Κάνουμε έκκληση σε όλους τους πολίτες να κατέβουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν. Ενωθείτε μαζί μας, ανεξάρτητα από την πολιτική παράταξη στην οποία ανήκετε για να κάνετε τις φωνές των ανθρώπων να ακουστούν σαν μία» επισημαίνει η σχετική ανακοίνωση.
Τον δρόμο χάραξαν και τον τρόπο «έδειξαν» οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο. Αμέσως πολλοί άρχισαν ν αναρωτιούνται αν θα αρκούσε ένα κάλεσμα μέσω facebook ή twitter για να κατεβάσει τόσο δυναμικά τους Ευρωπαίους στους δρόμους. Οι «αγανακτισμένοι» της Ισπανίας άναψαν τη φλόγα προκαλώντας ταυτόχρονα τους Έλληνες με το σύνθημα «Ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες» για ν'απαντήσει λίγες μέρες αργότερα το κίνημα των «αγανακτισμένων» Ελλήνων με το σύνθημα «Ξυπνήσαμε. Τι ώρα είναι; Ώρα να φύγουν» στο ραντεβού της Τετάρτης 25 του Μάη σε 46 πλατείες της χώρας.
Δεκάδες χιλιάδες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα στην πλατεία Συντάγματος. Πέντε μέρες μετά, χιλιάδες πολίτες είναι ακόμα εκεί και αυτοοργανώνονται. Λαϊκές συνελεύσεις, ομάδες εθελοντών (καλλιτεχνών, καθαριότητας, επικοινωνίας, νομικών κ.α.). Η λαϊκή συνέλευση στην πλατεία Συντάγματος επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ και περιλαμβάνει τον καθένα. Νέους, μεσήλικες, ηλικιωμένους γυναίκες, παιδιά τους, απογοητευμένους ψηφοφόρους των δύο μεγάλων κομμάτων, αριστερούς, άνεργους, πολιτικοποιημένους ή μη, blogers, άνθρωποι με διαφορετικές αφετηρίες. Αν μας έλεγε κανείς πριν από λίγους μήνες ότι αυτό το ετερόκλητο πλήθος 2000 – 4000 ανθρώπων θα συνδιαλεγόταν, θα συναποφάσιζε με τόσο σεβασμό και ευγένεια , θα πιστεύαμε πως πρόκειται για επιστημονική φαντασία.
Στη συνέλευση είναι όλοι ευπρόσδεκτοι, με ή χωρίς κομματική ταυτότητα, αρκεί να μην εκπροσωπεί κανένα αυτός είναι ο όρος που τέθηκε από την αρχή και έγινε σεβαστός απ' όλους. Δεν ακούγονται γιουχαΐσματα , φωνές…. Ο καθένας κάνει τρίλεπτη τοποθέτηση. Στη συνέλευση της Παρασκευής 3000 περίπου άνθρωποι μέσα σ'αυτό το κλίμα αποφάσισαν και ενέκριναν ομόφωνα το πρώτο κείμενο της συνέλευσης (http://real-democracy.gr/el). Υπήρξε προβληματισμός για το αν θα πρέπει ή όχι να σταλεί στα μέσα ως δελτίο Τύπου. “Γιατί να τους απευθυνθούμε;” αναρωτήθηκε κάποιος “Μόνοι τους μιλάνε στα κανάλια κάθε βράδυ. Μας ακούνε αυτοί; Γιατί να τους μιλήσουμε λοιπόν;”
Την ώρα που γίνονται οι τοποθετήσεις στη μέση της πλατείας, το άλλο κομμάτι των αγανακτισμένων , περίπου 4 -5000 διατυπώνουν συνθήματα μπροστά από τη Βουλή ενάντια στο μνημόνιο και την κυβέρνηση ενώ φιγουράρει σε πανό ο πρωθυπουργός με τη μορφή κλόουν. «Δεν θα πληρώσουμε ποτέ», Μας κλέβετε τα όνειρα, σας κλέβουμε τον ύπνο. Μόνο μας χρέος να σας διώξουμε» ενώ ξαφνικά ακούγονται τα κουδουνίσματα συμπαράστασης των ποδηλατών που περνούν περιμετρικά της πλατείας.
Ο συντονιστής της συνέλευσης ρωτάει αν γνωρίζει κανείς τη νοηματική γιατί παρακολουθούν και κωφάλαλοι τη συνέλευση. Για την ιστορία αξίζει να πούμε ότι βρέθηκε μια κοπέλα που ανταποκρίθηκε και χειροκροτήθηκε. Παίρνει τον λόγο ένας αγανακτισμένος της Ισπανίας που ήρθε για να δηλώσει συμπαράσταση «Είμαι εργάτης της Ισπανίας» είπε «αλλά είμαι Γερμανός. Κι έχω να σας πω ότι δεν μας χρωστάτε τίποτα. Εμείς σας χρωστάμε!».
Ο επόμενος δείχνει με το δάχτυλο τη Βουλή και λέει «Δεν μας κοροϊδεύουν σήμερα, χρόνια μας κοροϊδεύουν. Θα τους το επιτρέψουμε; Δεν τη θέλουμε την τρόικα ρε παιδιά αλλά δεν είναι μόνο αυτό, όλο το σύστημα είναι σάπιο χρόνια τώρα. Να φύγουν, να τα φτιάξουμε όλα από την αρχή αλλιώς. Πάνε να μας εξαντλήσουν».
«Ανήκω στη γενιά του Πολυτεχνείου» τονίζει ο επόμενος προσθέτοντας ότι «χρωστάμε μια συγγνώμη στους νέους».
«Γινόμαστε επικίνδυνοι, διαπιστώνει ο επόμενος ομιλητής. Αν έρθουν και εδώ τα ΜΑΤ να μας διώξουν όπως έγινε στην Ισπανία τι θα κάνουμε; Θα επιμείνουμε ειρηνικά;» Για να συμφωνήσει αμέσως μετά το πλήθος.
Η Ε.Ζ. που κάθεται δίπλα μου, δηλώνει κομμώτρια με μισθό 650 ευρώ το μήνα. Αναφέρει ότι δεν έχει πολιτική άποψη. Δεν τη ρώτησα γιατί ήρθε αλλά γιατί κάθεται τόσες ώρες οκλαδόν εκεί. «Ν' ακούσω αν μπορώ να κάνω κάτι» Δεν θέλεις να μιλήσεις τη ρωτάω. «Θέλω να πω να πάνε στα τσακίδια αλλά ντρέπομαι. Εντάξει ...νομίζω ότι θα πάρω το θάρρος αύριο μεθαύριο, θα ζητήσω αριθμό και θα μιλήσω να πω ότι μ' έχει πιάσει κατάθλιψη από όλα αυτά».
«Συνέχεια του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης είναι αυτό που ζούμε στην Ευρώπη» αναφέρει ο Σ.Ν. (εκδότης). Δεν έχω ξαναζήσει τέτοια εμπειρία στην Ελλάδα, στη Γένοβα ναι, στην Πράγα ναι. Όλοι παραμερίζουν τις προσωπικές τους αγκυλώσεις ή την κομματική τους ταυτότητα και παρά τις διαφωνίες καταλήγουμε... συνεννοούμαστε . Είμαστε αγανακτισμένοι αλλά δεν μένουμε εκεί. Θέλουμε ν' αλλάξει η κατάσταση. Το αίτημα όλων των τόσο διαφορετικών είναι ένα. Να βρεθούμε, να συναντηθούμε, για να ζήσουμε».
«Είναι κάτι με μια επιπλέον αξία γιατί δεν το διέταξε κάποιος από ένα συντηρητικό γραφείο, ούτε κανένας υπερ-επαναστάτης» λέει ο Σ.Δ. (τραγουδοποιός) ο οποίος διευκρίνισε όπως και ο Σ.Ν. Ότι δεν μιλάει εκ μέρους των «αγανακτισμένων» αλλά εκφράζει την προσωπική του γνώμη. «Κοιτάμε τη Βουλή και νιώθουμε ξένοι αν και το πρώτο σύνταγμα έγινε με επανάσταση στην πλατεία Συντάγματος. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία που επικαλούνται , δεν λειτουργεί. Ε, τότε ας λειτουργήσει η άμεση έξω. Καθόμαστε εδώ 4000 άνθρωποι με φόντο τη βουλή και συζητάμε για την ασχήμια της ζωής σε μια χώρα του Νότου|».
Στο τέλος αποφασίστηκαν δράσεις στις γειτονιές τα σχολεία και τα πανεπιστήμια ενώ όλο και περισσότεροι εθελοντές δηλώνουν συμμετοχή. «Η πρώτη εθελοντική ομάδα δημιουργήθηκε με αφορμή μία γιαγιά που ήρθε να μας φέρει φαγητό» λέει ο Κ.Κ. «Και είπαμε δεν το οργανώνουμε για να έχουμε φαγητό κάθε μέρα»;
Δεν έλειψαν οι γνωστές φωνές που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν το κίνημα απολιτίκ και συνεχίζουν διατυπώνουν απαξιωτικά σχόλια για τη γενιά του fb αδυνατώντας να αναγνωρίσουν ένα αυθόρμητο κίνημα που δεν αποτελείται από συντεταγμένους σε θεσμοθετημένες πολιτικές οντότητες και κομματικούς σχηματισμούς.
Αυτό που συμβαίνει στις πλατείες είναι κάτι παραπάνω από ένας κραδασμός αγανακτισμένων ανθρώπων. Είναι οι άνθρωποι που συνειδητοποίησαν πως κανείς δεν πείθει για σωτήρας που επειδή ουδείς τους έδωσε το λόγο, βρήκαν μόνοι τους τη φωνή τους και παίρνουν το μικρόφωνο στη μέση της πλατείας Συντάγματος, της Μαδρίτης, για να πουν «έχουμε λόγο για τις ζωές μας». Κανείς δεν ξέρει που θα βγει.
Το σίγουρο είναι πως ο Μάης του 2011 βρίσκει και τους πολίτες της Ευρώπης σ' ένα δίκτυο αλληλεγγύης μεταξύ τους, ν' αντιστέκονται απέναντι σε ένα αδηφάγο οικονομικό σύστημα.
http://www.tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%C2%AB%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82%C2%BB
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου