Κυριακή του Πάσχα,
Δεν έχει πολλή ώρα που ξύπνησα και δεν σας κρύβω οτι αφιέρωσα περίπου πέντε λεπτά απο το πρωινό μου για να συνειδητοποιήσω τι είναι αυτός ο λεκές στο παπούτσι μου. Εν συνεχεία κατάλαβα πως πρόκειται για κερί,και ασυναίσθητα μου ήρθε στο μυαλό αυτή η τραγελαφική εμπειρία που έζησα χθες. Και δεν μιλάω αγαπητοί φίλοι για τα λεφτά που έχασα στα χαρτιά σε ενα φιλικό σπίτι (πράγμα σπάνιο), ουτε στην ευκαιρία που είχα να δω τον Φαιδωνα να κάνει άψογο κοντρόλ με ενα ιπτάμενο καπάκι σαμπάνιας, αλλά γι αυτό που είχε προηγηθεί.
Μια απο τις λίγες συναντήσεις που έχω σε ετήσια βάση με την αυτού
μεγαλιότης Ιησού Χριστό και την παρέα του, οπου όλοι μαζι με φιλοξένησαν στο
σπίτι τους (εκκλησιά). Δεν θέλω να επεκταθώ -τουλάχιστον τώρα- στο βάθος και την
ουσία του Χριστιανισμού ούτε στους απαράδεκτους αυτούς τσαρλατάνους που γυρίζουν
στο κάλεσμα " Πάτερ ". Θα ήθελα απλώς να αναφερθώ στο έθιμο-καρναβάλι της
Ανάστασης. Γιατί βρε " αδερφέ ", δεν μπορώ να εντοπίσω το παραμικρό δείγμα λατρείας
ή γιορτής στο να ξοδεύεις 30 λεπτά να ετοιμαστείς για την εκκλησιά, να φτάνεις σε
αυτή 5 λεπτά πριν τις δώδεκα, να παίρνεις με νύχια και δόντια το Άγιο φως
(χωρίς να ξέρεις τι ακριβώς συμβολίζει η κίνηση αυτή), να ακούς το "Χριστός Ανέστη"
με την οπτικοακουστική συντροφιά πυροτεχνημάτων και βαρελότων,να δίνεις
το τυπικότατο φιλί της αγάπης και τέλος να γυρνάς σπίτι βρίζοντας τα παιδιά
που προκάλεσαν όλον αυτόν το σαματά. Δεν καταλαβαίνω πως αυτή η διαδικασία
σε κάνει έστω και λίγο να νοιώσεις την γαλήνη και τη χαρά της μέρας.
Αλλά τι μπορείς να περιμένεις απο μια κακοδημιουργημένη, δειλή κοινωνία
απο το να γιορτάζει μια απο τις μεγαλύτερες μέρες της θρησκείας της με αυτόν τον
μίζερο τρόπο.. Δεν ειναι λίγες οι φορές που πραγματικά πιστεύω πως έχουμε χάσει το
νόημα. Και οταν το αναζητώ, κάποιες φορές οδηγούμε σε άλλες εποχές, πιο αυθεντικές
όπως πχ. την Αρχαία Ελλάδα. Εκεί όπου όταν ηταν να τιμήσουν εναν Θεό (και σκέψου
αυτοί είχαν και 12), πχ. τον Διόνυσο, αφιέρωναν τη μέρα τους σε αυτόν. Πίνανε απο το πρωί
στην υγειά του και κατά το σούρουπο που ειχε δημιουργηθεί και η κατάλληλη
ατμόσφαιρα δινόντουσαν τοσο δυναμικά ο ένας στον άλλον με αποτέλεσμα να δημιουργείται
μια μάζα με τοσο δυνατή ενέργεια που παρακινούσε ακόμα και τους υπόλοιπους 11
να σηκώσουν τον κώλο τους απο τα κοφτερά βράχια του Ολύμπου, να κάνουν λιγο στην
άκρη τα σύννεφα και να παρακολουθήσουν ένα θεαματικό όργιο το οποίο θα συνόδευε
εξαιρετικά το νέκταρ που απολάμβαναν..
Και εντάξει, μπορεί οι πιστοί να ξυπνούσαν με ενα ελαφρύ hang over
την επομένη αλλά ηταν τόσο καλά με τον εαυτό τους και την συνείδηση τους που
αυτόματα δημιουργούταν μέσα τους ενα αίσθημα αυτοϊκανοποίησης και
γαληνής.. Αυτό το συναίσθημα δηλαδή στο οποίο αποσκοπεί κάθε μορφή και έννοια
της πίστης, ανεξαρτήτου θρησκείας. Ένα συναίσθημα δυστυχώς πρωτόγνωρο για τον
σύγχρονο άνθρωπο. Μήπως τελικά είναι ώρα να αρχίσουμε να αναθεωρούμε πράγματα..?
ΧριστόςΑνέστη
" Πίστευε και μη ερεύνα "(παρότρυνση των πρώτων Πατέρων της Εκκλησίας, που σήμερα η Εκκλησία διακηρύσσει πως δεν υπήρξε ποτέ δόγμα της)
badstuber erdeutikes i giorti ine meta tin eklisia magiritsa kai ateleioto poto mexri to proi..arketa paromoio me ti giorti tou dionisou.
ΑπάντησηΔιαγραφήαρχικα το κειμενο δεν το εχει γραψει ο badstuber, το εχω γραψει εγω. Τωρα εσυ φιλε pol αν μετα την αναγνωση του, το σχολιο που εχεις να κανεις ειναι αυτο τοτε λυπαμε αλλα δεν το εχεις πιασει το sms.. Το κειμενο δεν κανει συγκριση των δυο εποχων-στιγμων για το ποσο μεγαλυτερο πανηγυρι γινοταν στην καθεμια ουτε για το ποιος ειχε το μεγαλυτερο hangover την επομενη. Αντιθετως μιλαει για την συσχετιση των δυο αυτων με την πιστη καθως και πως μεσω αυτων επερχεται η καθαρση της ψυχης. τωρα αν εσυ πιστευεις πραγματικα πως την Κυριακη του πασχα τα στερεοτυπικα (και συναμα απολαυστικα) αυτα εθιμα τα κανουμε με την οποιαδηποτε διαθεση για λατρεια και με σκοπο να μας δημιουργηθουν συναισθηματα που πλησιαζουν εστω και λιγο αυτα που περιγραφω στο τελος του κειμενου τοτε λυπαμαι που θα ειμαι εγω αυτος που θα στο πω αλλα ισως ειναι καιρος να επιστρεψεις στην πραγματικοτητα και να ανακαλυψεις το βαθος στις εννοιες . Συγνωμη αν ακουγομαι επιθετικος και επιδειξιας αλλα μου τη δινει οταν παρερμηνευουν τις σκεψεις μου. Ειναι σαν να βλεπεις το δεντρο και οχι το τεραστιο τσουναμι που ερχεται πισω απο το δασος. Ας ειναι λοιπον το τσουναμι αυτο που θα κατεδαφισει καθε ειδους τετοια πικροχολα και μιζερα σχολια και απο τα απομειναρια τους ας δημιουργησει λιπασμα για να ανθισουν νεες αυθεντικες ιδεες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ… σε συγχωρώ που ακούγεσαι επιθετικός και επιδειξίας…
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως δεν μπορώ να συγχωρήσω την έλλειψη χιούμορ, μιας και βρίσκω το σχόλιο πνευματώδες και όχι πικρόχολο ή μίζερο.
Σου θυμίζω αυτό, (εξαιρετική η φωτό που το συνοδεύει), «Χώρος ελεύθερης διακίνησης και ανταλλαγής σκέψεων με μοναδικό στόχο την εύρεση και εξολόθρευση της λανθασμένης καθώς και του κατόχου της», κάτι το οποίο δεν ισχύει στο σχόλιο σου.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω πως προκύπτουν όλα αυτά τα συμπεράσματα από το σχόλιο του pol. Πολύ θα ήθελα να μάθω τους συνειρμούς σου, γιατί δεν σου κρύβω πως διαβάζοντας τον «σοφό του χωριού» έμεινα πολύ ικανοποιημένος…
Παιδια ημουν χαλια χθες. Ζητω συγνωμη για τα περισσοτερα απο αυτα που εγραψα απλως πανω στη φαση μου εξελαβα λαθος το σχολιο που διαβασα. Χωρις αυτο να σημαινει πως καταλαβαινω απολυτα το σχολιο του pol. Πιστευω, πως αυτο το αρθρο εχει να δωσει τροφη για σκεψη και σχολιασμο ποιοτικοτερο απο τετοιου ιδους σχολια. Πιθανοτατα βεβαια να κανω και ενα εγωιστικο λαθος. Ωστοσο θα προτιμουσα σε τετοιου ειδους χωρους (blogs) που υποτιθεται υπηρετουν την ελευθερια ιδεων και εκφρασης να επικρατει λιγο περισσοτερη ειλικρινια και αυστηροτητα οπως και την επιζητω αρκει να ειναι τεκμηριωμενη. Δεν θα επεκταθω, τις αποψεις μου περι κριτικης τις εχω αφησει σε αναλογο αρθρο της xrisafi.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά χαίρομαι για την απάντηση σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το σχόλιο του pol – για να μην αισθάνεσαι αμήχανα – ούτε εγώ το καταλαβαίνω απόλυτα.
Τέλος, θεωρώ αγένεια από μέρους μου – μετά την ανταλλαγή σχολίων – να μην καταθέσω την γνώμη μου για τα γραφόμενα σου. Συντάσσομαι με τις απόψεις σου και μου αρέσει και ο τρόπος που τις περιγράφεις, όπως και το σχόλιο σου περι κριτικής!
Όμως αναρωτιέμαι τι σε κάνει, έστω και μια φορά τον χρόνο να «φιλοξενηθείς» σ’ ένα μέρος – παίρνω ως δεδομένο πως αυτό που περιγράφεις είναι αληθινό – που ουσιαστικά το θεωρείς γελοίο. Και δεν το λέω υποτιμητικά. Απλά… τι είναι αυτό που σε ωθεί να το κάνεις.
Μήπως τελικά είναι ώρα να αρχίσουμε να αναθεωρούμε πράγματα…; Όπως λες κι ο ίδιος.
Γειά σε όλους και κονγράτς για το ενδιαφέρον και χιουμοριστικό το μπλογκερ σας. Εδώ σοφός του κωριού στέλνει φιλιά και αγκαλιές και πασσάρει σε όλους τι βρώμα του andARTis. A) Να ξαναπαίξουμε πόκερ Β) Μη μου επιτίθεστε στον Όμηρο, έχει σοβαρό ανατομικό πρόβλημα - ελεφαντίαση απο τη μέση και πάνω. Φιλιά, keep up the base line !....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου σοφέ! Είμαι ο διπλανός σου στο πόκερ που παίξαμε. Διάβασε εδώ την απάντησή μου στο άρθρο σου woosh κεραυνος! http://www.oikaltses.com/2011/04/blog-post_29.html
ΑπάντησηΔιαγραφή