Ζούμε σε μία κοινωνία που όταν αποφασίσεις συνειδητά να μη συμβαδίσεις με τη μπουρζουαζία, πεθαίνεις ξεχασμένος και μόνος απ΄όλους. Τότε οι δικιά σου τάξη, οι δικοί σου άνθρωποι, θα σε θυμηθούν για να σε συνοδεύσουν μέχρι το Μετς. Ο Ρασούλης ήταν ακόμη μία τέτοια περίπτωση..

Το παράπονο του από τις κρατικές αρχές θέλησε να εκφράσει ο Μανώλης Ρασούλης μέσα από μια επιστολή του, την οποία παρέδωσε στο δημοσιογράφο Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Ο γνωστός δημοσιογράφος και στιχουργός δημοσίευσε μέρος της επιστολής του αποβιώσαντος συνθέτη στη στήλη "Ματιές" της ελλαδικής εφημερίδας "Τα Νέα".



Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γνώρισε το Μανώλη Ρασούλη μέσω του Μάνου Λοΐζου και έχει να λέει μόνο τα καλύτερα γι αυτόν.

Την επιστολή, ο Μανώλης Ρασούλης, την είχε παραδώσει στον γνωστό δημοσιογράφο πριν από ένα μήνα σε μια ταβέρνα, όπου ο κος Παπαδόπουλος βρισκόταν για φαγητό με παρέα. Του ζήτησε να τη δημοσιεύσει στη στήλη "Ματιές", έτσι, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος δημοσίευσε μέρος της. Ίσως το μέρος στο οποίο απεικονίζεται η αγωνία, αλλά και η πίκρα του Μανώλη Ρασούλη για όλα όσα είχε υποφέρει.

Παρατίθεται μέρος της επιστολής του αποβιώσαντος, όπως το έχει δημοσιεύσει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος:

«Αρτι αφιχθείς από την Αυστραλία, όπου πήγα για έναν µήνα ν’ αλλάξω παραστάσεις, να πάρω µια ανάσα γιατί µοιάζω µε µωρό στη φωτιά και αρχαία σκουριά, µε όλα τούτα τα τεκταινόµενα εγχωρίως, πληροφορήθηκα ότι οι ιθύνοντες µου έκοψαν την εκποµπή που είχα στο Α’ πρόγραµµα του ραδιοφώνου (105,8) επί 6 χρόνια, κρατώντας τα µπόσικα στην κατιούσα.

Η αλήθεια είναι ότι στενοχωρήθηκα µε τον τρόπο που µε πέταξαν στον κάδο, γιατί βασικά είµαι ένας απ’ αυτούς που υποστηρίζουν τις αξίες. Είµαι άνεργος και αχρήµατος και ηλικιωµένος. Σύνταξη δεν έχω πάρει ακόµα. Ευελπιστώ. Κι όπως ξέρεις, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. ∆εν έχω, πάντως, να πληρώνω ούτε και το νοίκι µου. Εδιωξε και την κόρη µου, από το δηµοτικό Κανάλι 1 του Πειραιά, αµέσως µόλις βγήκε δήµαρχος ο µπασκετµπολίστας Φασούλας. Κι ας έκανε το χαρισµατικό και µορφωµένο κορίτσι επί 4 χρόνια εκποµπές πρότυπα. Είµαι στο κουρµπέτι και το ραδιοφωνικό 50 χρόνια και ξέρω τι είναι τι και ποιος είναι ποιος. Η αυτογνωσία µου είναι πολύ ενισχυµένη. Αντί ν’ ακούν εµάς, που περάσαµε από 40 κύµατα και να µαθαίνουν, µόλις πήραν το σκήπτρο άρχισαν µε τη γνωστή εµπάθεια, απάθεια και αµάθεια τις εκκαθαρίσεις.

Νοµίζω ότι µέσα στο γενικό και αποδεδειγµένο µπάχαλο, τέτοιες ανόητες εξουσιαστικότητες είναι καταδικασµένες και τιµωρητέες. Οποιος φοβάται τη γνώµη µου ή όποιος νοµίζει ότι είναι ανώτερος, ας βγει να µετρηθούµε στα φανερά. Η χώρα δεν αντέχει άλλο κυνισµό, σαχλαµάρα, µπαλαφάρα, αµάθεια και αρχοντοχωριατισµό. Το µικρό µου έργο δείχνει ότι είµαι πειθαρχηµένος στα κοινωνικά ιδεώδη και στην παραγωγή κοινωνικής και εθνικής συνείδησης. Ο υπουργός Πολιτισµού Τηλέµαχος Χυτήρης, ο Παπαδηµητρίου και ο Ταγµατάρχης µε ξέρουν χρόνια πολλά. Ποιος ιθύνων έβγαλε την απόφαση να µε διώξουν; Ας βγει να µας πει το σκεπτικό. Με το ίδιο σκεπτικό µε έδιωξαν το ‘84 και από την τότε ΥΕΝΕ∆, όταν είπα µια µαντινάδα που αφορούσε τον Κοσκωτά…».