Τα παραπάνω αποκαλύπτονται από την πανελλαδική έρευνα για την ευθανασία που πραγματοποίησε η Μονάδα Ανακούφισης Πόνου και Παρηγορητικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι ότι πρόκεται για την πρώτη έρευνα στην οποία καταθέτουν απόψεις οι γιατροί, νοσηλευτές, συγγενείς ασθενών αλλά και δείγμα του ελληνικού πληθυσμού. Οπως προέκυψε από την έρευνα, πάνω από 43% των γιατρών και 41% των συγγενών δήλωσαν ότι θα συμφωνούσαν να μη γίνει καμία προσπάθεια ανάνηψης του ασθενούς με καρκίνο τελικού σταδίου σε περίπτωση καρδιακής ή αναπνευστικής ανακοπής.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι ασθενείς με καρκίνο τελικού σταδίου ζητούν μεν ευθανασία από τους γιατρούς σε ποσοστό 20%, όμως δεν εκφράζουν το αίτημα αυτό και προς τα μέλη της οικογένειάς τους: μόλις 10% των συγγενών ανέφερε ότι έχει γίνει αποδέκτης μιας τέτοιας επιθυμίας από τον ασθενή.
Σε ποσοστό 5,1% οι γιατροί και 8% οι νοσηλευτές απάντησαν ότι έχουν εμπειρία θανάτου κάποιου καρκινοπαθούς τελικού σταδίου ύστερα από απόφαση της ιατρικής ομάδας που τον παρακολουθούσε να μην προχωρήσει σε ιατρικές πράξεις που θα μπορούσαν να παρατείνουν τη ζωή του, χωρίς ωστόσο να παρέχουν ουσιαστική θεραπεία. Αντίστοιχα, 9,3% των γιατρών και 7,6% των νοσηλευτών δήλωσαν στους ερευνητές ότι διέκοψαν τις άσκοπες θεραπείες που κρατούσαν στη ζωή ασθενείς σε τελικό στάδιο. «Στη χώρα μας η έννοια της ευθανασίας δεν είναι ξεκαθαρισμένη ίσως εξαιτίας της ανυπαρξίας νομικού πλαισίου.
Η κυρία Κυριακή Μυστακίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ανακουφιστικής Αγωγής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλος της ερευνητικής ομάδας δηλώνει: «Οι έλληνες γιατροί και νοσηλευτές δεν εναντιώνονται στα όσα ορίζει ο νόμος και τάσσονται κατά συντριπτική πλειονότητα ενάντια στην ευθανασία. Ωστόσο από τις απαντήσεις στα ερωτηματολόγια της έρευνας συμπεραίνουμε ότι σε ποσοστό 50% επιθυμούν να ξεκαθαριστεί το νομικό πλαίσιο ώστε να μπορούν να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στους ασθενείς χωρίς διλήμματα». Οπως διευκρινίζει, ένα από τα συχνά διλήμματα των επαγγελματιών υγείας είναι όταν πρέπει να αποφασίσουν αν θα προχωρήσουν ή όχι σε ιατρικές πράξεις οι οποίες ουσιαστικά είναι μάταιες για την πορεία των ασθενών.
Αυτό που θεωρούν σημαντικό οι επιστήμονες είναι η ανάγκη ανάπτυξης της παρηγορητικής φροντίδας, η οποία προσφέρει ανακούφιση των συμπτωμάτων και ψυχολογική υποστήριξη στους ασθενείς τελικού σταδίου και στις οικογένειές τους χωρίς να επισπεύδει τον θάνατο. Και βέβαια, αποτελεί ένα καλό αντίβαρο στο αίτημα για ευθανασία.
Πηγή: www.tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου