“Gone, but not forever” είχα διαβάσει κάπου πριν από μερικά χρόνια... Μου είχε μείνει αυτή η φράση και μάλιστα την φώναζα στο μυαλό μου αρκετά συχνά, ακουγόταν πολύ εύηχα. Πριν από μερικούς μήνες έφτασε η στιγμή να υλοποιήσω αυτό το moto μιας και οι σπουδές μου στο εξωτερικό με περίμεναν... Εδώ και καιρό ήθελα να μοιραστώ μερικά πράγματα γι αυτήν την εμπειρία αλλά δεν ένιωθα ακόμα σίγουρη ότι αυτά που ένιωθα ήταν όντως αλήθεια.
Τον επόμενο μήνα η παραμονή μου στο πανέμορφο Παρίσι τελειώνει. Θα πονέσω πάρα πολύ φεύγοντας. Αυτή η εμπειρία (μιλάω για το Erasmus) είναι το μεγαλύτερο δώρο και η μεγαλύτερη ευκαιρία που μπορεί να βιώσει ένας φοιτητής, αν φυσικά την αξιοποιήσει σωστά. Πραγματικά, πιστεύω 100% τον τίτλο που έχω δώσει στο εν λόγω «άρθρο». Είναι η μεγαλύτερη φυγή από όλους και από όλα, μια ευκαιρία να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, καινούρια μονοπάτια αλλά πάνω απ’ όλα να καταλάβεις ποιος πραγματικά είσαι. Ατελείωτες ώρες αναδρομών στο παρελθόν... Σκέψεις, προβληματισμοί... Διαβάζω διάφορα πράγματα είτε μ’ ενδιαφέρουν πολύ είτε όχι. Θέλω να εκμεταλλευτώ κάθε στιγμή και κάθε τι αποσπά την προσοχή μου. Να μην αναφερθώ στη μουσική που είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία... Έχω αρχίσει να ταυτίζομαι αρκετά με τα όσα βιώνω εδώ πέρα, γεγονός το οποίο υπό άλλες συνθήκες ίσως και να με τρόμαζε, όμως για κάποιον λόγο το βρίσκω τόσο ενδιαφέρον και μυστηριώδες που ειλικρινά μ’ αρέσει.
Έχω πάψει να νοιάζομαι για το τι πιστεύει ο ένας κι ο άλλος, για το αν θα βάλω αυτή τη μπλούζα ή την άλλη, για το αν θα με παρεξηγήσουν επειδή γέλασα δυνατά... Κανείς δεν με ξέρει και κανείς δεν μπορεί να με κρίνει. Για ένα μικρό διάστημα είναι ωραίο να μένεις μόνος με τον εαυτό σου και να ηρεμείς, βιώνοντας ουσιαστικά μία μία τις πράξεις σου... Από το να πας στην τράπεζα και να συνεννοηθείς σε μια ξένη γλώσσα, γεγονός που σε κάνει να νιώθεις περήφανος επειδή τα κατάφερες, μέχρι το να βρεθείς με τους «πολυπολιτισμικούς» ερασμίτες φίλους σου και να το ρίξετε έξω. Μαθαίνεις να δρας συνειδητά και να ξέρεις πολύ καλά για ποιο λόγο κάνεις ό, τι κάνεις. Ξέρω πως μετά από όλα αυτά θα γυρίσω σοφότερη, έχοντας μια βαλίτσα γεμάτη αναμνήσεις και αυτοπεποίθηση.
Τα χιονισμένα φιλιά μου
~Εle~
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου