Ο άρχοντας του μοναστηρακίου – και όχι μόνο - μου θύμισε τον Μανώλη Μπατίνο – αλλά και ένα εξαιρετικό ανθολόγιο φράσεων και λέξεων. Έχω την εντύπωση ότι κατά κάποιον τρόπο, χαρακτηρίζονται και οι δύο από την ίδια τρέλα. «Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς» είναι μια φράση που χαρακτηρίζει πρόσωπα ή καταστάσεις επί των οποίων έγιναν επιφανειακές ή επιδερμικές αλλαγές, αλλά που επί της ουσίας παραμένουν ίδια. Ξεκίνησε από παροιμία, αλλά έγινε παροιμιακή από το παρακάτω περιστατικό.
Στους χρόνους του Όθωνα, υπήρχε ένας γνωστός κουρελιάρης τύπος, ο Μανώλης Μπατίνος. Δεν υπήρχε κανείς στην Αθήνα που να μην τον γνωρίζει, μα και να μην τον συμπαθεί. Οι συμπολίτες του έδιναν συχνά κανένα παντελόνι ή κανένα σακάκι, αλλά αυτός δεν καταδεχόταν να τα πάρει, γιατί δεν ήταν ζητιάνος. Ήταν… ποιητής, ρήτορας και φιλόσοφος. Στεκόταν σε μια πλατεία και αράδιαζε ότι του κατέβαινε – κάτι σαν τον άρχοντα Τσέκο!!! να πούμε (τέλος πάντων).
Κάποτε, έτυχε να περάσει από εκεί ο Ιωάννης Κωλέττης. Ο Μανώλης τον πλησίασε και τον ρώτησε, αν είχε το δικαίωμα να βγάλει λόγο στην Βουλή. Ο Κωλέττης του είπε ότι ευχαρίστως θα του έδινε την άδεια, αν πετούσε από πάνω του τα βρώμικα ρούχα του και έβαζε άλλα καθαρά.
Την άλλη μέρα ο Μανώλης παρουσιάστηκε στην πλατεία με τα ίδια ρούχα… φορώντας τα μέσα – έξω. Ο κόσμος τον κοιτούσε έκπληκτος, ακούγοντας από το στόμα του, τους στοίχους:
«Άλλαξε η Αθήνα όψη,
Σαν μαχαίρι δίχως κόψη,
πήρε κάτι απ’ την Ευρώπη
και ξεφούσκωσε σαν τόπι.
Άλλαξαν χαζοί και κούφοι
Και μας κάναν κλωτσοσκούφι.
Άλλαξε κι ό Μανωλιός
Κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς».
Η σοφία δεν είναι προνόμιο μόνο των μεγάλων και φωτεινών πνευμάτων, αλλά και των απλών ανθρώπων του λαού. Μέσα σε μικρές φράσεις ή και λέξεις ακόμα, κλείνει μεγάλες αλήθειες και σοφά συμπεράσματα της ζωής, που άλλοτε δίνονται άμεσα και άλλοτε έμμεσα και αλληγορικά.
Πολλές από αυτές τις αλήθειες που έχουν γίνει πια παροιμιώδεις, τις χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας συζήτηση, χωρίς – τις περισσότερες φορές – να ξέρουμε πώς προήλθαν, ποιος τις είπε και κάτω από ποιες συνθήκες ειπώθηκαν.
Το «Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις» του Τάκη Νατσούλη φωτίζει την προέλευση και αναλύει την έννοια περισσοτέρων από 1.000 λέξεων και φράσεων που έχουν γίνει παροιμιώδεις.
Πολύ ωραία η ιστορία και εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο φένεται! Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασα τις σελίδες. 687.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και είναι πολλές, το ανοίγεις στην τύχη και διαβάζεις ότι κάτσει.
Φυσικά, υπάρχει αναλυτικό ευρετήριο, ώστε διαβάζοντας το, να ανατρέξεις όπου σου κάνει «κλικ» ή να βρεις εύκολα κάτι που ψάχνεις.