Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς - Pamukkale

Το Pamukkale  βρίσκεται περίπου 20 χλμ. από την επαρχία Ντενιζλί στη Τουρκία.
 Ήδη 15.000 χρόνια το ασβέστιο συσσωρεύεται … δημιουργώντας έναν πανέμορφο λευκό «παγωμένο καταρράκτη».

Το θέαμα είναι εντυπωσιακό.

Pamukkale σημαίνει κάστρο από βαμβάκι. Πλησιάζοντας, το πρώτο πράγμα που θα δείτε είναι μια πλατφόρμα βράχου άνω των 100 m. Οι πλαγιές αυτού του λόφου καλύπτονται από μεγάλο αριθμό λιμνών και πεζουλιών. Καθώς έρχεστε πιο κοντά, θα αρχίσετε να βλέπετε αυτό το φυσικό φαινόμενο, που μοιάζει με έναν παγωμένο καταρράκτη.

Η επιστημονική εξήγηση είναι ότι οι καυτές θερμικές πηγές που βρίσκονται στο υπέδαφος εκχειλίζουν ανθρακικό άλας ασβεστίου, το οποίο γίνεται σκληρό όσο το μάρμαρο Travertino. Τα παλαιότερα πετρώματα του είναι κρυσταλλικό μάρμαρο, γρανίτη και χαλαζίτης.

Η θερμοκρασία του ύδατος στις διαμορφωμένες λεκάνες – ιαματικές πηγές -  που δημιουργούνται από τους καυτούς πίδακες στους λόφους, φτάνει τους 36-38 βαθμούς.

Αν και το νερό που ρέει από τους καυτούς πίδακες στις χαμηλότερες πλαγιές χάνει γρήγορα τη θερμότητα, παραμένει αρκετά ζεστό για ένα μπάνιο (για διάστημα έξι μηνών το χρόνο) στις υπαίθριες πισίνες και στα πεζούλια.

Καθώς αναδύεται στην επιφάνεια, αποσυντίθεται το άλας του ανθρακικού ασβεστίου σε διοξείδιο του άνθρακα, ανθρακικό άλας και νερό. Το διοξείδιο του άνθρακα απελευθερώνεται στον αέρα ενώ το ανθρακικό άλας ασβεστίου διαχωρίζεται από το νερό για να διαμορφώσει ένα άσπρο-γκρι ίζημα ασβεστόλιθων.

Οι λεκάνες υπερχειλίζουν με το ίζημα ασβεστόλιθων και νερό. Το επί πλέον υλικό διασπάται σε διάφορους κλάδους. Με το σχηματισμό των στρωμάτων και της εμφάνισης των βαθμίδων και των πεζουλιών το ένα επάνω στο άλλο, το νερό αποθέτει ασβεστόλιθους καθώς στάζει κάτω υπό μορφή σταλακτιτών, όπως στα σπήλαια.

Το οξείδιο ασβεστίου στο νερό αυξάνει το πάχος των άσπρων στρωμάτων και διευρύνει τα πεζούλια, δημιουργώντας στις λίμνες φανταστικές μορφές που θυμίζουν κοχύλια ή πέταλα λουλουδιών, ενώ η παρουσία μικρής ποσότητας οξειδίου θείου και σιδήρου δημιουργούν λωρίδες κίτρινες, κόκκινες και πράσινες στο λευκό του ασβεστόλιθου.

Καθώς οι καταρράκτες του ασβεστίου ενώνονται με διοξείδιο του άνθρακα, η αλλαγή στο χρώμα του νερού με τις αλλαγές του ηλιακού φωτός, είναι εκπληκτική.

Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Ιεράπολης. Και οι δύο τοποθεσίες είχαν ανακηρυχθεί το 1988 ως Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.