Στα χρόνια του ’60 δεν ήταν απαραίτητο να διαθέτει κάποιος Corvette, Thunderbird ή ανοιχτή Μercedes για να χαρεί οδηγικά μια διαδρομή, λουσμένος στο φως του ήλιου και νοιώθοντας τον άνεμο να εισχωρεί στα μαλλιά του: μπορούσε να το κάνει και με μια Τriumph, ένα MG ή –έστω!- με Renault Caravelle. Έκτοτε, πολλά πράγματα άλλαξαν κι αυτού του είδους οι απολαύσεις χάθηκαν ή απομακρύνθηκαν αισθητά από το βαλάντιό του. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, οι μοναδικές σχεδόν επιλογές για «σβέλτη» και «φρέσκια» οδήγηση συνδυασμένη με τον αέρα της ελευθερίας, ήταν τα άφθονα GTi που κυκλοφορούσαν στην αγορά. Όλοι αυτοί οι «μονόδρομοι» όμως τέλειωσαν, με την εμφάνιση στην αγορά του «Μiata» ή αλλιώς –στη γλώσσα του αυτοκινήτου- Μazda MX-5.
Γράφοντας ιστορία…
To μικρό ιαπωνικό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 9 Φεβρουαρίου του 1989 στην έκθεση του Σικάγο, υιοθετώντας την κλασική «φόρμα» ενός διασκεδαστικού και ταυτόχρονα προσιτού διθέσιου σπορ αυτοκινήτου. Ουσιαστικά, με το MX-5 η Mazda επανίδρυσε την κατηγορία των ελαφρών roadsters. Tα αρχικά σχέδια εκπονήθηκαν από μια ομάδα νεαρών Αμερικανών σχεδιαστών, οι οποίοι συναγωνίστηκαν και κέρδισαν μια αντίστοιχη ομάδα στην Iαπωνία. H εξέλιξη του αυτοκινήτου διήρκεσε σχεδόν μια δεκαετία και το αποτέλεσμα πράγματι άξιζε τον κόπο. Tο MX-5 έγινε αμέσως διάσημο σε μια αγορά, όπως είναι η αμερικανική, όπου τα μικρά σε διαστάσεις αυτοκίνητα, ειδικά εκείνη την εποχή, είχαν ελάχιστη τύχη. Eξυπακούεται ότι από εκεί και μετά η επιτυχία του σε όλο τον κόσμο ήταν εξασφαλισμένη. Tο αυτοκίνητο ανασχεδιάστηκε το 1998, διατηρώντας την απλή και κλασική φιλοσοφία σχεδίασης της πρώτης έκδοσης που το έκανε διάσημο: ελαφρύ άκαμπτο πλαίσιο, κινητήρας εμπρός, κίνηση πίσω, ανάρτηση με διπλά ψαλίδια στα τέσσερα άκρα, μαλακή και χειροκίνητα αναδιπλούμενη οροφή. Η εμπορική του πορεία ήταν τέτοια, ώστε το 2000, με 531.890 μονάδες, αναγνωρίστηκε από το βιβλίο Γκίνες ως το πιο «καλοπουλημένο» ανοιχτό διθέσιο μοντέλο στην ιστορία του αυτοκινήτου, ρεκόρ που ανανεώθηκε το 2003, με την επίδοση να φτάνει τα 700.000 αντίτυπα.
Εnjoyment
Μεγάλο του «ατού» η διασκεδαστική οδική συμπεριφορά και η ευελιξία του. Ήταν πολύ καλοζυγισμένο, με κατανομή βάρους 52% μπροστά και 48% πίσω. Η πίσω κίνηση, σε συνδυασμό με ένα ελεγχόμενο διαφορικό, ήταν η συνταγή της επιτυχίας. Γύριζε εύκολα με το γκάζι και διόρθωνε αποτελεσματικά με το γρήγορο και ακριβές τιμόνι του. Ο κινητήρας του, όπως όλοι σχεδόν οι 16βάλβιδοι πρώτης γενιάς, ήταν νωχελικός στις χαμηλές στροφές, αλλά ούτως ή άλλως το ΜΧ-5 ήταν φτιαγμένο για να οδηγείται «στα κόκκινα». Ο εξαιρετικός επιλογέας ταχυτήτων, που σε προκαλούσε να αλλάζεις σχέσεις μόνο για ευχαρίστηση, ήταν αρκετός για να μετριάσει ή ακόμα και να εξαλείψει τα όποια προβλήματα ελαστικότητας...
Ένα Mazda στους «4Τροχούς»
Ο Κώστας Καββαθάς ήταν ο πρώτος που «γνώρισε» από κοντά το αυτοκίνητο, την άνοιξη του 1989 στην Ισπανία, από όπου επιστρέφοντας μίλησε με ενθουσιασμό για «το όχημα που σε μεταφέρει σε άλλες εποχές». Το λευκό ΜΧ-5 της δοκιμής επί ελληνικού εδάφους παρελήφθη από την αντιπροσωπεία με 300 χλμ στο οδόμετρο, αλλά γύρισε πίσω με πολύ περισσότερα: το οδήγησαν όλοι, έχοντας μόνο καλά λόγια να πουν. Τα όποια μειονεκτήματα, όπως η πολύ σφικτή ανάρτηση και ο περιορισμένος χώρος γι αποσκευές, δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο από αυτό το αυτοκίνητο. Ήταν φανερό πως οι Ιάπωνες πέτυχαν το στόχο τους και η «βαλίτσα» θα πήγαινε μακριά, όπως κι έγινε…
«Ο οδηγός του ξαναζεί, αισθάνεται νεώτερος και θυμάται τα παιδικά του χρόνια, τότε που από τα φανάρια του Φάρου μέχρι τα βάθη της Φιλοθέης δεν ίσιωνε πουθενά»
«Έχει όλα τα πλεονεκτήματα των ανοιχτών σπορ αυτοκινήτων της δεκαετίας του ’60 και κανένα από τα μειονεκτήματά τους»
TEXNIKAXAΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 4κύλινδρος σε σειρά
ΚΥΒΙΣΜΟΣ: 1.598 κ.εκ.
ΙΣΧΥΣ: 115 ίπποι στις 6.500 σ.α.λ.
ΡΟΠΗ: 13,8 χλγμ. στις 5.500 σ.α.λ.
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: στους πίσω τροχούς
ΚΙΒΩΤΙΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ: χειροκίνητο 5 σχέσεων
ΑΝΩΤΑΤΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 185 χλμ/ώρα
ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ 0-100 ΧΛΜ/ΩΡΑ: 8,7 δλ.
ΜxΠxΥ: 3,95x1,68x1,24 μ.
ΜETAΞONIO: 2,27 μ.
ΒΑΡΟΣ: 945 κιλά
4ΤΡΟΧΟΙ
4ΤΡΟΧΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου