Οι Κράχτες

Όλοι κρίνουμε, κράζουμε, κάνουμε υποδείξεις για το ποιός είναι λάθος και ποιός λέει αλήθειες. Κάποιοι από εμάς θα ονομάσουν τους άλλους ψευτο-ιδεολόγους, ψευτο-κουλτουριάριδες, επαναστάτες του καναπέ(πολύ μου αρέσει αυτό).

Είναι στην ανώτερη θέση (καθώς είναι μοναδικοί και ξεχωριστοί) να τα χώσουν σε όλους , αφού διάβασαν ένα ιδεολογικό βιβλίο ή άκουσαν 10 στίχους από κάποιο επαναστατικό τραγούδι ή κατέβηκαν σε 2-3-8-10 πορείες ή απήχαν από τις εκλογές  με αποτέλεσμα να τους δίνεται η δύναμη και το δικαίωμα να κρίνουν. Όλοι ανυπομoνούμε να μειώσουμε τους άλλους με σκοπό... (έλα όμως που δεν καταλαβαίνω, ποιός είναι ο σκοπός μας-έτσι είναι το ανθρώπινο είδος-). Το αρνητικό της υπόθεσης όμως, είναι ότι όλοι αναλωνόμαστε σε μια στείρα κριτική, χωρίς να ρίχνουμε στο τραπέζι νέες ιδέες και να τις εφαρμόζουμε σε πράξεις. Δεν είναι εύκολο να πράττεις, να δημιουργείς έργα και να πρωτοστατείς.

Ορισμένες φορές νίωθω ότι είμαστε μια γενιά που έχει πέσει σε βαθύ λήθαργο, καιρό τώρα ,μπερδεμένοι από τα γεγονότα του παρελθόντος και τις υποδείξεις των τρανών. Μια γενιά που ο καθένας από εμάς προσπαθεί να φανεί ανώτερος και πιο μάγκας. Το μόνο που μας νοιάζει  είναι να υποδείξουμε πώς όλοι και όλα φταίνε εκτός από τον εαυτούλι μας. Μήπως φταίμε εμείς οι ίδιοι; Μήπως τα αρνητικά εγκώμια που με ευκολία ξεστομούμε καθημερινώς για πολιτικούς, δημοσιογράφους, τραγουδιστές, λαϊκιστές ισχύουν για εμάς τους ίδιους ; Μήπως τελικά δεν διαφέρουμε και τόσο από τους άλλους, ανθρώπους; Αντιθέτως έχουμε πολλά περισσότερα κοίνα απ’ όσα νομίζαμε.

Η νέα γενιά έχει ανησυχίες και προβληματισμούς, πολλοί λένε. Μια  γενιά, όπου είναι έτοιμη να προτάξει τα στήθη της με αποφασιστηκότητα και τόλμη.Μια γενιά που μπορεί να συγκρουστεί με το σύστημα και ολόκληρη τη κοινωνία. Είναι πράγματι αλήθεια ή είναι λόγια για να μας χαιδεύουν τα αυτία ;

Κάθε νέα γενιά έρχεται με όνειρα και ιδανικά επιθυμώντας μια δίκαιη και ισόνομη κοινωνία. Μία κοινωνία που θα φροντίζει και θα νοιάζεται για τα μέλη της. Αλλά η νέα αυτή γενιά, όσο μεγαλώνει, ξεχνάει τα όνειρα και τα ιδανικά που είχε πλάσει όταν ήταν αθώα.  Οι ρομαντικοί αυτοί τύποι εξαφανίζονται, διαφθείρονται μες στο σύστημα και γίνονται ένα με αυτό. Ξεχνούν ενίοτε τους αγώνες που δώσανε στους δρόμους και στις πλατείες,ξεχνούν  τις υποσχέσεις που δώσανε για  ένα καλύτερο μέλλον. Τελικά κάποιοι ενέδωσαν στη ζώη που κορόϊδευαν και αποδοκίμαζαν, όταν το νεανικό τους αίμα έβραζε. Παρ’ όλ’ αυτά υπάρχουν και κάποιοι που αγωνίστηκαν και έμειναν στην αφάνεια της ιστορίας, καθώς δεν είχαν σαν αυτοσκοπό να  γίνουν μεγάλοι και τρανοί. Αυτοί οι ‘’άγνωστοι αγωνιστές’’ δεν σταμάτησαν  να αγωνίζονται και ούτε θα σταματήσουν μέχρι να φύγουν από τη ζωη.

Υ.Γ 1 Μαγκία, δεν είναι  να κάνεις υποδείξεις και να αντιδράς χωρίς να καταλαβαίνεις το γιατί. Μαγκία, είναι αυτά που σκέφτεσαι και πιστεύεις, να τα υπερασπίζεσαι στη καθημερινότητα σου. 

Υ.Γ 2 Από αγωνιστές,  γραφειάδες πολυεθνικών.