Και ένα πρωινό αποφάσισα να πάω να μαζέψω 200,250,300,350 παράνομους μετανάστες, να τους βάλω σε ένα καράβι, να τους πάω στο Περαία και από εκεί στη Νομική, να τους στεγάσω εκεί πέρα και να κάνω το καμπόσο για το πόσο φιλεύσπλαχνος, ανθρωπιστής, ειρηνοποιός και ιδεολόγος είμαι. Και η αναστάτωση και η αντιδικία ξεκίνησε. Όλοι παρατάχτηκαν στις στρατιές και στους συνασπισμούς που εξυμνούν, τα παπαγαλάκια και τα πάνελ πήραν φωτιά και άρχισαν να διαλαλούν τα πολιτικά τους φρονήματα περί μετανάστευσης, λαθρομετανάστευσης, για το πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός μεταναστών που εισρέει καθημερινά στη χώρα η οποία δεν μπορεί να τους απορροφήσει και είναι έτοιμη να σκάσει, περί καταπάτησης του ασύλου και καταστροφή της δημοκρατίας.
Και ο καθένας λεεί τα δικά του...Οι αριστεροί φταίνε που θέλουν να κάνουν πολιτικά παιχνίδια και να εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη αγωνία για να υπηρετήσουν κομματικές σκοπιμότητες , ...η Πολιτεία οφείλει να συμβάλει άμεσα στην επίλυση του προβλήματος για το οποίο δεν ευθύνεται το πανεπιστήμιο, και να φροντίσει να χορηγήσει ασφαλή χώρο για τη φιλοξενία των μεταναστών όσο θα διαρκέσει η εξέταση των αιτημάτων τους , ...οι πανεπιστημιακές αρχές είχαν ενημερώσει την κυβέρνηση για αυτό που επρόκειτο να συμβεί αλλά εκείνη έμεινε αμέτοχη , ...κάποιοι εκμεταλλεύονται το άσυλο , ...πρέπει να γίνει άρση του ασύλου , ...το άσυλο δεν ισχύει για τους μετανάστες, ...το άσυλο είναι μόνο για τους Έλληνες, ...ας μπούνε τα Ματ μέσα και να τους βγάλουν σηκωτούς , ...το πανεπιστήμιο δεν είναι χώρος παθητικός για ανταλλαγή ιδεών και απόψεων αλλά χώρος για δυναμικούς αγώνες, ...βρέθηκαν κάποιοι καλοθελητές να τους βοηθήσουν να γίνουν νόμιμοι πολίτες μιας ευρωπαϊκής χώρας....και οι φανφάρες είναι πολλές ακόμα.
Και πόσο θα διαρκέσει το νέο παιχνίδι που κάποιοι έστησαν; Πόσες ακόμα μέρες έχουν οι παράνομοι μετανάστες να ελπίζουν για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας; Και μετά τι; Μόλις λήξει ο αγώνας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάποιοι θα γυρίσουν πίσω στην ασφάλεια και στη σιγουριά και κάποιοι...πουθενά. Αλλά τι να κάνουμε ο αγώνας δεν είναι πάντα νικηφόρος, έτσι δεν είναι ;
Άραγε πόσο τυχερός είσαι όταν δεν γεννιέσαι σε μία χώρα που είναι μες στα δεινά του πολέμου, της φτώχειας και της εξαθλίωσης; Πόσο τυχερός είσαι όταν λές ότι έχεις πατρίδα; Οι μετανάστες είναι άνθρωποι σαν εμάς, απλά παιδία ενός κατώτερου θεού, έτσι δεν λένε;
wraios re mpravo
ΑπάντησηΔιαγραφή