99 francs. Πάρε κόσμε...

by xray

Ή, Όταν ο Ευρωπαϊκός κινηματογράφος δείχνει τα δόντια του.

Ο Οκτάβιος είναι ένας αμοραλιστής διαφημιστής που δεν νοιάζεται για τίποτα άλλο από την καριέρα του, τα λεφτά, τα ναρκωτικά και τη χλιδάτη ζωή που όλα αυτά του προσφέρουν. Αυτός ο δρόμος όμως, δεν είναι σπαρμένος με ρόδα όπως δείχνει, αλλά μόνο με τα αγκάθια τους μάλλον, αγκάθια που συσσωρεύονται με την αλλοπρόσαλλη και ιλιγγιώδη πορεία του ήρωα μέσα στα γρανάζια των αμείλικτων στελεχών και εταιρειών του χώρου. Μέχρι εδώ καλά, αλλά και αρκετά προβλέψιμα. Όμως η δύναμη του ευρωπαϊκού κινηματογράφου δεν έγκειται στο πρωτότυπο του σεναρίου, αλλά στην οπτική του σκηνοθέτη και την εστίαση σε λεπτομέρειες που το Χόλυγουντ έχει εξοβελίσει από τις παραγωγές του από καταβολής κινηματογράφου.

Η ταινία του Jan Kounen (έχει κάνει μερικά ντοκυμαντέρ και το «Ντόμπερμαν» μεταξύ άλλων), αποτελεί μια βροντερή απάντηση στην αμερικανική προσέγγιση, τόσο σε εικαστικό επίπεδο, που είναι το προνομιακό πεδίο μάχης της Ευρώπης, όσο και στα άλλα στοιχεία της ταινίας, το μοντάζ, τη διδασκαλία των ηθοποιών, το σενάριο, που αποτελούν βέβαια τα σίγουρα όπλα των Αμερικάνων.

Ο Jean Dujardin, μαθητής της σχολής του Μπελμοντό, αν υπήρξε τέτοια σχολή, σηκώνει στις πλάτες του το φορτίο του κεντρικού ήρωα με μια άνεση και αυτοπεποίθηση που εκπλήσσει. Γνωστός και από άλλες παραγωγές, μεταξύ των οποίων και το διασκεδαστικό Lucky Luk, πρώτη φορά νομίζω δοκιμάζεται σε τόσο απαιτητικό ρόλο, με άριστα αποτελέσματα. Οι δευτεραγωνιστές τον πλαισιώνουν άψογα και συμβάλλουν και αυτοί στο συνολικό αποτέλεσμα, μειώνοντας πάρα πολύ τη γενική αδυναμία των ευρωπαϊκών ταινιών, αυτής των δεύτερων ρόλων που εξαφανίζονται, ή που αποτελούν μόνο διακοσμητικές γλάστρες. Έκπληξη της ταινίας ο Jocelyn Quivrin, (που πέθανε σε ατύχημα με το αυτοκίνητό του το 2009), ο οποίος κέρδισε δύο βραβεία με την απόδοσή του, του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού. (Έπαιξε και στη Συριάνα του Κλούνι μεταξύ άλλων).

Μια εντυπωσιακή ταινία, που δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση αν τη δείτε με παρέα, αλλά και που δείχνει τι μπορεί να γίνει στην Ευρώπη με άλλα μέσα και οπωσδήποτε άλλη κατεύθυνση από αυτή του Χόλλυγουντ.