Η γωνιά του Προέδρου

Ξέκλαρες εισφορές

Και ξαφνικά η ομολογουμένως συντηρητική στην όψη μεσήλικη κυρία άνοιξε τις φτερούγες της ώστε να βάλει από κάτω τις κανακάρισσες της όταν νεαροί τύπου teddy-boys εθεάθησαν εχθές πλησίον του πάρκου Κηφισιάς να τους κάνουν κόρτε. Η κυρία – που για λόγους αισθητικής ανάγεται σε θεια από μαμά (το θεια είναι έτσι άτονο και μονοσύλλαβο για να δείξει την στωικότητα της στιγμής)- αμέσως αντέδρασε προτάσσοντας τα σίγουρα φιρμάτα γυαλιά της και προστάζοντας «Κορίτσια! Εδώ αμέσως …». Τα κορίτσια την υπάκουσαν αμέσως και βρέθηκαν κοντά της μάλλον φοβούμενες μην πέσουν κάτω διότι με άψογο κεφαλογύρισμα παρατηρούσαν χαμογελώντας γεμάτες ενθουσιασμό και κομπασμό το αυτοκίνητο –γερμανικής κατασκευής και βαλκανικής νοοτροπίας- των δύο νεαρών με τις ιαχές πεσίματος να φεύγουν. Μάλλον πήγαν κοντά στην κυρία φοβούμενες μην παραπατήσουν… (Το ότι η περιβολή τους ήταν αυτή που προκάλεσε τον ξοβελισμό των οφθαλμών περαστικών και νεαρών νομίζω ότι είναι περιττό να καταγραφεί… Εδώ που τα λέμε ούτε και η μεσήλικη θεια μπήκε στον κόπο)…

Όχι η στήλη αυτή δεν μετετράπη, σεπτέ Steve, σε ένα υβρίδιο μεταξύ φολκλόρ χρονογραφήματος και αυτής της μεστωμένης τύπισσας που έγινε blockbuster καταγράφοντας τον Mister Big…

Και πώς να γίνει κάτι τέτοιο όταν ο Βig Mac συνελήφθη. Άκουσον – άκουσον… Τον έφαγε το σύστημα το οποίο κατηγορείται για σύλληψη αυτού του πολιτικού κρατουμένου σε βίλλα στην Ανάβυσσο με κολυμβητική δεξαμενή ή απλώς πισίνα. Άραγε πόσα θα πληρώσει αυτός ο ιδιοκτήτης με τη νέα αυτή εισπρακτική εξυπνάδα και έμπνευση;

Μπορεί και τίποτα… Αμφιβάλλει κανείς ότι τα σαΐνια της δημόσιας διοίκησης μπορεί εύκολα για ιστορικούς λόγους να χαρακτηρίσουν το οίκημα ως ιστορικής σημασίας ή ακόμα χειρότερο ως λατρευτικό χώρο, λόγω του θαύματος που έγινε, και να απαλλαγεί από την έκτακτη εισφορά…

Τι ωραία όμως έκφραση αυτή. Συλλαβίστε την «έκτακτη εισφορά». Και όταν μάλιστα ο Ευάγγελος την διανθίζει με 2998 ακόμα λέξεις με θεσμικές προεκτάσεις και τονώσεις υπευθυνότητας σχεδόν εύχομαι να είχα ακίνητο να πληρώσω. Τέτοια ψευδαίσθηση. Άλλωστε, δεν απέχει πολύ από αυτό που ζούσαμε τόσα χρόνια. Κάποιος θα μας πλήρωνε- πλήρωνε – πλήρωνε και εμείς θα είχαμε ξοδεύειν, κρύβειν, γλιτώσειν, βολεύεσθαι κλπ κλπ. είχαμε λοιπόν αυτήν την ψευδαίσθηση ευδαιμονίας και συνεχούς διατήρησης μιας κατάστασης.

Στην ουσία αυτό που ζούμε σήμερα είναι ότι συνειδητοποιούμε αυτήν την ψευδαίσθηση.

Μπορεί να ακούγεται απλοποιημένο και ίσως απλοϊκό. Μπορεί και να είναι. Ο κάθε ένας άλλωστε έχει την δική του ερμηνεία για το πώς φτάσαμε και το γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και γιατί το κράτος μας θεωρεί δίκαιο και λογικό αντί για επενδύσεις να αυξάνει τα έσοδα με εισπρακτικές στρακαστρούκες…

Όπως η κυρία που ενοχλήθηκε γιατί οι δύο άρχοντες της ασφάλτου χλιμίντρισαν στις κοριτσάρες της όχι γιατί είχαν βγει ντυμένες από το σπίτι ξέκλαρες.

Ας ελπίσουμε ότι θα μεγαλώσουν τα κορίτσια και θα ωριμάσουν ώστε να (μην) πουν «εκεί που είστε ήμασταν… κλπ κλπ».