Εκτός από ποιότητα, το βλέπω να παθαίνω και εξάρτηση.
«Ξυπνάει ώρα 2:15, μετά από ένα θερμό όνειρο μ’ ένα παλιό τυπάκι (δε μπορούσε κι εκείνη για μία μόνο φορά στη ζωή της να δει όνειρο πως πετάει πάνω από δάση, βουνά, θάλασσες, ποτάμια και η ψυχή της να είναι, επιτέλους, γαλήνια? ). Πάει στο laptop για να παλέψει με τις ---Υπερβολές--- . Λέει ας κάνω ένα refresh στα παλιόπαιδα. Ακούει ένα τσιφτεντελοπόπ και παίρνει το αίμα της φωτιά. Ανακαλύπτει με έναν παιδικό ενθουσιασμό πως μπορεί και να ενώνονται τελικά. Βάζει Αρσενικό εναλλάξ chi mai (υπερβολή κυκλοθυμίας) και ξεκινά να γράψει τη επόμενη αναμενόμενη ντροπή. Δε φοβάται, δε λυγίζει, θέλει να τους δώσει όσο Λένα Μαντά έχει μέσα της. Με θράσος θέλει να πουλήσει κι εκείνη 851.000 αντίτυπα κι ας είναι να τη βασανίζει για πάντα πως δε κατάφερε ποτέ τελικά να γίνει ο θηλυκός Albert Camus.»
I’m back. I love you!!! (Απόρροια υπερβολής των αρσενικό και chi mai. Δε ξέρω κι ούτε με νοιάζει.)
Λοιπόν άκου… θα σε κάνω διάσημη. Όλα τα κορίτσια το έχουν ανάγκη αυτό!
Με δυο τυποποιημένους αφηγηματικούς άξονες, ίντριγκα από την εποχή του Όμηρου, έναν ανεπτυγμένο σκελετό - 1000 λέξεων ας πούμε, εκδοτικό οίκο έχουμε, τις γνωριμίες των παιδιών να μείνει λίγο παραπάνω στην βιτρίνα – όλοι θα βοηθήσουμε παιδιά… και πάνω απ’ όλα την τρέλα σου, γιατί δεν είναι πένα, τρέλα είναι, καθαρίσαμε σου λέω!! Θάρρος χρειάζεσαι και θα στο δώσω εγώ αυτό.
Θέμα; Μη ψάχνεσαι! Ότι συμβαίνει στην ζωή σου τον τελευταίο καιρό, γιατί πάντα έιναι πιο εύκολο να γράφουμε αυτό που μας συμβαίνει.
Λοιπόν άκου… κορίτσια σαν εμένα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να ακούσουν ειλικρινή άποψη για ενδεχόμενη βελτιστοποίηση των όποιων (λέμε τώρα) ικανοτήτων τους - όχι πως μας χαλάει και η διασημότητα. Πες το μου ψέματα κι ας το καταλαβαίνω…
Δώσε μου και θάρρος. Βοηθήστε όλοι!!! Όλοι για μία βιτρίνα.
Ήδη ξεκίνησα να δακτυλογραφώ (μη πω το γράφω και μου έρθει κεραυνός στο κεφάλι) κείμενο με θέμα…. Θα δείτε. Συμβαίνει τώρα.
Ευχαριστώ mathepeze. (Αυτό το διπλό χτύπημα σου, όμως. Αυτούς που δε θέλω να διαβάζω? Λένα Μαντά, ψιλικατζίδικο…)
Εκτός από ποιότητα, το βλέπω να παθαίνω και εξάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ξυπνάει ώρα 2:15, μετά από ένα θερμό όνειρο μ’ ένα παλιό τυπάκι (δε μπορούσε κι εκείνη για μία μόνο φορά στη ζωή της να δει όνειρο πως πετάει πάνω από δάση, βουνά, θάλασσες, ποτάμια και η ψυχή της να είναι, επιτέλους, γαλήνια? ).
Πάει στο laptop για να παλέψει με τις ---Υπερβολές--- . Λέει ας κάνω ένα refresh στα παλιόπαιδα. Ακούει ένα τσιφτεντελοπόπ και παίρνει το αίμα της φωτιά.
Ανακαλύπτει με έναν παιδικό ενθουσιασμό πως μπορεί και να ενώνονται τελικά. Βάζει Αρσενικό εναλλάξ chi mai (υπερβολή κυκλοθυμίας) και ξεκινά να γράψει τη επόμενη αναμενόμενη ντροπή. Δε φοβάται, δε λυγίζει, θέλει να τους δώσει όσο Λένα Μαντά έχει μέσα της. Με θράσος θέλει να πουλήσει κι εκείνη 851.000 αντίτυπα κι ας είναι να τη βασανίζει για πάντα πως δε κατάφερε ποτέ τελικά να γίνει ο θηλυκός Albert Camus.»
I’m back. I love you!!!
(Απόρροια υπερβολής των αρσενικό και chi mai. Δε ξέρω κι ούτε με νοιάζει.)
Λοιπόν άκου… θα σε κάνω διάσημη. Όλα τα κορίτσια το έχουν ανάγκη αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε δυο τυποποιημένους αφηγηματικούς άξονες, ίντριγκα από την εποχή του Όμηρου, έναν ανεπτυγμένο σκελετό - 1000 λέξεων ας πούμε, εκδοτικό οίκο έχουμε, τις γνωριμίες των παιδιών να μείνει λίγο παραπάνω στην βιτρίνα – όλοι θα βοηθήσουμε παιδιά… και πάνω απ’ όλα την τρέλα σου, γιατί δεν είναι πένα, τρέλα είναι, καθαρίσαμε σου λέω!! Θάρρος χρειάζεσαι και θα στο δώσω εγώ αυτό.
Θέμα; Μη ψάχνεσαι! Ότι συμβαίνει στην ζωή σου τον τελευταίο καιρό, γιατί πάντα έιναι πιο εύκολο να γράφουμε αυτό που μας συμβαίνει.
Η ψιλικατζού ήταν καλύτερη;
Λοιπόν άκου… κορίτσια σαν εμένα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να ακούσουν ειλικρινή άποψη για ενδεχόμενη βελτιστοποίηση των όποιων (λέμε τώρα) ικανοτήτων τους - όχι πως μας χαλάει και η διασημότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες το μου ψέματα κι ας το καταλαβαίνω…
Δώσε μου και θάρρος.
Βοηθήστε όλοι!!! Όλοι για μία βιτρίνα.
Ήδη ξεκίνησα να δακτυλογραφώ (μη πω το γράφω και μου έρθει κεραυνός στο κεφάλι) κείμενο με θέμα…. Θα δείτε. Συμβαίνει τώρα.
Ευχαριστώ mathepeze. (Αυτό το διπλό χτύπημα σου, όμως. Αυτούς που δε θέλω να διαβάζω? Λένα Μαντά, ψιλικατζίδικο…)