Τα συναισθήματα πόνου και οδύνης στο πόκερ, έρχονται συνήθως μαζί με κάποια από τις παρακάτω δηλώσεις:
- Χάνω τα coinflips σε ποσοστό 80%!
- Γιατί δεν ρίχνω ποτέ suckouts εγώ;
- Ο αντίπαλός μου έπαιξε άθλια και αντί να τιμωρηθεί όπως του άξιζε, του άνοιξε ο πάτος στο river και με απέκλεισε από το τουρνουά.
- Γιατί έπρεπε να ξε**λιαστεί απέναντι σε μένα το πατόψαρο; Γιατί σε 'μένα;!
- Όποτε αποφασίζω να αντισταθώ στον maniac του τραπεζιού, αυτός ο π*****ς θα έχει πάντα άσσους!
- Αν έβλεπες τις παρτίδες μου, θα καταλάβαινες πόσο άτυχος είμαι πραγματικά.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τις αιτίες που υπάρχουν πίσω από αυτά τα συναισθήματα και την αντίληψη που έχουμε. Μόνο αν κατανοήσουμε γιατί αισθανόμαστε έτσι, θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε σωστά και να αποδώσουμε καλύτερα σαν παίκτες.
Εγωκεντρισμός
Ψυχίατροι πιστεύουν ότι τα παιδιά ξεκινούν να μαθαίνουν τον κόσμο, μέσα από ένα εγωκεντρικό μοντέλο αντίληψης. Όταν είμαστε μικροί δηλαδή, αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μέσα από τη σχέση που έχει με εμάς σαν το κέντρο του. Αυτή η αντίληψη πιθανότατα ενδυναμώνεται και από τον τρόπο που μεγαλώνουμε. Κλαίμε; Έρχεται κάποιος και μας ταΐζει. Πέφτουμε; Έρχεται κάποιος και μας σηκώνει. Η αντίληψη του παιδιού δεν χρειάζεται να γίνει πολύπλοκη. Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε με αυτήν την αντίληψη για τον κόσμο και δεν είναι και τόσο εύκολο να την αλλάξουμε. Μέσα στο μυαλό του καθένα μας, το σύμπαν υπάρχει όπως το αντιλαμβανόμαστε μόνο εμείς. Ότι κακό συμβαίνει σε εμάς, το βιώνουμε έντονα, αλλά αυτό δεν ισχύει και για τον υπόλοιπο κόσμο. Η δική μας αντίληψη για το πόσο άτυχοι είμαστε, δεν μπορεί να υπάρξει πουθενά άλλου, έξω από το μυαλό μας. Ακόμα δηλαδή κι αν είσαι όντος ο πιο άτυχος άνθρωπος στον κόσμο (αν η ατυχία μπορούσε να μετρηθεί, κάποιος θα ήταν και ο πιο άτυχος), αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν και ούτε πρόκειται κανείς να θελήσει να πειστεί για κάτι τέτοιο.
Άρνηση παραδοχής λάθους
Μία από τις πιο σημαντικές δυνάμεις στο πόκερ, είναι η δύναμη της άρνησης. Πολλές φορές χάνουμε χρήματα ή ένα τουρνουά από κάτι που εκείνη τη στιγμή το χαρακτηρίζουμε "standard play", μόνο για να μελετήσουμε ξανά την παρτίδα αργότερα και να ανακαλύψουμε πόσο μεγάλο λάθος κάναμε, που πιστεύαμε ότι υπάρχει πιθανότητα για παράδειγμα, ο αντίπαλος να πάει πάσο στην μπλόφα μας. Πολλοί όμως παίκτες, δεν έχουν καμία διάθεση να παραδεχτούν ότι έκαναν κάποιο λάθος. Είναι συνήθως οι ίδιο παίκτες, που θα κρίνουν πολύ εύκολα τους αντιπάλους τους. "Πως μπορείς να κάνεις call εκεί; Απέναντι στο range μου, είχες ένα εύκολο fold".
Η ικανότητα να δέχεσαι την ήττα, να δέχεσαι ότι τα πιστεύω σου είναι λάθος, να δέχεσαι ότι μπορεί να ακολουθείς λανθασμένο σκεπτικό πάνω σε κάποιο θέμα, είναι ένα πραγματικά μεγάλο ταλέντο. Χρειάζεται να μάθουμε να καταπιέζουμε λίγο των εγωισμό μας για να μπορέσουμε να παραδεχτούμε κάποιο λάθος μας και να φτάσουμε έτσι να παίρνουμε πιο σωστές αποφάσεις. Πολλοί παίκτες, υπερασπίζονται τον τρόπο που έπαιξαν, επειδή απλά είναι ο δικός τους και όχι επειδή είναι ο σωστός. Αυτή η άρνηση να δουν την πραγματικότητα είναι μια πολύ σημαντική πηγή εισοδήματος των αντιπάλων τους.
Δικαιοσύνη
Παρότι λέμε και ξαναλέμε ότι στο πόκερ επικρατούν οι ικανοί, η αλήθεια είναι ότι ειδικά βραχυπρόθεσμα, το πόκερ είναι ένα πολύ άδικο παιχνίδι. Δεν διαφωνώ ότι μακροπρόθεσμα, οι ικανοί θα επικρατήσουν και οι κακοί παίκτες που μπορεί να στάθηκαν τυχεροί και να ανέβηκαν στην επιφάνεια αρχικά, θα χάσουν τα χρήματά τους και θα "bustάρουν" (ή θα βελτιωθούν και θα γίνουν ικανότεροι).
Το θέμα όμως ειδικά για τα τουρνουά πόκερ, είναι ότι το "μακροπρόθεσμα" είναι μάλλον πολύ "μάκρο". Αν μιλάμε για live τουρνουά πόκερ κιόλας, δεν υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος να προλάβει στη ζωή του να παίξει αρκετά, ώστε να μπορεί να βγει ένα ασφαλές συμπέρασμα. Σε άλλη ζωή θα είναι ο Τζόναθαν Ντουχάμελ αυτού του κόσμου και σε άλλη ο Ματ Άφλεκ.Δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτά τα θέματα. Κάποιοι όμως λένε "άξιζε να χάσει ο άλλος" ή "άξιζα να πάρω το pot". Γιατί λοιπόν κάποιοι αναζητούν δικαιοσύνη στο πόκερ; Μία εξήγηση είναι γιατί δεν την βρίσκουν πουθενά αλλού. Ίσως γιατί ένας ηλίθιος, αλλά ωραίος, έφυγε από το μπαρ χθές βράδυ με την κοπελίτσα που ζαχάρωναν όλη νύχτα.
Με όρους ψυχολογίας, αυτό ονομάζεται μεταφορά συναισθημάτων. Επειδή δεν αισθανόμαστε ικανοί να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις στην πραγματική ζωή (την κοπελίτσα - γιατί πιθανόν να μας απέρριπτε), μεταφέρουμε το άσχημο συναίσθημα στο πόκερ, όπου αν νιώσουμε αδικημένοι, μπορούμε να αντιδράσουμε, να φωνάξουμε να νιώσουμε... άξιοι διαμαρτυρίας. Εκείνη τη στιγμή που το κάνουμε, εξωτερικεύουμε ουσιαστικά και τα άλλα συναισθήματα πόνου, οδύνης και αδικίας που έχουμε μαζεμένα.
Δεν είσαι ο πιο άτυχος παίκτης στον κόσμο
Για να κάνουμε λοιπόν ένα βήμα μπροστά, για να μπορέσουμε να δώσουμε στα συναισθήματα που μας προκαλεί αυτό το παιχνίδι την πραγματική τους διάσταση, πρέπει να δεχτούμε ότι η οδύνη που αισθανόμαστε στο πόκερ, δεν είναι μοναδική, δεν είναι η μεγαλύτερη που έχει νιώσει ποτέ κάποιος άνθρωπος, είναι κοινή ανάμεσα στους παίκτες πόκερ και δεν μας κάνει να είμαστε ξεχωριστοί από τους υπόλοιπους. Πολλοί ψάχνουν την επιτυχία στο πόκερ γιατί ενδόμυχα πιστεύουν ότι έτσι θα λύσουν άλλα προβλήματα της ζωής τους. Τα προβλήματα λύνονται, όταν προσπαθούμε με πράξεις να τα λύσουμε και όχι όταν τα μεταβιβάζουμε αλλού. Το πόκερ μπορεί να λειτουργεί σαν κατασταλτικό, αλλά δεν θα λύσει τα προβλήματα. Το πόκερ δεν είναι ούτε το πρόβλημα, ούτε η λύση των προβλημάτων. Είναι είτε τρόπος για να κερδίζεις χρήματα, είτε ένα παιχνίδι για να περνάς ευχάριστα την ώρα σου.
Πρέπει να μάθουμε να απολαμβάνουμε περισσότερο το ταξίδι. Ένα ταξίδι, που μαζί με τη δουλειά πάνω στο παιχνίδι, την αποφυγή εγωκεντρικών αντιλήψεων, την παραδοχή λαθών, την προσπάθεια για βελτίωση, ίσως μας κάνει και λίγο καλύτερους ανθρώπους.
http://www.pokercity.gr/html/ent/024/ent.9024.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου