Επηρεασμένος από το Debtocracy μου ξανά κόλλισε στο μυαλό η σκέψη πόσο να είναι πραγματικά το ελληνικό χρέος. Ψεύτικο- Παράνομο- Απαχθές ΧΡΕΟΣ.Ας γίνουμε Εκουαδόρ(όσοι δείτε το ντοκιμαντέρ θα καταλάβετε).
Η πρόταση για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους πρωτοδιατυπώθηκε στο πλαίσιο εκδήλωσης της Πρωτοβουλίας Οικονομολόγων – Πανεπιστημιακών ενάντια στο ΔΝΤ το καλοκαίρι του 2010. Ειδικότερα, από τον καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας, Κώστα Λαπαβίτσα. Τα πρώτα πρακτικά βήματα για την Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 2010 από το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης. Η Πρωτοβουλία απέκτησε μεγαλύτερη ώθηση με αφορμή σχετική πρόταση για τη συγκρότησή Ε.Λ.Ε από την ανεξάρτητη βουλευτή Σοφία Σακοράφα στο βήμα της Βουλής, κατά τη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό, το Δεκέμβρη του 2010. Έκτοτε έχει αγκαλιάσει και έχει στηριχθεί από ένα πολύ ευρύτερο κοινό που μάχεται ενάντια στο Μνημόνιο και τις εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας που επιβάλλουν κυβέρνηση – ΔΝΤ – ΕΕ.
Η συγκρότηση της ΕΛΕ απαντά σε τρεις ανάγκες.
Η πρώτη είναι το αναμφισβήτητο δημοκρατικό δικαίωμα του ελληνικού λαού να ενημερωθεί πώς, γιατί και με ευθύνη ποιών φτάσαμε έως εδώ.
Η δεύτερη είναι η ανάγκη να πραγματοποιηθεί ένας έλεγχος, όχι από ένα κλειστό κλαμπ σοφών, ή από μία Επιτροπή που λειτουργεί στα όρια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, αλλά από μία ανεξάρτητη, έγκυρη και με τη συμμετοχή της κοινωνίας επιτροπή. Να μην ελέγξει κάποιος δηλαδή εκ μέρους της κοινωνίας, όπως έχει συμβεί μέχρι σήμερα με τα γνωστά αποτελέσματα της συγκάλυψης, αλλά η ίδια η κοινωνία.
Η τρίτη ανάγκη απαντά σε έναν διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό. Το άνοιγμα των βιβλίων του δημόσιου χρέους μπορεί να δημιουργήσει τους όρους για την άρνηση και τη διαγραφή του παράνομου ή απεχθούς.
http://www.elegr.gr/
http://www.gopetition.com/petition/43171.html εδώ υπογράφετε
Η πρόταση για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους πρωτοδιατυπώθηκε στο πλαίσιο εκδήλωσης της Πρωτοβουλίας Οικονομολόγων – Πανεπιστημιακών ενάντια στο ΔΝΤ το καλοκαίρι του 2010. Ειδικότερα, από τον καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας, Κώστα Λαπαβίτσα. Τα πρώτα πρακτικά βήματα για την Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 2010 από το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης. Η Πρωτοβουλία απέκτησε μεγαλύτερη ώθηση με αφορμή σχετική πρόταση για τη συγκρότησή Ε.Λ.Ε από την ανεξάρτητη βουλευτή Σοφία Σακοράφα στο βήμα της Βουλής, κατά τη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό, το Δεκέμβρη του 2010. Έκτοτε έχει αγκαλιάσει και έχει στηριχθεί από ένα πολύ ευρύτερο κοινό που μάχεται ενάντια στο Μνημόνιο και τις εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας που επιβάλλουν κυβέρνηση – ΔΝΤ – ΕΕ.
Η συγκρότηση της ΕΛΕ απαντά σε τρεις ανάγκες.
Η πρώτη είναι το αναμφισβήτητο δημοκρατικό δικαίωμα του ελληνικού λαού να ενημερωθεί πώς, γιατί και με ευθύνη ποιών φτάσαμε έως εδώ.
Η δεύτερη είναι η ανάγκη να πραγματοποιηθεί ένας έλεγχος, όχι από ένα κλειστό κλαμπ σοφών, ή από μία Επιτροπή που λειτουργεί στα όρια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, αλλά από μία ανεξάρτητη, έγκυρη και με τη συμμετοχή της κοινωνίας επιτροπή. Να μην ελέγξει κάποιος δηλαδή εκ μέρους της κοινωνίας, όπως έχει συμβεί μέχρι σήμερα με τα γνωστά αποτελέσματα της συγκάλυψης, αλλά η ίδια η κοινωνία.
Η τρίτη ανάγκη απαντά σε έναν διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό. Το άνοιγμα των βιβλίων του δημόσιου χρέους μπορεί να δημιουργήσει τους όρους για την άρνηση και τη διαγραφή του παράνομου ή απεχθούς.
http://www.elegr.gr/
http://www.gopetition.com/petition/43171.html εδώ υπογράφετε
Σας βλέπω ελάχιστα πιο ζωηρούς σήμερα και παίρνω κουράγιο. Άντε να μπούμε λίγο στην μπρίζα ξανά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα ότι σας απασχολεί το χρέος και η διευθέτησή του, πολύ φυσικό άλλωστε, καθώς θα σας βαραίνει για όλη τη ζωή σας σύμφωνα με εκτιμήσεις. (Αισιόδοξες).
Θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση. Όπως και στο θέμα της Κερατέας, που τόσο δημιουργικά μας απασχόλησε, διαπιστώνω και εδώ ότι προχωρούμε προς το μέλλον με τον κώλο.
Να εξηγηθώ. Σε όλες τις αναρτήσεις που είδα στο καλό μας βλογ, οι αναλύσεις περιορίζονται στο ποιοι έφταιξαν, τι θα πρέπει να τους κάνουμε, αν είναι νόμιμα τα επιτόκια, αν θα πρέπει να σεβαστούμε το χρέος, πως θα πείσουμε τις (ιδιωτικές) εταιρείες να μην μας βάζουν κακό βαθμό για να μπορέσουμε να δανειστούμε κι άλλα κλπ.
Πουθενά δεν είδα κάποιον προβληματισμό για το τι θα πρέπει να κάνουμε από δω και πέρα. Που θα πρέπει να στραφούμε; Τι θα κάνουμε με τη γραφειοκρατία; Τι είδους επενδύσεις θέλουμε; Τι θα πουλάμε σε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια στους Κινέζους για να αγοράζουμε τα προϊόντα τους; Τι θα πρέπει να γίνει στην αγροτική παραγωγή, ή στη μεταποίηση, ή σε όλους τους παραγωγικούς χώρους που χρειάζονται εξορθολογισμό που συνήθως συνοδεύεται και από ένα δυνατό χαστούκι στο κατακάθι των συμφερόντων σε όλους αυτούς τους χώρους. Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά;
Αλλιώς βέβαια, μπορούμε εναλλακτικά να βρούμε έναν αποδιοπομπαίο τράγο, να του τα φορτώσουμε όλα και να τον πλακώσουμε στο ξύλο να ανακουφιστεί το μέσα μας, μέρες που είναι...
Η παραπάνω προσπάθεια νομίζω ότι εκεί αποσκοπεί συμμετέχοντας και στη ψηφοφορία της ΕΛΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφή