RUMBA...

…των Ντομινίκ Αμπέλ, Φιόνα Γκόρντον, Μπρούνο Ρομί

Η Φιόνα και ο Ντομ είναι ένα ευτυχισμένο ζευγάρι με βασικά χαρακτηριστικά την αφέλεια και την θετική ενέργεια. Εκτός από τον έρωτα μοιράζονται και το ασίγαστο πάθος τους για τους λάτιν χορούς. Ένα βράδυ στην προσπάθεια τους να αποφύγουν ένα περαστικό με αυτοκτονικές τάσεις, θα έρθει το… ατύχημα. Εκείνος χάνει την μνήμη του και εκείνη ένα πόδι. Χαμόγελο και θετικότητα όμως, όχι!

Μια ταινία με ελάχιστους διαλόγους - σχεδόν βουβή – με πολύ χρώμα και έντονο σουρεαλισμό. Προκαλεί την ίδια στιγμή γέλιο και θλίψη – μη φανταστείτε πολύ – και θυμίζει Jacques Tati. Παρόλο το βαρύ δράμα μέσα στην κωμική ιστορία, οι ήρωες κάνουν μορφασμούς απορίας και όχι δυσαρέσκειας! Συναίσθημα, χιούμορ, λύπη, χορός, συνυπάρχουν σε μια ταινία που αποτελείται από όλες σχεδόν τις μορφές τέχνης.

Το προτείνω όχι τόσο για την αξία του – ως τελικό αποτέλεσμα – όσο για την διαφορετικότητα του.

*****

Rumba σημαίνει ξεφάντωμα και είναι το πνεύμα και η ψυχή της λατινοαμερικάνικης μουσικοχορευτικής σκηνής.

Γεννήθηκε το 16^ο αιώνα από νέγρους σκλάβους της Κούβα. Εξελίχθηκε σ’ ένα τελετουργικό χορό και πολύ σύντομα τα τραγούδια που τον συνόδευαν έγιναν μεγάλες επιτυχίες.  

Είναι ένας ερωτικός χορός όπου ο ρόλος του άνδρα είναι αισθησιακός και επιθετικός ενώ της γυναίκας αμυντικός. Είναι ουσιαστικά μια αναπαράσταση της σεξουαλικής πράξης που χορεύεται με υπερβολική κίνηση των γοφών. Δίνεται μεγάλη έμφαση στο σώμα το οποίο δεν σταματά να αλλάζει σχήμα. Η μουσική παίζεται με ένα κοφτό, καθαρό χτύπο σύμφωνα με τις σφριγηλές εκφραστικές κυκλοφορίες των χορευτών.

Μόλις το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο Son ήταν ο δημοφιλής χορός της μεσαίας κοινωνικής τάξης της Κούβας. Είναι μια πιο αργή και ανανεωμένη έκδοση της γηγενούς Rumba. Ακόμα πιο αργό είναι το Danzon, ο χορός της πλούσιας κουβανικής κοινωνίας. Επικρατούν τα πολύ μικρά βήματα, με τις γυναίκες να παράγουν μια πολύ λεπτή κλίση των γοφών με διαδοχική κάμψη και ίσιωμα των γονάτων.

Η αμερικάνικη Rumba είναι μια τροποποιημένη έκδοση του Son και η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να εισαχθεί η Rumba στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε το 1913. Έκτοτε ακολούθησαν αρκετές χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα - βάζοντας όμως τις βάσεις. Το πραγματικό ενδιαφέρον για τη λάτιν μουσική άρχισε περίπου το 1929 με τον Κουβανό-Αμερικάνο (ισπανικής καταγωγής) συνθέτη και βιολιστή Xavier Cugat να διαμορφώνει μια ορχήστρα που ειδικεύτηκε στη λατινοαμερικανική μουσική. Άνοιξε στο Coconut Grove στο Λος Άντζελες και εμφανίστηκε στις πρώτες κινηματογραφικές ταινίες με ήχο όπως στην Gay Madrid (1930). Την δεκαετία του ‘30 η λατινοαμερικανική μουσική κατέκλυσε την Αμερική και η ορχήστρα του Cugat αναγνωρίστηκε ως η σημαντικότερη Latin Big Band της εποχής.

Εδώ το κλασικό Quien sera του Pablo Beltran Ruiz από τον Xavier…

Ήθελα να πω και δυο λόγια για το Cha-Cha που πήρε το όνομα του από τον Κουβανό συνθέτη και βιολιστή - επίσης - Enrique Jorrin τα 50ς αλλά… βλέποντας από πού ξεκίνησα και που έφτασα…