Και ομως υπάρχει ακόμα χρόνος...

Οι εξελίξεις έχουν λάβει χαρακτήρα χιονοστιβάδας πλέον και οποιαδήποτε πρόβλεψη μοιάζει παρακινδυνευμένη καθώς τυχαία περιστατικά μπορεί να προκαλέσουν υπερβολικές αντιδράσεις.

Ο πανικός στην ελληνική κοινωνία τείνει να λάβει μόνιμο χαρακτήρα, με τους εργαζόμενους να φοβούνται για τη δουλειά τους, τους επιχειρηματίες να φοβούνται για τις επιχειρήσεις και τους αποταμιευτές να φοβούνται για τις αποταμιεύσεις τους. Οι επενδυτές μετοχών είναι άγνωστο είδος αυτή την περίοδο, πέραν των στενών κύκλων των συνήθων υπόπτων.

Ομαδοποιώντας το χάος των εξελίξεων μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αυτή την περίοδο υπάρχουν δυο ειδήσεις που αφορούν τους Έλληνες, την ελληνική οικονομία και κατά συνέπεια και τους Έλληνες επενδυτές.

Η μια μοιάζει θετική εξέλιξη και η άλλη αρνητική.

Η αρνητική πρώτα

Η αρνητική εξέλιξη είναι η διαφαινόμενη αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει στην πράξη τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις παρά το γεγονός ότι σε ηγετικό επίπεδο έχει προσανατολιστεί στη σωστή κατεύθυνση.

Το γενικότερο πολιτικό σκηνικό δεν βοηθάει καθώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και ο κομματικός μηχανισμός του κυβερνώντος κόμματος αναλώνονται σε μικροκομματικές σκοπιμότητες και χάιδεμα αυτιών, σαν όλα αυτά που μας οδήγησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια εδώ που είμαστε. Ο δημόσιος τομέας μοιάζει να αντιδρά με παθητικότητα στις αλλαγές ρισκάροντας τα χειρότερα.

Το θετικό

Η θετική εξέλιξη έχει να κάνει με τη διεθνοποίηση του προβλήματος πέραν της Ελλάδας στο νότο της ευρωζώνης, στην ευρωζώνη και στο σύνολο των διεθνών αγορών. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες της εξεύρεσης μια διεθνούς λύσης από τη μια πλευρά.

Από μια άλλη πλευρά ψυχολογικά ελαφραίνει το ελληνικό άγος αφού δεν είμαστε μόνο εμείς που αντιμετωπίζουμε πρόβλημα πλέον...

Το πολιτικοπελατειακό σύμπλεγμα

Το σύμπλεγμα που συνιστά η διακομματική πολιτική ηγεσία του τόπου με το πελατειακό «στράτευμα» που συμπλέκεται μαζί της αδυνατεί να μηδενίσει το «κοντέρ» και να προχωρήσει σε επανίδρυση του κράτους και της οικονομίας σε υγιέστερες βάσεις.

Αν δεν συμβεί αυτό δεν υπάρχει διέξοδος, γιατί απλά δεν ανατρέπεται η ανάποδη πυραμίδα της ελληνικής οικονομίας. Έχουμε ξαναγράψει ότι πέρα από το έλλειμμα ή το δημόσιο χρέος που είναι λογιστικά μεγέθη, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ανάποδη πυραμίδα που συνιστούν η παραγωγή και η αναδιανομή πλούτου.

Στη χώρα μας υπάρχει μια στενή βάση παραγωγής πλούτου και μια πεπλατυσμένη κορυφή αναδιανομής πλούτου μέσω του δημοσίου. Αν δεν αλλάξει αυτό το σχήμα δεν μπορεί να σταθεί βιώσιμη ανάπτυξη.

Λάβετε υπόψη ότι σε κάθε Έλληνα αναλογούν περί τα 7.000 δολάρια εισαγωγές και 2.000 δολάρια εξαγωγές. Αν δεν ξεκινήσει η αντιστροφή της διεύρυνσης αυτής της διαφοράς δεν υπάρχει λύση.

Αυτή η διαφορά δεν βελτιώνεται ούτε με παράτες με ομογενείς managers ούτε με κεφάλαια που θα επενδύσουν στην Ελλάδα χάριν της ελληνο-αραβικής φιλίας. Χρειάζεται βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος και στο υπουργείο ανάπτυξης πρόσωπα που να εμπιστεύεται ο μέσος επιχειρηματίας που θέλουμε να προσελκύσουμε.

Η κρίση αυτή και παράταση που πήρε η χρεοκοπία της χώρας με το πακέτο αποτελεί την τελευταία ευκαιρία πριν το χάος που θα επιφέρουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Παραλειπόμενα

Αγορά: Οι εξελίξεις τρέχουν σαν χείμαρρος και αυτό που κάνουμε προς το παρόν είναι να ακολουθούμε το ρεύμα. Απλά η Ελλάδα μοιάζει με την βάρκα που προηγείται στην κατάβαση του φουσκωμένου χειμάρρου.

Το μόνο στοιχείο προβληματισμού παραμένει η επιτάχυνση της πτώσης στις διεθνείς αγορές. Αυτό συνήθως είναι παρήγορο γιατί τα βίαια αδειάσματα είναι χαρακτηριστικά ή των διορθώσεων που κάνουν ανοδικές μακροπρόθεσμα αγορές ή γίνονται κοντά σημεία αντιστροφής.

Όπως και νάχει το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος είναι αναμονή με το όπλο παραπόδα.

Πηγή: www.capital.gr