Ο φόβος ότι η χώρα δεν θα μπορέσει τελικά να αποφύγει τη χρεοκοπία έχει προκαλέσει πανικό σε πολλά νοικοκυριά, που αναζητούν ασφαλείς τρόπους για να διαφυλάξουν τα χρήματά τους. Κι εδώ χρειάζεται πράγματι ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Πιο εύκολο είναι να χαθούν τα χρήματα, οι κόποι μιας ζωής, εξαιτίας του πανικού, παρά στην περίπτωση εκείνη που η χώρα δεν κατορθώσει να βγει από τα σημερινά της αδιέξοδα...
Καταρχήν θα πρέπει να κάνουμε δύο παρατηρήσεις: Ακόμη κι αν η χώρα οδηγηθεί τελικά σε πτώχευση αυτό θα συμβεί σε ένα μεταγενέστερο στάδιο. Για τα επόμενα τρία χρόνια η πιθανότητα αυτή είναι μικρή, όσο η χώρα ανταποκρίνεται στις επιταγές του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Άρα υπάρχει χρόνος και δεν χρειάζεται να κάνουμε σαν να έρχεται αύριο η συντέλεια του κόσμου. Κι η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες μοιάζουν να είναι ασφαλείς. Το βασικό τους πρόβλημα είναι οι επενδύσεις τους σε ελληνικά ομόλογα, αλλά κι αυτό παίρνει, για τους ίδιους λόγους που περιγράψαμε πιο πάνω, αναβολή μιας τριετίας.
Επίσης, δεν μπορούμε να βρούμε σήμερα κάποιες εξόφθαλμα υποτιμημένες αξίες για να υποστηρίξουμε ότι η λύση βρίσκεται στις μετοχές, στα ακίνητα ή σε κάποιο εμπόρευμα κι όχι στον αποταμιευτικό λογαριασμό της τράπεζας.
Τα ακίνητα στην Ελλάδα είναι ακριβά και μόλις τώρα οι τιμές τους άρχισαν να διορθώνουν. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ποιος παράγοντας θα μπορούσε να συμβάλλει στην άνοδο των τιμών τους και μάλιστα εν μέσω μιας τέτοιας κρίσης.
Οι μετοχές διαπραγματεύονται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα τιμών, αλλά η προοπτική μείωσης των εταιρικών κερδών δεν μας πείθει ότι πρέπει να σπεύσουμε σήμερα να μετατρέψουμε τις οικονομίες μας σε μετοχές. Ναι, οι μετοχές μεγάλων εταιρειών είναι μία καλή επιλογή, αλλά κι αυτή κρίνεται, τελικά, από την τιμή κτήσης.
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία για τον χρυσό. Η τιμή του χρυσού βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα τιμών και δεν ξέρουμε πόσο φρόνιμο είναι να εισέλθει κάποιος τόσο αργοπορημένος στο τραίνο. Οι οπαδοί του κίτρινου μετάλλου, από την άλλη, υποστηρίζουν ότι αν αφαιρέσουμε τον πληθωρισμό απέχουμε ακόμη μερικές χιλιάδες δολάρια από το προηγούμενο ιστορικό υψηλό.
Η αλήθεια είναι ότι μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας και πληθωριστικών προσδοκιών ο χρυσός έχει το κατάλληλο περιβάλλον για να... αναπτυχθεί. Αλλά ποιος θέλει να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο, όταν δεν το πήρε εδώ και έξι χρόνια; Στην περίπτωση ειδικά του χρυσού ίσως έχει ενδιαφέρον να κοιτάξει κανείς τις μετοχές των ορυχείων, οι οποίες, παραδόξως, δεν έχουν επωφεληθεί στο έπακρο από το ράλι της τιμής του φυσικού προϊόντος.
Το τοπίο των επενδύσεων είναι θολό, περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε άλλη φορά. Δεν υπάρχουν αξίες που να είναι υποτιμημένες και να οδηγηθεί έτσι κάποιος σε αυτές για λόγους προστασίας. Σε μία τέτοια περίπτωση η αναμονή είναι η καλύτερη επιλογή. Από τη στιγμή που τα χρήματά μας δεν κινδυνεύουν στις τράπεζες, ποιος ο λόγος να τα ρίξουμε υπό αυτές τις συνθήκες στην αρένα των αγορών;
Από την άλλη χρειάζεται διαρκής επαγρύπνηση για τις ευκαιρίες που τυχόν δημιουργηθούν και κυρίως στο χρηματιστήριο. Υπάρχουν μεγάλες εταιρείες που έχουν διασωθεί από παγκόσμιους πολέμους κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Θα περάσουν και το σημερινό σκόπελο...
Πηγή: www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου