Η Συμμετρία
Δευτέρα 7/7/2008
Η αλήθεια είναι ότι ο μόνος λόγος που γράφεται αυτό το κείμενο είναι για
να χαζέψει και να αφουγκραστεί ο υποφαινόμενος την ημερομηνία.
Πάντα με εξίταραν τα διπλά. Ίσως γιατί το δύο είναι ο αγαπημένος
μου αριθμός. Και αυτή η ημερομηνία τα έχει όλα διπλά: δύο των επτά, δύο
μηδενικά, ένα διπλό, το οκτώ (δύο μηδενικά απόλυτα συμμετρικά). Ή μήπως
είναι η συμμετρικότητα αυτό που με έλκει τόσο έντονα και βασανιστικά;
Ερώτημα που θα μου πάρει καιρό να το απαντήσω. Ίσως αυτό να είναι και το
νόημα της ζωής οπότε προς τι ο λόγος να πιεζόμαστε χρονικά;
Και από την άλλη ο στρατός. Η ισοπέδωση της συμμετρίας. Η πηγή της
αταξίας, ο μεσάζων, ο ρυθμιστής. Αυτός που δεν αφήνει τίποτα στάσιμο, τίποτε
ολοκληρωμένο. Ένας φανταστικός λίβας που δεν καίει σπαρτά αλλά συνήθειες,
που ταράζει τα λιμνάζοντα νερά. Γιατί έτσι τους αρέσει. Καμία σχέση με τίποτε
άλλο. Η μοναδικότητα και η πρωτοτυπία σε όλο της το μεγαλείο. Το εφαλτήριο
για την πραγματικότητα. Γιατί έτσι είναι η ζωή. ΧΑΟΣ. Χωρίς αρχή και χωρίς
τέλος. Ένας για όλους και όλοι για κανένα παρά μόνο για την πάρτη τους.
Ισοπεδωτής χαρακτήρων, η έννοια του συνόλου στην πιο μαζική του μορφή.
Εν τέλει δεν επαναλαμβάνεται μόνο η ιστορία. Κάθε μέρα κυλά ίδια και
απαράλλακτη και το μόνο που σου προσφέρει παραπάνω είναι καπνό και
καφεΐνη. Και όχι ένα όμορφο φιλί για καληνύχτα… δυστυχώς… ή μήπως
ευτυχώς;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου