Λίγοι αγώνες αυτοκίνητου έχουν γίνει θρύλοι όσο αυτός που πραγματοποιείται κάθε Ιούνιο, 88 χρόνια τώρα, σε μια γαλλική πόλη αδελφοποιημένη με το Βόλο.Είναι Ιούνιος, Σάββατο και το ρολόι δείχνει σταθερά εδώ και πολλά χρόνια 16:00 όταν ενεργοποιείται το χρονόμετρο που καθορίζει τις περίφημες 24 Ώρες του Λε Μαν, του ιστορικότερου αγώνα αντοχής αυτοκινήτων κούρσας. Πενήντα οδηγοί τρέχουν προς τα αυτοκίνητα τους, περισσότεροι από 25.000 ίπποι ενεργοποιούνται με μιάς με το πάτημα της μίζας και ξεχύνονται αφήνοντας μυρωδιά από καμένα ελαστικά και εκκωφαντικούς ήχους. Κάθε έξι λεπτά και για λίγα δευτερόλεπτα οι θεατές βλέπουν το κάθε αυτοκίνητο, ώσπου το σκοτάδι να καλύψει σιγά σιγά την πίστα. Η παρακολούθηση του αγώνα αρχίζει να γίνεται σουρεαλιστική. Οι θεατές χαζεύουν ασπροκόκκινες λωρίδες φωτός να κυνηγάνε η μία την άλλη. Οι περισσότεροι από αυτούς αποχωρούν, ενώ όσοι σχετίζονται με τον αγώνα συνεχίζουν απτόητοι σαν τα λαγουδάκια της Ντούρασελ, γιατί κανείς δε θέλει την «αυγή», που παροιμιακά χρίζεται ο «μητροπολίτης», να έχει ξεφύγει κάποιος από αντίπαλη ομάδα...
Οι περίφημες 24 Ώρες ξεκίνησαν για πρώτη φορά το 1923 και αποτελούσαν, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, ένα «κλειστό» γαλλοϊταλοβρετανικό πεδίο μάχης, καθώς Bugatti, Alfa Romeo και Bentley συναγωνίζονταν ανιδιοτελώς -εκτός πίστας τότε-για μια απλή κούπα (ούτε τηλεοπτικά δικαιώματα ούτε σπόνσορες και χορηγίες). Η περίοδος της αθωότητας τερματίστηκε το 1939, με το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο να ευνοεί άλλου είδους οχήματα και να αναδεικνύει τα γερμανικά πάντσερ σε πρωταθλητές ταχύτητας όσον αφορά την κατάκτηση της Δυτικής Ευρώπης.
Στο διάστημα αυτό μόνο μία φορά, το 1936, δε διεξήχθησαν οι 24΄Op8S του Λε Μαν λόγω κοινωνικού αναβρασμού στη Γαλλία. Το 1949 ξεκίνησε ο κύκλος εντός πίστας, που συντηρείται χωρίς σημαντικές μεταβολές μέχρι σήμερα. Η πρώτη μεγάλη ανατροπή συνέβη το 2000, όταν οι περισσότερες εργοστασιακές ομάδες αποσύρθηκαν λόγω κόστους, καθώς η διοργανώτρια αρχή αποφάσισε να αναλάβει και το American Le Mans Series, που εκτόξευε στα ύψη το κόστος συμμετοχής. Μόνο η Audi και η Cadillac παρέμειναν, με την πρώτη να κάνει απανωτά πάρτι. Η «ξηρασία» έληξε το 2003, όταν η τεχνογνωσία και οι ειδικοί της Audi μεταπήδησαν στη θυγατρική Bentley και το μοντέλο της Speed 8 κατέκτησε επιτέλους την κούπα. Η Audi συνέχισε τα πάρτι μέχρι πέρυσι, με μοναδική εξαίρεση το 2009, που τη νίκη κατέκτησε ύστερα από ένα συγκλονιστικό αγώνα το Peugeot908 HDi FAP.
Οι περίφημες 24 Ώρες ξεκίνησαν για πρώτη φορά το 1923 και αποτελούσαν, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, ένα «κλειστό» γαλλοϊταλοβρετανικό πεδίο μάχης, καθώς Bugatti, Alfa Romeo και Bentley συναγωνίζονταν ανιδιοτελώς -εκτός πίστας τότε-για μια απλή κούπα (ούτε τηλεοπτικά δικαιώματα ούτε σπόνσορες και χορηγίες). Η περίοδος της αθωότητας τερματίστηκε το 1939, με το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο να ευνοεί άλλου είδους οχήματα και να αναδεικνύει τα γερμανικά πάντσερ σε πρωταθλητές ταχύτητας όσον αφορά την κατάκτηση της Δυτικής Ευρώπης.
Στο διάστημα αυτό μόνο μία φορά, το 1936, δε διεξήχθησαν οι 24΄Op8S του Λε Μαν λόγω κοινωνικού αναβρασμού στη Γαλλία. Το 1949 ξεκίνησε ο κύκλος εντός πίστας, που συντηρείται χωρίς σημαντικές μεταβολές μέχρι σήμερα. Η πρώτη μεγάλη ανατροπή συνέβη το 2000, όταν οι περισσότερες εργοστασιακές ομάδες αποσύρθηκαν λόγω κόστους, καθώς η διοργανώτρια αρχή αποφάσισε να αναλάβει και το American Le Mans Series, που εκτόξευε στα ύψη το κόστος συμμετοχής. Μόνο η Audi και η Cadillac παρέμειναν, με την πρώτη να κάνει απανωτά πάρτι. Η «ξηρασία» έληξε το 2003, όταν η τεχνογνωσία και οι ειδικοί της Audi μεταπήδησαν στη θυγατρική Bentley και το μοντέλο της Speed 8 κατέκτησε επιτέλους την κούπα. Η Audi συνέχισε τα πάρτι μέχρι πέρυσι, με μοναδική εξαίρεση το 2009, που τη νίκη κατέκτησε ύστερα από ένα συγκλονιστικό αγώνα το Peugeot908 HDi FAP.
«Όταν τρέχετε τότε αυτό είναι ζωή. Οτιδήποτε άλλο συμβαίνει πριν ή μετά είναι απλώς αναμονή» έχει δηλώσει ο Στιβ Μακουίν ως Μάικλ Ντιλέινι στην ταινία Le Mans.
Πολλοί ηθοποιοί ζηλεύουν τη δόξα των πιλότων. Τελευταίος ο Πάτρικ Ντέμπσι {Grey΄s Anatomy), που το 2009 συμμετείχε στις 24 ώρες του Le Mans (συν)οδηγώντας μια Ferrari F430 GT. Παλιότερα τόσο ο Στιβ Μακουίν όσο και ο Πολ Νιούμαν είχαν λιώσει την πίστα. Ο μεν πρώτος οδηγώντας μια Porsche 911 S για τις ανάγκες της ταινίας Le Mans (1971), ο δε δεύτερος συμμετέχοντας στον αγώνα του 1979 με μια Porsche 935, όπου κέρδισε τη δεύτερη θέση.
Παρ΄ ότι οι τέσσερις κατηγορίες αυτοκινήτων που συμμετέχουν στο 24ωρο του Λε Μαν είναι κοινές με άλλους αγώνες, το σιρκουί παρουσιάζει ιδιαιτερότητες που το καθιστούν δυσκολότερο. Τον πρώτο καιρό οι πιλότοι συμπλήρωναν το 24ωρο οδηγώντας σερί, γρήγορα όμως για λόγους ασφαλείας θεωρήθηκαν απαραίτητοι οι δύο και σήμερα, που στη Mulsanne, τη μεγαλύτερη ευθεία σε πίστα παγκοσμίως, τα αυτοκίνητα καβαλάνε τα 360 χλμ./ώρα, έχουν γίνει τρεις. Τα αυτοκίνητα, ανοιχτά ή κλειστά, είναι όλα δίπορτα και διθέσια, ενώ, για να ανανεώσουν τα υγρά τους (λάδια ή ψυκτικά), εδώ και πολλές δεκαετίες χρειάζεται να συμπληρωθεί το λιγότερο μία ώρα αγώνα. Ένας άλλος κανόνας υποχρεώνει τους οδηγούς να σβήνουν τη μηχανή όταν μπαίνουν στα πιτ όχι μόνο για ασφάλεια, αλλά και για απόδειξη της αξιοπιστίας του κινητήρα. Ακόμη, την ώρα των πιτ στοπ δεν μπορεί να γίνεται ταυτόχρονα ανεφοδιασμός καυσίμων και αλλαγή ελαστικών. Η εκκίνηση δίνεται κατά παράδοση με την πτώση της τρικολόρ, της γαλλικής σημαίας, τη στιγμή που από πάνω πετούν αεριωθούμενα της Armee de l ΄Air αφήνοντας μπλε, άσπρο και κόκκινο καπνό.
Επίσης, η παράδοση του ντους με σαμπάνιες ξεκίνησε στο Λε Μαν όταν μια νοητική φλασιά στο νικητή του 1967 Νταν Γκάρνεϊ τον έκανε να προσπαθήσει να καταβρέξει τον ιδιοκτήτη της ομάδας Κάρολ Σέλμπι και όσους τον συνόδευαν. Η εκκίνηση στο Λε Μαν είναι ολόκληρη επιστήμη. Τα αυτοκίνητα είναι παρατεταγμένα σβηστά, κατά μήκος του τοιχίου της πίστας, ανάλογα με τη σειρά με την οποία κατετάγησαν στην προκριματική κούρσα. Οι οδηγοί τρέχουν, επιβιβάζονται χωρίς τη βοήθεια άλλων και βάζουν μπρος. Σχολές ολόκληρες έχουν δημιουργηθεί για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να μειωθεί το χρονικό διάστημα που απαιτείται μέχρι τα αυτοκίνητα να αρχίσουν να τρέχουν στην πίστα. Τέλος, αυτό που καθορίζει το νικητή δεν είναι ο χρόνος που κάνει, αλλά τα χιλιόμετρα που διανύει. Το 1966 πρώτος τερμάτισε με την ολοκλήρωση του 24ώρου ο Ντένι Χιουλμ, όμως οι κριτές έδωσαν την κούπα στον Μπρους ΜακΛάρεν, ο οποίος είχε εκκινήσει μερικά μέτρα πίσω και τερμάτισε ελάχιστα πίσω από τον «πρώτο». Ένα ολόκληρο εξουθενωτικό 24ωρο κρίθηκε για μόλις 8 μέτρα!
Le Mans Winners
Το 2010 η Audi R15 TDI, που κέρδισε, κάλυψε 5.410,7 χλμ., ενώ η νικήτρια του 1923 Bentley 3lt Sport μόνο 2.077,341.
Οδηγοί Τομ Κρίστενσεν(8), Τζάκι Ιξ(6), Ντέρεκ Μπελ(5) Χώρες Βρετανία(40), Γαλλία(38), Γερμανία(24) Κατασκευαστές
Porsche(16), Ferrari και Audi (9)
Παρ΄ ότι οι τέσσερις κατηγορίες αυτοκινήτων που συμμετέχουν στο 24ωρο του Λε Μαν είναι κοινές με άλλους αγώνες, το σιρκουί παρουσιάζει ιδιαιτερότητες που το καθιστούν δυσκολότερο. Τον πρώτο καιρό οι πιλότοι συμπλήρωναν το 24ωρο οδηγώντας σερί, γρήγορα όμως για λόγους ασφαλείας θεωρήθηκαν απαραίτητοι οι δύο και σήμερα, που στη Mulsanne, τη μεγαλύτερη ευθεία σε πίστα παγκοσμίως, τα αυτοκίνητα καβαλάνε τα 360 χλμ./ώρα, έχουν γίνει τρεις. Τα αυτοκίνητα, ανοιχτά ή κλειστά, είναι όλα δίπορτα και διθέσια, ενώ, για να ανανεώσουν τα υγρά τους (λάδια ή ψυκτικά), εδώ και πολλές δεκαετίες χρειάζεται να συμπληρωθεί το λιγότερο μία ώρα αγώνα. Ένας άλλος κανόνας υποχρεώνει τους οδηγούς να σβήνουν τη μηχανή όταν μπαίνουν στα πιτ όχι μόνο για ασφάλεια, αλλά και για απόδειξη της αξιοπιστίας του κινητήρα. Ακόμη, την ώρα των πιτ στοπ δεν μπορεί να γίνεται ταυτόχρονα ανεφοδιασμός καυσίμων και αλλαγή ελαστικών. Η εκκίνηση δίνεται κατά παράδοση με την πτώση της τρικολόρ, της γαλλικής σημαίας, τη στιγμή που από πάνω πετούν αεριωθούμενα της Armee de l ΄Air αφήνοντας μπλε, άσπρο και κόκκινο καπνό.
Επίσης, η παράδοση του ντους με σαμπάνιες ξεκίνησε στο Λε Μαν όταν μια νοητική φλασιά στο νικητή του 1967 Νταν Γκάρνεϊ τον έκανε να προσπαθήσει να καταβρέξει τον ιδιοκτήτη της ομάδας Κάρολ Σέλμπι και όσους τον συνόδευαν. Η εκκίνηση στο Λε Μαν είναι ολόκληρη επιστήμη. Τα αυτοκίνητα είναι παρατεταγμένα σβηστά, κατά μήκος του τοιχίου της πίστας, ανάλογα με τη σειρά με την οποία κατετάγησαν στην προκριματική κούρσα. Οι οδηγοί τρέχουν, επιβιβάζονται χωρίς τη βοήθεια άλλων και βάζουν μπρος. Σχολές ολόκληρες έχουν δημιουργηθεί για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να μειωθεί το χρονικό διάστημα που απαιτείται μέχρι τα αυτοκίνητα να αρχίσουν να τρέχουν στην πίστα. Τέλος, αυτό που καθορίζει το νικητή δεν είναι ο χρόνος που κάνει, αλλά τα χιλιόμετρα που διανύει. Το 1966 πρώτος τερμάτισε με την ολοκλήρωση του 24ώρου ο Ντένι Χιουλμ, όμως οι κριτές έδωσαν την κούπα στον Μπρους ΜακΛάρεν, ο οποίος είχε εκκινήσει μερικά μέτρα πίσω και τερμάτισε ελάχιστα πίσω από τον «πρώτο». Ένα ολόκληρο εξουθενωτικό 24ωρο κρίθηκε για μόλις 8 μέτρα!
Le Mans Winners
Το 2010 η Audi R15 TDI, που κέρδισε, κάλυψε 5.410,7 χλμ., ενώ η νικήτρια του 1923 Bentley 3lt Sport μόνο 2.077,341.
Οδηγοί Τομ Κρίστενσεν(8), Τζάκι Ιξ(6), Ντέρεκ Μπελ(5) Χώρες Βρετανία(40), Γαλλία(38), Γερμανία(24) Κατασκευαστές
Porsche(16), Ferrari και Audi (9)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου