Μίκι Μανόλοβιτς - Ένας Βαλκάνιος σταρ

Οι συνεργασίες του με τους Εμίρ Κουστουρίτσα και Γκόραν Πασκάλιεβιτς τον έχουν αναδείξει ως τον κορυφαίο Σέρβο κινηματογραφικό ηθοποιό. Αυτήν τη φορά ο Μίκι Μανόλοβιτς μιλάει στον Χρήστο Μήτση για το βουλγάρικο road movie «Ο Κόσμος ­Είναι Μεγάλος…», μια ταινία με ανεβασμένη ταβλαδόρικη διάθεση και το μακρύτερο τίτλο της φετινής σεζόν.

Παίζετε τάβλι κι εκτός ταινίας;
Βεβαίως και παίζω, αλλά δεν είμαι και τόσο καλός παίκτης. Ο πατέρας μου, ο οποίος είναι φανατικός παίκτης, αν και 90 ετών, με κερδίζει συνέχεια. Μου αρέσει γιατί είναι ένα παιχνίδι ανοιχτό, ελεύθερο, το οποίο στηρίζεται κυρίως στο συναίσθημα και όχι στο μυαλό. Επίσης, η φαντασία παίζει ­μεγάλο ρόλο.

Αντανακλούν οι τακτικές στο τάβλι αυτές της πραγματικής ζωής;
Φυσικά και γίνεται κι αυτό. Μες στη ζωή είναι όλα, γιατί όχι και το τάβλι, και οι τακτικές του; Θεωρώ, βέβαια, ότι κάθε άνθρωπος κανονίζει τη ζωή του, πώς θα κινηθεί σε αυτήν και ποιες τακτικές θα ακολουθήσει.

Πώς βρεθήκατε στο δρόμο του Στέφαν Κομαντάρεφ πρωταγωνιστώντας σε ένα βουλγάρικο φιλμ;
Δεν τον ήξερα τον Στέφαν. Αυτός με βρήκε! Βρισκόμουν στο Τορίνο για γυρίσματα όταν συναντηθήκαμε. Διάβασα το σενάριο, μου άρεσε πολύ και πείστηκα γρήγορα. Παρόλο που συνήθως παίζω σε ταινίες φίλων!

Από την περσινή χρονιά βρίσκεστε στο τιμόνι του Κινηματογραφικού Κέντρου της Σερβίας. Ποιες ήταν οι πρώτες κινήσεις σας;
Με τα λεφτά που μου διατίθενται, δηλαδή μόλις 2,5 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα. Όπως και με τον ισχύοντα νόμο, ο οποίος έχει παλιώσει και πρέπει να αλλάξει άμεσα. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι θα κάνω ό,τι μπορώ για τον κινηματογράφο της Σερβίας, αλλά αν δεν βρω άκρη και δεν «περάσω» αυτά που θέλω, θα χαιρετήσω και θα φύγω.

Το ρουμάνικο και το τούρκικο σινεμά έχουν δώσει τα τελευταία χρόνια ενδιαφέροντα δείγματα γραφής. Αυτό αποτελεί σύμπτωση ή ένα οργανωμένο κινηματογραφικό σχέδιο;
Πίστεψέ με, τίποτε δεν έγινε τυχαία στη Ρουμανία και την Τουρκία. Τα πάντα ήταν καλά οργανωμένα και σχεδιασμένα. Σε αυτές τις χώρες, οι θεσμικοί πιστεύουν στον κινηματογράφο­ (σε αντίθεση με τη Σερβία) και οι ταινίες επιχορηγούνται και στηρίζονται πολύ. Αν κάνουμε­ κι εμείς τα ίδια, πιστεύω ότι τα αποτελέσματα θα είναι εξίσου καλά...
Χρήστος Μήτσης chmitsis@athinorama.gr