Πάσχα by the dude!

Μετά από τέσσερις μαγικές νύχτες ατελείωτης κρεπάλης στο άδειο από γονείς κλπ σπίτι μου (να ναι καλά οι χριστιανικές γιορτές), και σε άριστη κατάσταση τη δεδομένη χρονική στιγμή, μου ήρθε, έτσι, να γράψω κάτι. Για να το θυμάμαι μάλλον. Να ξεκινήσω λέγοντας ότι το να περνάς καλά με τους φίλους σου δε συγκρίνεται με τίποτα άλλο στον κόσμο, είναι απλώς better than sex, είναι ένα φοβερό προνόμιο... Ειδικά όταν κάποιους από αυτούς έχεις να τους δεις ή να μιλήσεις μαζί τους αρκετούς μήνες, και όταν αράζετε είναι λες και δεν έχει περάσει ούτε μέρα.


Το μόνο που μου κακοφαίνεται είναι ότι δεν ήταν ΟΛΟΙ εδώ (και το ότι το σπίτι μου έχει γίνει μπουρδέλο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, να ναι καλά ο Φαίδωνας και οι φράουλες/ σοκολάτες/ κοκτέιλ του). Όταν κάθε μέρα νιώθεις ότι την έχεις ζήσει όσο καλύτερα γίνεται, όταν όπου γυρίζεις το βλέμμα σου βλέπεις στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η προηγούμενη μέρα ήταν καλή (ακόμα και αν δεν θυμάσαι τα πάντα) και ελπίζεις και η σημερινή να της μοιάσει λίγο, τότε είσαι ευτυχισμένος. Κάτι σαν τετραήμερη εκδρομη΄σχολείου, κάτι σαν το Big Brother (όσον αφορά το ότι κάθε μέρα εβλεπες τις ίδιες φάτσες και έκανες πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, αλλά τα έκανες καλά). Επί σειρά ετών το Πασχα έιναι η αγαπημένη μου γιορτή (κρέας και χαρά για όλο τον κόσμο), αλλά φέτος ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Όσο καμένη κι αν ήταν η όλη κατάσταση, εμένα μου άρεσε και σίγουρα την έιχα ανάγκη και μακάρι κάθε φορά να ήταν τόσο εύκολα εφικτή. Αν και όλο και κάτι θα καταφέρουμε..
Τα άδεια μπουκάλια σύντομα θα μαζευτούν, το καθιστικό δε θα είναι πια το ίδιο, η μουσική θα επιστρέψει σε χαμηλότερα επίπεδα, και στην καλύτερη ίσως να μένει άλλο ένα βράδυ άξιο αναφοράς.. Ας μην έιμαστε και πλεονέκτες..

PS.Θα 'θελα πολύ να αποκαλύψω πολλές από τις λεπτομέρειες που κάνουν αυτό το κειμενάκι πιο αστείο και ίσως ενδιαφέρον, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση. Τα χαλιά θέλουν πότισμα που και που, μόνο αυτό. Αφιερωμένο κιόλας (στον andartis κυρίως!).. Και του χρόνου!