Η ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΘΕΑ ΜΕ ΝΟΤΕΣ

By Musicholic

Στο πέρασμα των χρόνων δεν κατάλαβα αν η μουσική ή μπάλα ειναι η μεγάλη μου καψούρα κι έτσι αποφάσισα να τις παντρέψω σε ένα άρθρο.Τι κι αν πολλοί τη χαρακτήρισαν ως το όπιο του λαού και οι άλλοι αντιτέθηκαν πως είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας μας.Είμαστε ευτυχώς η τελευταία εκείνη τυχερή γεννιά που δεν μεγάλωσε μπροστά σε οθόνες υπολογιστών αλλα γύρναγε σπίτι με ματωμένα γόνατα απο τις αλάνες,του έβαζαν τις φωνές οι δικοί του γιατί επαιζε τρεις ώρες και αύριο είχε σχολείο.Η μπάλα κατάφερε να κάνει τις κοπέλες,τις δουλειές να μοιάζουν αδιάφορα και εκείνα τα τέλεια καλοκαίρια με τα mundial και τις μπύρες ποσο τέλεια ήταν και πόσες αναμνήσεις ξυπνάνε.

Το ποδόσφαιρο μας ήταν εκείνο που έπαιζες στο subbutteo ή στο ποδοσφαιράκι κοκορέτσι οπως συνηθίζαμε να το λέμε δεν ήταν το ψεύτικο pro και όλες αυτές οι διαφημίσεις και χορηγοί γύρω απο το ποδόσφαιρο.Και τώρα αναριωτιέστε τι σχέση έχουν οι μουσικές με το λαικό αυτό άθλημα όπως συνηθίζουν να το λένε οι δήθεν μορφωμένοι.Το ποδόσφαιρο λοιπόν έχει άμμεση σχέση με τη μουσική απο το αγγλικό Οi! Των οπαδών της West Ham που τραγουδούν αγκαλιασμένοι σε κάποια pub στο Λονδίνο για κάποια όνειρα που φτάνουν στον ουρανό σα φυσαλίδες,από το Maradona στη λατινική αμερική που κατάφερε να γίνει το είδωλο μιας ολόκληρης χώρας,απο τα soundtrack των mundial η μουσική ήταν πάντα εκεί για να περιγράψει τους ήρωες της Κυριακής.Το άρθρο αυτό ειναι αφιερωμένο σε εναν παλιόφιλο που μου είχε μάθει αυτό<<η μυρωδιά του καπνογόνου πιο όμορφη απο το άρωμα σου τα τύμπανα χτυπούν πιο γρήγορα απ’τη καρδιά σου μια ζωή ελεύθεροι παρά φυλακισμένοι καλύτερα στα πέταλα παρά ερωτευμένοι>>.