Μήπως μιλάω κινέζικα; Είπα εγώ τίποτα για θανάτους; Γιατί ρε παιδιά δεν διαβάζετε τα σχόλια; Φυσικά και έχει πεθάνει και η κλασσική και η όπερα και η πολυφωνική και η μπαρόκ και τόσα άλλα είδη. Η τζαζ όμως δεν έχει πεθάνει, είναι απλώς άχρηστη. Τα είδη αυτά που πέθαναν, πριν το πάθουν αυτό μακροημέρευσαν και επιτέλεσαν το ρόλο τους στο μουσικό γίγνεσθαι. Η τζαζ, όπως και άλλες μουσικές του αιώνα μας (του προηγούμενου), η ατονική, η μουσική του Ξενάκη, γενικότερα ότι γράφτηκε από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι το 1960 περίπου, ήταν στο μεγαλύτερο μέρος πειράματα. Μπορεί αυτά να μας οδήγησαν στο να μάθουμε τι δεν είναι μουσική, ενώ χρησίμευσαν και στους μουσικούς για δικούς τους λόγους, αλλά για το κοινό ήταν αυτό που είναι και η τζαζ σήμερα. Άχρηστα. Ξεκολλήστε.
Όχι δεν μιλάς κινέζικα, απλά υπάρχουν στιγμές που προσπαθείς.
Όταν κάτι καταργείται ή είναι άχρηστο δεν νομίζω να διαφέρει από τον θάνατο στην περίπτωση μας, εκτός κι αν παίζουμε το παιχνίδι των λέξεων.
Πες μου, πως είναι μουσική για μουσικούς. Ότι την ακούν όλο και λιγότεροι. Το παντελώς άχρηστη, είναι η υπερβολή της υπερβολής. Όσο για το κοινό, όπως έχεις πει, η επισκεψιμότητα στο youtube δεν είναι τυχαία (για μουσική μίλαγες).
Όσο για το αντίστοιχο της φιλοσοφίας, η μουσική δεν είναι μελέτη και διδασκαλία, είναι ψυχαγωγία και απόλαυση και όπως λέει ο καρύδιας, πώς να εξηγήσεις ή να δικαιολογήσεις γιατί σ’ αρέσει κάτι ή όχι.
… μας οδήγησαν στο να μάθουμε τι δεν είναι μουσική; Τι είναι πάλι αυτό;
Η κυριολεξία σε ότι λες και η ακρίβεια στην έκφραση δεν είναι παιχνίδι λέξεων. Για το δεύτερο, εντάξει, την ακούνε όλο και λιγότεροι, αλλά νομίζω ότι δεν θα βρεις πολλούς νέους ανάμεσά τους. Η επισκεψιμότητα δείχνει τη μόδα της εποχής και όχι την πραγματική διείσδυση της μουσικής στους ακροατές της. Αυτό μπορεί να το δει κανείς μετά από χρόνια, εγώ τώρα κάνω μόνο μια γενική εκτίμηση. Η μουσική είναι φυσικά και μελέτη και διδασκαλία, αλλά με τη φιλοσοφία έχουν ειδοποιές διαφορές που ίσως συζητήσουμε κάπου αλλού. Γι αυτό όμως και χρησιμοποίησα τη λέξη αντίστοιχο. Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι η τζαζ είναι για τη μουσική ότι είναι η φιλοσοφία για την επιστήμη. Α-ντί-στοι-χο. Και όσο για το τελευταίο σκέλος, τα πειράματα των πρωτοπόρων του εικοστού αιώνα, μας έδειξαν αυτό ακριβώς, τι δεν είναι μουσική, καθώς οι ίδιοι (καλή τους ώρα) πειραματίστηκαν με τα όρια της μουσικής. Όταν ξεπεράστηκαν αυτά τα όρια στα πειράματά τους, είδαμε τι δεν είναι μουσική. Όλα πια θα σας τα μάθω;
κατάργηση, μια ποιό ποιητική λέξη για τον θάνατο. αλλά σίγουρα δεν είναι ταυτόσημη με το άχρηστη. όπως και η τζαζ και η κλασική σίγουρα δεν είναι άχρηστες.δεν έχουν το κοινό που είχαν κάποτε και είναι απολύτως λογικό. αλλά δεν μπορείς να φέρεις τίτλο καταρτησμένου μουσικού αν δεν μελετήσεις ,έστω επιδερμικά ,ένα από τα δύο είδη. ότι μουσική και να σου αρέσει ,ένα περασματάκι από τζαζ η από κλασική ,σου βελτιώνει λίγο το αυτί.αυτό και μόνο τις κάνει χρήσιμες. το πόσο θα κολήσει ο καθένας ,λογαριασμός του και γούστο του !εγώ πάντως ,αν δεν μπει κάτι μπροστά από το τζαζ (π.χ. λάτιν η ασιντ)δεν την μπορώ για πάνω από μισάωρο.
Αφού μιλάμε κυριολεκτικά, εσύ είπες παντελώς άχρηστη και παντελώς άχρηστο είναι κάτι που δεν χρησιμοποιείτε, πράγμα που δεν συμβαίνει με την τζαζ. Εσύ μίλησες για υπόλοιπες, δηλαδή όλες εκτός της τζαζ. Σαφώς και το ακροατήριο της τζαζ τείνει να μηδενιστεί, όπως σχεδόν έχει μηδενιστεί της κλασικής.
Αν στο α-ντί-στοι-χο της φιλοσοφίας έβαζες την κλασική και στην τζαζ το θέατρο, θα ήσουν πιο μακριά από τις ενστάσεις μου (αν και για μένα αυτές οι αντιστοιχίες είναι λίγο επικίνδυνες).
Φυσικά η μουσική είναι και μελέτη και διδασκαλία, μα στο ελάχιστο (βλέπε πρωτοπόρους). Όπως όλες οι τέχνες, κατά κύριο λόγο ψυχαγωγούν, εν αντιθέσει με τις επιστήμες που διδάσκουν και ψυχαγωγούν στο ελάχιστο (φαντάζομαι πως αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά τους που έλεγες).
Οι τέχνες, έρχονται να καλύψουν την ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει τα συναισθήματα του… την ψυχική του κατάσταση. Μουσική, λοιπόν, ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων ώστε να εκφραστεί αυτή μας η ανάγκη. (μουσική: η οργάνωση του ήχου σε μορφές τις οποίες ο άνθρωπος αναγνωρίζει ή αποδίδει μια ιδιαίτερη αξία ή σημασία των συνθετικών τους ήχων).
Συνεπώς, όταν ξεπεράστηκαν τα όρια στα πειράματα των πρωτοπόρων, είδαμε, όχι τι δεν είναι μουσική, αλλά τι δεν απολαμβάνει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του ακροατηρίου - για την ακρίβεια στην έκφραση.
Καρύδια, μισή ώρα αμιγώς τζαζ πρέπει να έχεις πολύ εκπαιδευμένο αυτί. Προσωπικά μισή ώρα δυσκολεύομαι. Μόνο ως «χαλί» ή live για να μπορώ να την παρακολουθήσω. Και να τον Miles Davis έχω ακούσει πολύ.
Αντε να το συνεχίσουμε λοιπόν. Παντελώς άχρηστο είναι κάτι που δεν είναι αποτελεσματικό. Όχι κάτι που δεν χρησιμοποιούμε. Αυτό θα μπορούσε να ήταν χρήσιμο κάποτε, αλλά όχι πια. Όπως ακριβώς η κλασσική μουσική ας πούμε, που ήταν κάποτε χρήσιμη, αλλά όχι πια. Η τζαζ είναι αυτό που είπα. Παντελώς άχρηστη εξ αρχής. Και αυτό δεν εξαρτάται από το μέγεθος του ακροατηρίου. Βλέπω ότι δεν κατάλαβες την αντιστοιχία. Αυτή έγκειται στη σχέση της φιλοσοφίας με τις άλλες επιστήμες, που στο παράδειγμά μου αντιστοιχείται με τη σχέση της τζαζ με τα άλλα στυλ μουσικής. Δεν μπορώ να το πω καθαρότερα. Η μουσική είναι μελέτη και διδασκαλία στο μέγιστο φυσικά και όχι στο ελάχιστο και δεν ξέρω από που έβγαλες αυτό το συμπέρασμα. Η ειδοποιός διαφορά δεν είναι αυτή που αναφέρεις, την οποία δεν πολυκατάλαβα. Οι τέχνες δεν υπάρχουν για να ψυχαγωγούν, ούτε οι επιστήμες για να διδάσκουν. Και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά είναι παράπλευρες επιπτώσεις των δύο αυτών δραστηριοτήτων των ανθρώπων. Ο ορισμός για τη μουσική που παραθέτεις πλησιάζει πολύ στην πραγματικότητα, αλλά υστερεί. Δεν έχει πάντως καμιά σχέση με την αρχή της παραγράφου. Η λειτουργία της τέχνης γενικότερα δεν είναι να εκφράσει κάποιος την ψυχική του κατάσταση. Ούτε ο δημιουργός, ούτε και ο δέκτης. Δεν ξέρω από που προκύπτει αυτό, είναι δικός σου ορισμός; Τα πειράματα που αναφέρεις, περιλάμβαναν κονσέρτα κουαρτέτων εγχόρδων μέσα σε ελικόπτερο που πετούσε πάνω από τη σκηνή και οι ακροατές - θεατές "απολάμβαναν" επί μισή ώρα. Αυτό καταλάβαμε ότι δεν είναι μουσική. Όχι ότι δεν άρεσε στους περισσότερους. Σύμφωνα με την περιγραφή σου, οποιοσδήποτε ήχος ή θόρυβος είναι και μουσική, που μπορεί να αρέσει σε μερικούς, ή όχι. Δεν είναι όμως έτσι, όπως προκύπτει και από τον ορισμό που αναφέρεις. Τέλος, αφού ούτε εσύ δεν μπορείς να την ακούσεις όπως λες, γιατί τη βάζεις; Για τον καρύδια; ΥΓ. Ο Miles Davis δεν ακούγεται... με τίποτα.
δεν θα είχε πλάκα να ακούγαμε μια κουβέντα από μια παρέα μαύρων του Σικάγο η της Νεας Ορλεάνης να σχολιάζει την επιρροή του ρεμπέτικου στην παγκόσμια μουσική σκηνή και ποιός προτιμά Τσιτσάνη η βαμβακάρη ?
Αν και έχει χαθεί το νόημα τελείως… το βλέπω ως σταυρόλεξο, όπως πολύ σωστά έχεις πει και συνεχίζω λίγο.
Παίρνω ως δεδομένη την ερμηνεία που δίνεις στο «παντελώς άχρηστο» και αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν να είναι παντελώς άχρηστη εξ αρχής μια μουσική που χρησιμοποιείτε μέχρι σήμερα και έχει επηρεάσει τόσο πολύ την μουσική σκηνή του τελευταίου αιώνα. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως έφτασες σ’ αυτό το συμπέρασμα.
Τώρα η μουσική κατά την διάρκεια της συζήτησης, από «και μελέτη και διδασκαλία», έγινε «μελέτη και διδασκαλία στο μέγιστο» και εγώ αναγκάζομαι να φανταστώ τους περισσότερους από μας να μελετάμε μουσική και όχι απλά να ακούμε και να απολαμβάνουμε. Κάπου έχουμε χαθεί εδώ – εγώ, εσύ και οι δύο; Δε μπορεί να έχουμε τόσο μεγάλη διάσταση απόψεων.
Απ’ όσα πειραματικά γράφτηκαν - από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι το 1960 περίπου - σταθούμε στα κονσέρτα κουαρτέτων εγχόρδων μέσα σε ελικόπτερο, νομίζω χάνουμε πραγματικά το νόημα.
Για την περιγραφή έχεις δίκιο, σίγουρα λείπει η λέξη αρμονία.
Για τον Miles… μόνο η μουσική για τον κινηματογράφο που έχει γράψει είναι σε αρκετά μεγάλο κοινό αποδεκτή ως εξαιρετική και ότι εσύ δεν μπορείς να την ακούσεις είναι απολύτως σεβαστό. Κάνε όμως μια προσπάθεια να ακούσεις το Siesta – έχεις δει σίγουρα την ταινία - που έχει γράψει μα τον Marcus Miller και πες μου αν το αποτέλεσμα δεν είναι τουλάχιστον ικανοποιητικό.
Καρύδια, σίγουρα θα είχε πολύ πλάκα αυτό που λες. Αν όμως τίθεται από μέρους σου, με αυτό το αστείο, θέμα: επιρροή στην παγκόσμια μουσική σκηνή ρεμπέτικο vs τζαζ… δεν νομίζω να περιμένεις σοβαρή απάντηση.
ΥΓ. Πες κάτι και τέλος γιατί το κάναμε σήριαλ και όπωσ είπα στην αρχή... εχει χαθεί το νόημα.
Η μουσική είναι τρόπος έκφρασης όπως και η ομιλία. Άλλες μαλακίες λέω εγώ , άλλες ο xray άλλες ο mathepeze κτλ. και ανάλογα αλλιώς εκτιμούν τις μαλακίες του ενός και του άλλου οι γύρω. Οπότε εγώ δηλώνω ότι θα τον έπαιζα αν ήμουν εκεί και το άκουγα ζωντανά και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν ο xray δεν ήθελε να με συνοδεύσει στο παίξιμο μου ο xray ούτε καν ως θεατής... (Ι'm on fire η αλλιώς φλέγομαι)
Μπαααα... όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τζαζ είναι το αντίστοιχο της φιλοσοφίας στη μουσική.
Εννοώ παντελώς άχρηστη δηλαδή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα θελα τη γνώμη του καρύδια πάνω σε αυτό
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεθαίνω να μάθω (που λένε και τα κορίτσια, μόλις είδα γυναικεία επιστροφή και πολύ χάρηκα) πια μουσική είναι χρήσιμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι υπόλοιπες
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυφ... τώρα που έδωσες αξία στις υπόλοιπες ηρέμησα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια δύο στιγμές πίστεψα πως έχει πεθάνει και η κλασική.
Μήπως μιλάω κινέζικα; Είπα εγώ τίποτα για θανάτους; Γιατί ρε παιδιά δεν διαβάζετε τα σχόλια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και έχει πεθάνει και η κλασσική και η όπερα και η πολυφωνική και η μπαρόκ και τόσα άλλα είδη. Η τζαζ όμως δεν έχει πεθάνει, είναι απλώς άχρηστη. Τα είδη αυτά που πέθαναν, πριν το πάθουν αυτό μακροημέρευσαν και επιτέλεσαν το ρόλο τους στο μουσικό γίγνεσθαι. Η τζαζ, όπως και άλλες μουσικές του αιώνα μας (του προηγούμενου), η ατονική, η μουσική του Ξενάκη, γενικότερα ότι γράφτηκε από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι το 1960 περίπου, ήταν στο μεγαλύτερο μέρος πειράματα. Μπορεί αυτά να μας οδήγησαν στο να μάθουμε τι δεν είναι μουσική, ενώ χρησίμευσαν και στους μουσικούς για δικούς τους λόγους, αλλά για το κοινό ήταν αυτό που είναι και η τζαζ σήμερα. Άχρηστα.
Ξεκολλήστε.
Όχι δεν μιλάς κινέζικα, απλά υπάρχουν στιγμές που προσπαθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν κάτι καταργείται ή είναι άχρηστο δεν νομίζω να διαφέρει από τον θάνατο στην περίπτωση μας, εκτός κι αν παίζουμε το παιχνίδι των λέξεων.
Πες μου, πως είναι μουσική για μουσικούς. Ότι την ακούν όλο και λιγότεροι. Το παντελώς άχρηστη, είναι η υπερβολή της υπερβολής. Όσο για το κοινό, όπως έχεις πει, η επισκεψιμότητα στο youtube δεν είναι τυχαία (για μουσική μίλαγες).
Όσο για το αντίστοιχο της φιλοσοφίας, η μουσική δεν είναι μελέτη και διδασκαλία, είναι ψυχαγωγία και απόλαυση και όπως λέει ο καρύδιας, πώς να εξηγήσεις ή να δικαιολογήσεις γιατί σ’ αρέσει κάτι ή όχι.
… μας οδήγησαν στο να μάθουμε τι δεν είναι μουσική; Τι είναι πάλι αυτό;
Η κυριολεξία σε ότι λες και η ακρίβεια στην έκφραση δεν είναι παιχνίδι λέξεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το δεύτερο, εντάξει, την ακούνε όλο και λιγότεροι, αλλά νομίζω ότι δεν θα βρεις πολλούς νέους ανάμεσά τους. Η επισκεψιμότητα δείχνει τη μόδα της εποχής και όχι την πραγματική διείσδυση της μουσικής στους ακροατές της. Αυτό μπορεί να το δει κανείς μετά από χρόνια, εγώ τώρα κάνω μόνο μια γενική εκτίμηση.
Η μουσική είναι φυσικά και μελέτη και διδασκαλία, αλλά με τη φιλοσοφία έχουν ειδοποιές διαφορές που ίσως συζητήσουμε κάπου αλλού. Γι αυτό όμως και χρησιμοποίησα τη λέξη αντίστοιχο. Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι η τζαζ είναι για τη μουσική ότι είναι η φιλοσοφία για την επιστήμη. Α-ντί-στοι-χο.
Και όσο για το τελευταίο σκέλος, τα πειράματα των πρωτοπόρων του εικοστού αιώνα, μας έδειξαν αυτό ακριβώς, τι δεν είναι μουσική, καθώς οι ίδιοι (καλή τους ώρα) πειραματίστηκαν με τα όρια της μουσικής. Όταν ξεπεράστηκαν αυτά τα όρια στα πειράματά τους, είδαμε τι δεν είναι μουσική.
Όλα πια θα σας τα μάθω;
κατάργηση, μια ποιό ποιητική λέξη για τον θάνατο. αλλά σίγουρα δεν είναι ταυτόσημη με το άχρηστη. όπως και η τζαζ και η κλασική σίγουρα δεν είναι άχρηστες.δεν έχουν το κοινό που είχαν κάποτε και είναι απολύτως λογικό. αλλά δεν μπορείς να φέρεις τίτλο καταρτησμένου μουσικού αν δεν μελετήσεις ,έστω επιδερμικά ,ένα από τα δύο είδη. ότι μουσική και να σου αρέσει ,ένα περασματάκι από τζαζ η από κλασική ,σου βελτιώνει λίγο το αυτί.αυτό και μόνο τις κάνει χρήσιμες. το πόσο θα κολήσει ο καθένας ,λογαριασμός του και γούστο του !εγώ πάντως ,αν δεν μπει κάτι μπροστά από το τζαζ (π.χ. λάτιν η ασιντ)δεν την μπορώ για πάνω από μισάωρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού μιλάμε κυριολεκτικά, εσύ είπες παντελώς άχρηστη και παντελώς άχρηστο είναι κάτι που δεν χρησιμοποιείτε, πράγμα που δεν συμβαίνει με την τζαζ. Εσύ μίλησες για υπόλοιπες, δηλαδή όλες εκτός της τζαζ. Σαφώς και το ακροατήριο της τζαζ τείνει να μηδενιστεί, όπως σχεδόν έχει μηδενιστεί της κλασικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν στο α-ντί-στοι-χο της φιλοσοφίας έβαζες την κλασική και στην τζαζ το θέατρο, θα ήσουν πιο μακριά από τις ενστάσεις μου (αν και για μένα αυτές οι αντιστοιχίες είναι λίγο επικίνδυνες).
Φυσικά η μουσική είναι και μελέτη και διδασκαλία, μα στο ελάχιστο (βλέπε πρωτοπόρους). Όπως όλες οι τέχνες, κατά κύριο λόγο ψυχαγωγούν, εν αντιθέσει με τις επιστήμες που διδάσκουν και ψυχαγωγούν στο ελάχιστο (φαντάζομαι πως αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά τους που έλεγες).
Οι τέχνες, έρχονται να καλύψουν την ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει τα συναισθήματα του… την ψυχική του κατάσταση. Μουσική, λοιπόν, ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων ώστε να εκφραστεί αυτή μας η ανάγκη.
(μουσική: η οργάνωση του ήχου σε μορφές τις οποίες ο άνθρωπος αναγνωρίζει ή αποδίδει μια ιδιαίτερη αξία ή σημασία των συνθετικών τους ήχων).
Συνεπώς, όταν ξεπεράστηκαν τα όρια στα πειράματα των πρωτοπόρων, είδαμε, όχι τι δεν είναι μουσική, αλλά τι δεν απολαμβάνει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του ακροατηρίου - για την ακρίβεια στην έκφραση.
Καρύδια, μισή ώρα αμιγώς τζαζ πρέπει να έχεις πολύ εκπαιδευμένο αυτί. Προσωπικά μισή ώρα δυσκολεύομαι. Μόνο ως «χαλί» ή live για να μπορώ να την παρακολουθήσω.
Και να τον Miles Davis έχω ακούσει πολύ.
* Και… μα τον Miles Davis, έχω ακούσει πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντε να το συνεχίσουμε λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντελώς άχρηστο είναι κάτι που δεν είναι αποτελεσματικό. Όχι κάτι που δεν χρησιμοποιούμε. Αυτό θα μπορούσε να ήταν χρήσιμο κάποτε, αλλά όχι πια. Όπως ακριβώς η κλασσική μουσική ας πούμε, που ήταν κάποτε χρήσιμη, αλλά όχι πια. Η τζαζ είναι αυτό που είπα. Παντελώς άχρηστη εξ αρχής. Και αυτό δεν εξαρτάται από το μέγεθος του ακροατηρίου.
Βλέπω ότι δεν κατάλαβες την αντιστοιχία. Αυτή έγκειται στη σχέση της φιλοσοφίας με τις άλλες επιστήμες, που στο παράδειγμά μου αντιστοιχείται με τη σχέση της τζαζ με τα άλλα στυλ μουσικής. Δεν μπορώ να το πω καθαρότερα.
Η μουσική είναι μελέτη και διδασκαλία στο μέγιστο φυσικά και όχι στο ελάχιστο και δεν ξέρω από που έβγαλες αυτό το συμπέρασμα.
Η ειδοποιός διαφορά δεν είναι αυτή που αναφέρεις, την οποία δεν πολυκατάλαβα. Οι τέχνες δεν υπάρχουν για να ψυχαγωγούν, ούτε οι επιστήμες για να διδάσκουν. Και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά είναι παράπλευρες επιπτώσεις των δύο αυτών δραστηριοτήτων των ανθρώπων.
Ο ορισμός για τη μουσική που παραθέτεις πλησιάζει πολύ στην πραγματικότητα, αλλά υστερεί. Δεν έχει πάντως καμιά σχέση με την αρχή της παραγράφου. Η λειτουργία της τέχνης γενικότερα δεν είναι να εκφράσει κάποιος την ψυχική του κατάσταση. Ούτε ο δημιουργός, ούτε και ο δέκτης. Δεν ξέρω από που προκύπτει αυτό, είναι δικός σου ορισμός;
Τα πειράματα που αναφέρεις, περιλάμβαναν κονσέρτα κουαρτέτων εγχόρδων μέσα σε ελικόπτερο που πετούσε πάνω από τη σκηνή και οι ακροατές - θεατές "απολάμβαναν" επί μισή ώρα.
Αυτό καταλάβαμε ότι δεν είναι μουσική. Όχι ότι δεν άρεσε στους περισσότερους. Σύμφωνα με την περιγραφή σου, οποιοσδήποτε ήχος ή θόρυβος είναι και μουσική, που μπορεί να αρέσει σε μερικούς, ή όχι. Δεν είναι όμως έτσι, όπως προκύπτει και από τον ορισμό που αναφέρεις.
Τέλος, αφού ούτε εσύ δεν μπορείς να την ακούσεις όπως λες, γιατί τη βάζεις; Για τον καρύδια;
ΥΓ. Ο Miles Davis δεν ακούγεται... με τίποτα.
δεν θα είχε πλάκα να ακούγαμε μια κουβέντα από μια παρέα μαύρων του Σικάγο η της Νεας Ορλεάνης να σχολιάζει την επιρροή του ρεμπέτικου στην παγκόσμια μουσική σκηνή και ποιός προτιμά Τσιτσάνη η βαμβακάρη ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και έχει χαθεί το νόημα τελείως… το βλέπω ως σταυρόλεξο, όπως πολύ σωστά έχεις πει και συνεχίζω λίγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαίρνω ως δεδομένη την ερμηνεία που δίνεις στο «παντελώς άχρηστο» και αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν να είναι παντελώς άχρηστη εξ αρχής μια μουσική που χρησιμοποιείτε μέχρι σήμερα και έχει επηρεάσει τόσο πολύ την μουσική σκηνή του τελευταίου αιώνα. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως έφτασες σ’ αυτό το συμπέρασμα.
Τώρα η μουσική κατά την διάρκεια της συζήτησης, από «και μελέτη και διδασκαλία», έγινε «μελέτη και διδασκαλία στο μέγιστο» και εγώ αναγκάζομαι να φανταστώ τους περισσότερους από μας να μελετάμε μουσική και όχι απλά να ακούμε και να απολαμβάνουμε. Κάπου έχουμε χαθεί εδώ – εγώ, εσύ και οι δύο; Δε μπορεί να έχουμε τόσο μεγάλη διάσταση απόψεων.
Απ’ όσα πειραματικά γράφτηκαν - από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι το 1960 περίπου - σταθούμε στα κονσέρτα κουαρτέτων εγχόρδων μέσα σε ελικόπτερο, νομίζω χάνουμε πραγματικά το νόημα.
Για την περιγραφή έχεις δίκιο, σίγουρα λείπει η λέξη αρμονία.
Για τον Miles… μόνο η μουσική για τον κινηματογράφο που έχει γράψει είναι σε αρκετά μεγάλο κοινό αποδεκτή ως εξαιρετική και ότι εσύ δεν μπορείς να την ακούσεις είναι απολύτως σεβαστό. Κάνε όμως μια προσπάθεια να ακούσεις το Siesta – έχεις δει σίγουρα την ταινία - που έχει γράψει μα τον Marcus Miller και πες μου αν το αποτέλεσμα δεν είναι τουλάχιστον ικανοποιητικό.
Καρύδια, σίγουρα θα είχε πολύ πλάκα αυτό που λες. Αν όμως τίθεται από μέρους σου, με αυτό το αστείο, θέμα: επιρροή στην παγκόσμια μουσική σκηνή ρεμπέτικο vs τζαζ… δεν νομίζω να περιμένεις σοβαρή απάντηση.
ΥΓ. Πες κάτι και τέλος γιατί το κάναμε σήριαλ και όπωσ είπα στην αρχή... εχει χαθεί το νόημα.
Εντάξει θα πω κάτι και τελος
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μουσική είναι τρόπος έκφρασης όπως και η ομιλία. Άλλες μαλακίες λέω εγώ , άλλες ο xray άλλες ο mathepeze κτλ. και ανάλογα αλλιώς εκτιμούν τις μαλακίες του ενός και του άλλου οι γύρω. Οπότε εγώ δηλώνω ότι θα τον έπαιζα αν ήμουν εκεί και το άκουγα ζωντανά και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν ο xray δεν ήθελε να με συνοδεύσει στο παίξιμο μου ο xray ούτε καν ως θεατής... (Ι'm on fire η αλλιώς φλέγομαι)
ΑπάντησηΔιαγραφή