Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Απαξίωση και μια αυτοκτονία!



Γράφει η Άννα-Μαρία

Ποια απαξίωση; Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος, της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της ανθρώπινης τιμής, της ίδιας της αυτοκτονίας ή των συνανθρώπων μας.
Κάποιοι από εμάς συνυπάρχουμε με τους κατοίκους του πλανήτη έχοντας μοναδικό στόχο να τους χρησιμοποιούμε ως υποπόδιο κοιτάζοντας από θέση ισχύος τη μυρμηγκοφωλιά, πατώντας που και που κανέναν μικρό. Μία δυσμενέστερη εκδοχή είναι πως χρησιμοποιούμε χαρακτήρες προς πειραματισμό, για να επιβεβαιώσουμε μέσα από ανθρώπινες εξισώσεις τους ισχυρισμούς, τις θεωρίες μας και να εξυψώσουμε ακόμη περισσότερο το υπέροχο εγώ μας. Θα μπορούσαμε να δηλώσουμε ευθαρσώς πως σ’ αυτό τον κόσμο δεν ήρθαμε για να συνομιλούμε με όλους, ούτε για να συναστρεφόμαστε με ηλιθίους.

Τολμώ ν’ απαξιώσω την αυτοκτονία σε δημόσια θέα. Το παράλογο είναι πως ενώ είναι μία μοναχική πράξη που το άτομο στην ουσία αυτοτιμωρείται, η μόνη πραγματική αλήθεια είναι πως θέλει, με έντονο το αίσθημα εκδίκησης, να τιμωρήσει όσους αφήνει πίσω. Ας μη παίρνουμε ως δεδομένο πως είναι πράξη δειλίας. Χρειάζεται υπεράνθρωπο θάρρος. Το ένστικτο της επιβίωσης είναι πιο ισχυρό.
Πόσο μισάνθρωπος όμως, πρέπει να είσαι ώστε κάνοντας το απονενοημένο διάβημα να υποβάλεις ευαίσθητους ή αναίσθητους ενηλίκους (ομολογώ πως δε με αφορούν και τόσο αυτοί), όμως και εύθραυστες παιδικές ψυχές σε θέαση των μυαλών σου σε πλατεία; Ποιος από εμάς μπορεί να καθορίσει σε τι βαθμό θα επηρεάσει ένα τέτοιο γεγονός το υπόλοιπο της ζωής τους;
Φυσικά και οι λόγοι που ενεργοποιούν το χέρι ενός αυτόχειρα είναι πολύ σοβαροί, κυρίως για τον ίδιο. Πόσο επηρεάζουν το καθένα; Αυτές είναι συζητήσεις χωρίς τέλος. Κοιτάζοντας πάλι το παράλογο, ο Albert Camus - ας γίνει μνεία στο όνομα του, ως μετρ του είδους – μας επισημαίνει :
Θα έπρεπε όμως να ξέρουμε μήπως την ίδια μέρα ένας φίλος του
απελπισμένου του μίλησε μ' έναν τόνο αδιάφορο. Αυτός ο φίλος είναι ο
υπαίτιος. Γιατί αυτό φτάνει για να ξεσπάσουν οι θλίψεις και η κούραση
που είναι ακόμα μετέωρες.
[Πράγματι, η αυτοκτονία μπορεί να συνδεθεί με πολύ πιο έντιμα αίτια. Παράδειγμα: οι πολιτικές αυτοκτονίες, οι λεγόμενες αυτοκτονίες διαμαρτυρίας, στην κινεζική επανάσταση]

Ας βαθύνουμε λοιπόν τη σκέψη μας πολύ. Προσέχοντας μόνο το τέλος να μη μας οδηγήσει στην χειρότερη μορφή αυτοκτονίας. Τη μεταμόρφωση σε νεκροζώντανα όντα, με υπεροπτική αδιαφορία. Καταδικάζοντας εαυτόν σε ανία, με αιτία μία επιλογή σκληροπυρηνικής θέσης και εγωκεντρισμού απέναντι στη διαφορετικότητα. Αυτή η διαφορετικότητα στους ανθρώπους, τις σχέσεις, τις «ειδικότητες» και τα ερεθίσματα μπορούν να δώσουν απίστευτο ενδιαφέρον στα μοναχικά βήματα της ζωής μας. Ας αναλογιστούμε αν αυτό είναι ένα απ’ τα βαθύτερα νοήματα της πορείας μας.
Έχει ο καθένας το δικαίωμα να διαφωνήσει. Τον παρακαλώ να πορεύεται κρατώντας ξάγρυπνο το μυαλό, να θωρακίζει τη καρδιά του γιατί σίγουρα θα βρεθούν εκείνοι που με αγένεια θα του φωνάξουν, με το στόμα ή τα μάτια, «Είσαι κατώτερος μου».

Πρέπει ν’ αντέχεις την απαξίωση, πρέπει να μην αυτοκτονείς…
Μπλα – μπλα – μπλα  (….)

21 σχόλια :

  1. Μονο ενα ονομα θα πω, γιατι αν ο "77χρονος" που μας λενε ολα τα καναλια-εφημεριδες, αυτοκτονουσε σπιτι του, ουτε καν θα το ειχαμε μαθει.

    Mohamed Bouazizi !

    Και οποιος καταλαβε, καταλαβε.

    φιλικα,

    Νικος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν κατάλαβα ρε Νίκο,ποιος είναι δηλαδή ο Mohamed Bouazizi? Για δεξί χαφ της Al Ahly μου ακούγεται

      Διαγραφή
    2. Καταρχην ειναι Τυνησιος κ οχι Αιγυπτιος. Εκτος αν τον ειχαν παρει μεταγραφη!

      Σοβαρα τωρα, ειναι καποιος που απο απλος οπωροπωλης κατεληξε να ειναι 100000000 ποιο σημαντικος ανθρωπος απο οποιοδηποτε ποδοσφαιριστη εχει δει ποτε η Αφρικη.

      Διαγραφή
    3. Θα μπορούσα να τον γκουγκλάρω γιατί όντως δεν ξέρω ποιος είναι αλλά προτιμώ να μου πεις εσύ δυο-τρία πράγματα..να ενθαρρύνουμε και λίγο τον διάλογο ρε αδερφέ

      Διαγραφή
    4. ε καλα, δε ξερω κ το ΑΦΜ του..

      ξερω ομως οτι τον επισκεφτηκε το μ***ι ο Μπεν-Αλι στο νοσοκομειο, λιγες μερες πριν πεθανει κ ενω ΑΠΑΓΟΡΕΥΑΝ στην οικογενεια του να τον επισκεφτει, επειδη ηταν στην εντατικη κ υπηρχε κινδυνος για μικροβια.

      Αλλα ο Μπεν-Αλι ηθελε να βγαλει photos για να φτιαξει το image του.

      Βγαλε ακρη

      Διαγραφή
  2. Πρέπει ν’ αντέχεις την απαξίωση… οκ με μικρό ερωτηματικό θα έλεγα..
    Πρέπει να μην αυτοκτονείς… διαφωνώ.

    Τον Καμύ δεν τον κατάλαβα και αρχίζω να πιστεύω πως ούτε ο ίδιος θα καταλάβαινε τον εαυτό του πολλές φορές!

    Συμφωνώ με τον Νίκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Νίκο και mathepeze αλλά και σε όποιον ακολουθήσει, φυσικά και θα με ανατριχιάσει αυτό το όνομα. Θα με βάλει αμέσως στη θέση να αναθεωρήσω αυτά που λέω.
    Ξέρετε η συζήτηση για ένα τόσο λεπτό θέμα υποβάλει τη κρίση σου, που πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο τεκμηριωμένη και ξεκάθαρη πάντα, σε μεγάλη δοκιμασία. Είμαι σίγουρη πως ό,τι και να υποστηρίξουμε θα «μπάζει». Εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις φάσκουν κι αντιφάσκουν.
    Ας δούμε πάλι τη μία διάσταση στο θέμα μας. Φανταστείτε λοιπόν τους εαυτούς σας παιδιά. Εγώ φαντάστηκα πως κρατώ το βαπτιστήρι μου ηλικίας 5 ετών και σαν σενάριο ταινίας εκτυλίσσονται αυτά την ώρα που πάω να του αγοράσω παπούτσια και λαμπάδα. Θα του μιλήσω για πολιτική, χρεοκοπία, ρατσισμό ή απανθρωπιά? Πιστεύω πως θα περάσουν πολλά χρόνια για να ερμηνεύσει, κατανοήσει ή καταδικάσει το γεγονός. Η εικόνα, όσον αφορά στο παρόν του, θα του έχει προκαλέσει μόνο σοκ.
    Τονίζω πως είναι αρκετά απλοϊκό να λέμε μία αυτοκτονία πράξη δειλίας, αλλά και επικίνδυνο να την ανάγουμε σε ηρωική ενέργεια.
    Ο Καμύ, για μένα, κολλάει στο συναισθηματισμό και την αλληλεγγύη. Στη μοναχικότητα και τον εγωισμό μας. Σκέφτομαι ένα γέρο τη προηγούμενη μέρα κάτι να λέει, να φωνάζει ή να κοιτάζει διαφορετικά τα παιδιά του ή τους φίλους του κι εκείνοι να τον περιφρόνησαν, ειρωνεύτηκαν ή να του γύρισαν αδιαφορόντας τη πλάτη. Και να το ξέσπασμα που αναφέρει ο Καμύ. Αποτελούν όλ’ αυτά μια αιτιακή διαδοχή μεταξύ αιτίων και αιτιατών?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννα Μαρια,

      Ισα ισα που πιστευω πως αν δεις κατι τετοιο σε μικρη ηλικια, 2 πραγματα μπορει να συμβουν, αναλογα βεβαια με το τι γονεις εχεις κ πως θα στο εξηγησουν.

      ΄Η με τον καιρο θα το ξεχασεις, ή θα σου μεινει χαραγμενο καλα μεσα στο μυαλο σου αλλα οχι ως τραυμα, αλλα ως μια σκεψη οτι τα πραγματα δεν ειναι οσο ωραια φαινονται. Οτι παρολο που εσυ κανεις χαλαρα τη βολτα σου στην ερμου, καποιος αλλος (λογω χρεων - καποιας αορατης και ψευτικης δηλαδη δυναμης) σκεφτεται να τελειωσει τη ζωη του. Ειναι γερο μαθημα. Ποιο γερο απο 15 χρονια καθισμενος σε μια καρεκλα μαθαινοντας με το ζορι ανουσια πραγματα κ ψευτικη ιστορια.

      Παρολαυτα, μονο και μονο οτι ενα παιδακι μπορει να φοβηθει ή να σοκαριστει, δε σημαινει οτι η πραξη δεν θα επρεπε να γινει στο Συνταγμα ή σε οποιο Συνταγμα. Γιατι οπως και στην περιπτωση Μπουαζιζι, μπορει καλλιστα να υπηρχε ενα παιδακι απεναντι και να τον ειδε να αυτοπυρπολειται. Bad timing δυστυχως.

      Διαγραφή
    2. τωρα οσον αφορα την αυτοκτονια γενικοτερα, ειναι οντως πολυ λεπτο θεμα κ ο καθενας μπορει να πιστευει τα δικα του.

      Προσωπικα, οσο κ αν ακουγεται ακραιο, ειμαι της αποψης οτι δικια μας ειναι η ζωη, οτι θελουμε την κανουμε. Αυτο που μας κραταει ομως πολλες φορες απο τετοιες σκεψεις κ πραξεις ειναι οι φιλοι κ η οικογενεια.

      Πλεον ομως στις μερες μας αυτο εχει αλλαξει. Τωρα βλεπεις αυτοκτονιες λογω χρηματων (γαμω τη κοινωνια μου). Σκεψου σε τι κατασταση μπορει να εχει φτασει καποιος, που παρολο που εχει οικογενεια κ φιλους, καταληγει να αυτοκτονει. Δε ξερω αν υπαρχει κατι ποιο τραγικο απο αυτο. Πραγματικα εξοργιστικο.

      Κ περναμε στο γιατι δεν αυτοκτονησε σπιτι του κ το εκανε στο Συνταγμα. Αυτο εγινε κατα τη γνωμη μου για να μας αφυπνησει. Ηθελε ο θανατος του να εχει σημασια. Τα τελευταια 2 χρονια εχουν αυτοκτονησει 2000 ανθρωποι στην ελλαδα αλλα γιαυτον συζηταμε τωρα. Γιατι μπηκε στη ζωη μας. Αντικειμενικα ειμαστε μια απαθης κοινωνια. Δε μας νοιαζει τι γινεται διπλα αρκει να ειμαστε καλα. Τωρα ομως ηρθε κ το εκανε μπροστα σου. Για να σου πει, φιλε, ξυπνα, αυριο οχι μπορει, θα ειναι ο παππους σου. Μη περιμενεις.

      Οπως εγραψε κ στο γραμμα του, ελπιζει μια μερα οι νεοι να παρουν τα οπλα κ να ανατρεψουν αυτο το σιχαμα που λεγεται κοινωνια εν ετει 2012.

      Γιαυτο κ γω τον βλεπω ως ηρωα. Εναν μικρο ηρωα.

      Περιμενω reply!

      Φιλικα,

      Νικος

      Διαγραφή
    3. Αγαπητέ Νίκο,
      κατ’ αρχήν με συγχωρείς για τη καθυστέρηση του reply, όμως δεν υπάρχει περίπτωση να συνδυάσω ροζουλί vaio (εδώ υπερίσχυσε η πειθώ της μητέρας προς ενίσχυση της θηλυκότητάς μου, εγώ μαύρο ήθελα) με ορειβατικό μποτάκι για κανέναν στο κόσμο.

      Νομίζω μόνο πως δε θα έχω να προσθέσω και πολλά. Συμφωνώ με σένα και το Badstuber πως τη ζωή του ο καθένας θα τη κάνει ότι θέλει. Για μένα ήρωας, μικρός ή μεγάλος, δεν είναι. Ο συγκεκριμένος.
      Μίλησες για bad timing. Το timing καλό ή κακό είναι μία κατάσταση που δε μπορεί κανείς να προβλέψει. Δε ξέρουμε τι θα είναι ακριβώς αυτό που θα επηρεάσει λαούς, άτομα, άτομο ή κανέναν τελικά. Εκ των υστερών πάντα βλέπουμε ποια στιγμή από το παρελθόν υπήρξε καθοριστική και καταλυτική στο παρόν μας. Υπάρχουν γεγονότα που έπρεπε να μας έχουν σημαδέψει, όμως πέρασαν απαρατήρητα και άλλα που δεν έπρεπε να έχουν προβληθεί καν, κι εν τέλει άφησαν το στίγμα τους.

      Η οικογένεια κι οι φίλοι μπορεί να είναι οι σπουδαιότεροι λόγοι για ν’ αυτοκτονήσεις… Είναι συνήθως οι κύριοι λόγοι αυτοκτονίας, πίστεψέ με. Είμαι πεπεισμένη πως δεν υπάρχει σχέση που να διαιωνίζεται εάν ο ένας κρίκος δεν υπομένει την κακομεταχείριση. Τονίζω δε, αυτός που φαίνεται ο πιο αδύναμος είναι πάντα αυτός που θα στηρίξει με σθένος το όποιο πρόβλημα. Μόνο και μόνο γιατί αυτός που νοιάζεται υπομένει.

      Νίκο, θα απολαμβάνω πάντοτε τέτοιες αντιπαραθέσεις. Με τόση ευγένεια κι αξιοπρέπεια.

      Φιλικά,
      Άννα Μαρία

      Διαγραφή
    4. Αννα Μαρια,

      Sry και για το δικο μου late reply, λογω διακοπων κ αποτοξινωσης απτο net. Πιθανοτατα να μη το διαβασεις καν αφου εχει περασει βδομαδα+.

      Καταρχην με μπερδεψες λιγο με τα μποτακια κ το ροζουλι vaio. Το μονο που σκεφτηκα ειναι οτι πηγες κ συ διακοπες σε καποιο βουνο κ παρολο που ειχες νετ δεν πηρες μαζι σου το laptop. Ή κατι τετοιο.

      Κ γω με τη σειρα μου το μονο που θα προσθεσω ειναι οτι η επανασταση, οπως μου ειχε πει πριν καιρο μια καθηγητρια Ιστοριας στο πανεπ, περναει απτο στομαχι. Αν κατσεις κ το καλοσκεφτεις ειναι πολυ σοφο. Κ ειναι συνεχεια αυτου που ειχα πει οτι προς το παρον ειναι λιγοι. Οταν ομως αυτοι που πεινανε γινουνε πολλοι, μια σπιθα θα χρειαστει σαν αυτη του γερακου στο Συνταγμα για να γυρισει ολο αυτο τουμπα!

      Στη τελευταια παραγραφο σε χανω λιγο αλλα καταλαβαινω περιπου τι εννοεις.

      Cu σε κανενα αλλο post

      Φιλικα,

      Νικος

      Διαγραφή
  4. Όπου Albert Camus μαζί με τον Jean-Paul Sartre οι εισηγητές του στοιχείου του παραλόγου στη σύγχρονη λογοτεχνία. Όταν ελπίδα και θάνατος ανταλλάσσουν επιχειρήματα σ’ ένα απάνθρωπο παιχνίδι, αυτό είναι παράλογο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. http://www.youtube.com/watch?v=6EVcInYLSwo&feature=share
    o jim_k afierwnei sthn kapsoura tou steve!!
    ( exw varethei na grafw.... na mazeutoume kapou oloi na sfaxtoume kana 2wro k meta na piasoume ta pota k tis partouzes lew egw... :P )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ta xo pei gia tis partouzes edo kai kairo gamo tin trela mou...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στο πάρτι επιτρέψτε μου να κρατώ – λόγω ηλικίας – την κάμερα και τους φακούς.

    Κοπελιά μην ξαναδιαβάσω για Καμύ θα έχουμε θέμα.
    ''Ελπίδα και θάνατος ανταλλάσουν επιχειρήματα σ’ ένα απάνθρωπο παιχνίδι'';;;; ευτυχώς που την έκανε ο xray γιατί θα είχαμε ψυχικό τραυματισμό.

    Επίσης, και την λέξη παράλογο, ποτέ ξανά. Μου θυμίζει την κατάντια μου. Τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλά για αυτό που λέει ο Νίκος έχει δίκιο, δικιά μας είναι η ζωή, ότι θέλουμε την κάνουμε. Από την άλλη δεν θεωρώ ήρωα τον κύριο. Αν ήταν να αυτοκτονήσω, το κάνω άνετα τόσο στο Σύνταγμα, όσο και στο μπάνιο μου. Αν δεν είχε σκοπό να αυτοκτονίσει αλλά το κανε στο Σύνταγμα για να μας αφυπνίσει, τότε δεκτό, "ήρωας" στα μάτια κάποιων. Τώρα, για εμένα, τίποτα. Στο κάτω κάτω λόγω των χρεών δεν αυτοκτόνησε;
    Παρτούζα με τον Καρλ δεν κάνω γιατί θα τα θέλει όλα δικά του. Βυζιά, κώλους, τα πάντα. Τον jim δεν τον ξέρω και τόσο καλά, οπότε τον αποκλείω και αυτόν. Ο mathepeze αυτοαποκλείστηκε και μου έσωσε χρόνο από το να γράφω ότι δεν θα έκανα παρτούζα μαζί του. Άννα Μαρία, θα προτιμούσα μια πιο light κοπέλα για παρτούζα, με συγχωρείς.

    Τελειώνοντας, έχω να σας πω ότι σήμερα γνώρισα τον έρωτα. Και λέω να κάνω παρτούζα με αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι, έτσι! Να μου τα λέτε ευθέως, μη μου κάνετε στραβοτιμονιές… Αλητόπαιδα!

      Διαγραφή
  9. Η χρήσις του όρου παρτούζα είναι διπλή αγαπητοί μου.

    Η ενεργός συμμετοχή στο ευγενές άθλημα της πολλαπλής και ταυτόχρονης ερωτικής συνεύρεσης με διαφορετικά άτομα… & ο μοιρασμός με άλλον ή άλλους κάτι που βρίσκεται σε λιγοστή ποσότητα, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις αρκεί μόνο για ένα άτομο.

    Στην δεύτερη περίπτωση, το παρτουζάρισμα είναι η απόλυτη ένδειξη αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης των αγαθών. Οπότε, να διευκρινιστεί παρακαλώ - εκτός του Badstuber.

    Ενδιαφέρον θα είχαν οι απόψεις του Καμύ & του Σαρτρ αν όχι για την παρτούζα, για την γυναίκα τουλάχιστον. Ο παιδικός μου φίλος Ζάρκο Πετάν, αναζητά μια νυμφομανής, έμπειρη παρθένα. Λέμε τώρα…

    Κ. διευθυντά, γιατί η ανάρτηση δεν έχει φωτό; Ο Νίκος γνωρίζει ότι εκτός από διευθυντής, ευφυής, είσαι και πολύ όμορφος; (καμία σχέση με τον Παπαδόπουλο φυσικά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συ είπας!!!
      Τέρμα ο Καμύ! Τέρμα το παράλογο του παραλόγου! Πάμε για τσόντες!

      Διαγραφή
    2. Φίλε mathepeze δεν έχει φώτο γιατί το ανέβασε ο Καρλ

      Διαγραφή
  10. - Νώντας μου, έφερε δούμε ταινία? Τι … πα-του-ζα?
    - Παρτούζα λέει. Λέγε, τι θες?
    - Νώντας μου, 1 χόνο μόνο Ελλάντα, ντε ξέρει. Τι είναι παρτούζα?
    - Γαμώ τη Βουλγαρία μου, γαμώ! Παρτούζα είναι αυτό που κάναμε χθες βράδυ ρε. Που εσύ γδύθηκες στο σπίτι του εξυπνάκια του φωτογράφου για να του κάνεις το μοντέλο. Ξεκίνησε να σε πηδάει αυτός του πολυτεχνείου που σου φώναζε σ’ αγαπώ, μετά ήταν κι ο άλλος που τα ήθελε όλα δικά του βυζιά, κώλους, τα πάντα. Δε θυμάσαι μωρή αυτούς τους τρεις στο καναπέ που μας έπαιρναν μάτι. Μία γκόμενα, ο καινούργιος κι ο ισπανός απ’ το el – κάτι.
    - Νώντας, εσύ?
    - Εμένα, light έρωτα μου, την ώρα που μου ‘παιρνες πίπα, σε πήδαγε ο μικροτσούτσουνος, εκείνος ο Καρατζαφερικός που σου φώναζε «για την Ελλάδα, πουτανάρα μου». Πες μου πως δε θυμάσαι, τώρα? Καλά….
    - Νώντας μου, ήμουν μετυσμένη.
    - Τι μεθυσμένη, μωρή βουλγάρα. Αφού δεν είχες πιει.
    - Έχω σοβαρό πόβλημα…. Όταν μυρίζω βώμικες κάλτσες παθαίνω αυτό το «ντε θυμάται».

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...