. Τα χάδια του κώλου που αναφέρεις, δεν νομίζω να τον βοηθήσουν στην παρούσα, ή σε καμιά άλλη φάση. Αν διαφωνείς, πες μου ένα παράδειγμα όπου βοήθησαν.
Το δέντρο της ζωής δεν το είδα, αλλά σκοπεύω και επιφυλάσσομαι. Έχεις δει τίποτε άλλο δικό του;
Η αλήθεια είναι ότι δεν τον έχω πολυπαρακολουθήσει. Λεπτή κόκκινη γραμμή και κάπου στο παρελθόν το Days of Heaven. Το New World ούτε που μπήκα στον κόπο.Ποτέ δεν τον θεώρησα κάτι το ξεχωριστό (έχουν φτάσει να τον λένε Κιούμπρικ, τελοσπάντων). Μου έκανε εντύπωση η διχογνωμία κοινού και κριτικών και αποφάσισα να το δω. Απλά επειδή έχω εκτίμηση στην τεκμηριωμένη κρίση σου θα ήθελα να το συζητήσουμε λίγο. Δεν σου λέω κάτι άλλο. Αναμένω σε... Το μόνο που θα σχολιάσω είναι ότι είχα καιρό να πάω σινεμά (και θερινό κιόλας)και στο διάλειμμα αλλά και στο τέλος της ταινίας κατά την αποχώρηση ο κόσμος να μη βγάζει άχνα... Αυτά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει να σε τσιγκλάω... Είναι αρκετά παιδαγωγικό...
egw pali pisteuw pws o xray prepei na asxoli8ei me tn politiki..exei entupwsiako logo pou ka8hlwnei to koino tou alla kata vash mono autos,ante kai kana duo treis akoma psekasmenoi, katalavainoun ti leei
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμμμ...
ΑπάντησηΔιαγραφήmathepeze min mou kaneis xmm,,eisai psekasmenos apo tin korufi ws ta nuxia
ΑπάντησηΔιαγραφήSteve, αν δεν ψεκαστείς δεν ξέρεις τι χάνεις. Ρώτα και το Badstubber
ΑπάντησηΔιαγραφήMits, θα συνεχίσω να τσιμπάω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέραν των ψεκασμών – που είναι λυτρωτικοί για κάποιους, θα τολμούσα να πω – όποιος διαβάζει xray και δεν καταλαβαίνει τι γράφει, μάλλον διαβάζει το κείμενο διαγώνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τολμώ να σκεφτώ την ενασχόληση του με την πολιτική. Είμαι έτοιμος να του κόψω την καλημέρα με τόσα σχόλια πολιτικού περιεχομένου.
Ααα… και για να μην παρεξηγηθώ από τον Δικηγορικό Σύλλογο, πιστέψτε με δεν τον συμπαθώ καθόλου. Όμως, άλλο συμπάθεια και άλλο εκτίμηση…