Όταν το είδα και αυτό, σκέφτηκα ότι αν η παθητική γυμναστική είναι το κλαδί, τότε βρίσκοντας και τα υπόλοιπα κλαδιά, ίσως να έβρισκα και το δέντρο. Τι κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να αλλάξουν το σώμα τους, ακόμα και αν υποβάλλονται σε ένα σωρό επίπονες διαδικασίες, για να το πετύχουν αυτό, και που τους οδηγεί τελικά?
Η παθητική γυμναστική είναι φαινομενικά ασήμαντο θέμα, όμως έχει κοινό σκοπό με σημαντικότερα πρότζεκτ και πιο επίπονες μεθόδους, όπως π.χ οι πλαστικές επεμβασεις. Και εννοείται ότι είναι σημαντική η βοήθεια που λαμβάνουν οι ασθενείς που τις έχουν πραγματικά ανάγκη, δεν αντιλέγω, αλλά αυτοί που επιλέγουν να τις κάνουν για καλοπισμό, τι έχουνε μέσα στην κούτρα τους? "Γιάννη, δε μ' αρέσει η μύτη μου", είπε το μικρό του πόνι... Και για πότε καταλήγει στο δε μ'αρέσει ο κώλος μου, τα πόδια μου, τα βυζιά μου, το χρώμα μου, χριστέ και παναέα, κάγκελο η τρίχα του Γιάννη !
Βλέπετε, το αξιοσημείωτο στην πρόοδο του ανθρώπου είναι οτι ενώ κάποτε ήτανε ζμπούτσα του για αυτά που έφτιαχνε με τα χέρια του, και απλά συμπλήρωναν αυτόν, τώρα ο άνθρωπος κατάφερε να εξαρτάται απο αυτά που φτιάχνουν άλλοι άνθρωποι για αυτόν, και άλλοι πλουτίζουνε με τα λεφτα του.Κατάφερε να εξαρτηθεί από το ίδιο του το εφεύρημα! Τσσςςςς... Φαινόμενο ο άνθρωπος!... Όμως οι ανάγκες του τον ωθούν στο επόμενο εξελικτικό βήμα. Τώρα ο άνθρωπος δεν αρκείται στο να επισκευάζει μέσω της προόδου του (στην ιατρική και τεχνολογία), τον ίδιο του τον εαυτό, όχι όχι, τωρα ο άνθρωπος θα κάνει μοντίφα στο ίδιο του το σώμα και θα το αλλάξει.
(αβέβαιος παρατηρητής): -Μα καλα, δεν θα πονέσει για να τα κάνει αυτά?
-Δε θα πονέσει μόνο, θα χέσει στο μπόνο
(και όχι τον τραγουδιστή)
Χειμαρώδης λοιπόν βουτάει το χασαπομαχαιρο, αφου έχει βάλει το χέρι βαθειά στην τσέπη, γιατι το "μπρός στα κάλλη τι είν' ο πόνος", ακούγεται μεν, αλλά πάντα μετά από το "πόσο κάνει?". Και πες ότι το boy της ιστορίας δεν είναι τόσο σκληροπυρηνικό και δεν τρέχει στους πλαστικούς, αλλά βαριέται ή δεν μπορεί να μάθει να χρησιμοποιεί καλύτερα το σώμα του, οπότε απλά θέλει να γίνει ντέκης. Κάποιος που απλά βελτιώνει εξωτερικά το σώμα μου μου θυμίζει κατόχους κάτι αυτοκινήτων "τύπου m3", "look gti'' που όταν τα βλέπεις λες "να ένα m3" και σου ρχεται στο μυαλό ένα γνήσιο bmw που είναι παροιμιωδός γρήγορο αυτοκίνητο, εκτός απο ακριβό.Εκτός απ το να δείχνει γρήγορο, το m3 είναι. Οπότε ρωτάς με δέος το φίλο στο φανάρι "φίλε πόσα άλογα είναι?" και σου απαντάει οτι είναι look m3, δηλαδή μπορεί να φαίνεται m3, αλλα στην πραγματικότητα είναι ένα απλό συμβατικό bmw με 140 αλογα αντί για 420, αλλά ο φίλος έδωσε λεφτά για να δείχνει το αργό αμάξι του σαν αυτό το γρήγορο που μιμείται. Μασκάρεμα δηλαδή. Ε το Διονύση δεν τον ενδιαφέρει να κάνει κρίκους/ breakdance/ Snowboard/ breakdance/ parkour/ motocross/ kickboxing/ παγκράτειο... Τίποτα απο όλα αυτά, το μόνο που θέλει είναι να δείχνει σαν αυτούς που τα κάνουν όλα αυτά έξω από τους 4 τοίχους, όλα αυτά που εκείνος δε μπορεί...
Και πάει ο Διονύσης και κουμπώνει ότι βρει για να φτιασει σώμα. Βρε Διονύση, μάθε muay thai,στην τελική και κει μούσκουλα θα κάνεις, αλλά θα μάθεις και να τα χρησιμοποιείς. Οκ, δε σ ενδιαφέρουν οι πολεμικές τέχνες το καταλαβαίνω. Τράβα γράψου σ' ένα ορειβατικό κλάμπ, τι πιο απλό? Είσαι τύπος της φύσης, γίνε πεζοπόρος - ορειβάτης - απλός τύπος βουνίσιος επισκέπτης , zero budget project δλδ. Αλλά ρε συ, ντόπα? Χάπια? Λιποαναροφήσεις? Αναβολικά? Το τι κακό κάνουν όλα αυτά μπορείτε να το googlάρει εύκολα,όπως και ο Διονύσης...
Βομβαρδιζόμαστε απο πρότυπα, αδιάκοπα και από παντού. Ιντερνετ, τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά, μουσική, έ δε μένει και τίποτα που να μη μας πυροβολεί. Όλοι ξαφνου αποφασίζουμε να πάρουμε καλύτερο αμάξι, μεγαλύτερο σπίτι, να βελτιώσουμε το σπίτι, να βελτιώσουμε το αμάξι, να βελτιώσουμε τη σύζυγο, τα παιδιά μας, κάνοντας ακριβές επενδύσεις σε ένα κάρο πεδία... Ανάγκες παντού! Ασφυξία. Και τι θεωρείται πάντα δεδομένο στην παρουσία της ανάγκης? Ότι αυτό που έχουμε προφανώς δε μας φτάνει. Και το καταλαβαίνω να μη μας φτάνει το δυαρι, αλλά να μη μας φτάνει το πουλί μας είναι υπερβολή.
Συμπερασματικά, το σώμα μας, δηλαδή το όχημα της ψυχής που είπε κάποιος που δεν θυμάμαι, είναι δεδομένο και προορίζεται για εμάς. Οι επιταγές της μόδας και των άπειρων εμπορικών τρικ μας προστάζουν να αλλάζουμε τα αγαθά που έχουμε, μέχρι και το ίδιο μας το σώμα. Ότι και αν κάνουμε, όταν το κάνουμε για το θεαθήναι και για τα μάτια του κόσμου, έ είμαστε για γιαουρτάκι. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει ο σημερινός άνθρωπος, ότι γι αυτόν προορίζεται μόνον ότι διατίθεται αυτός να κατακτήσει.
O σοφός του χωριού
http://andartis.weebly.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου