Ο Γιάννης Αγγελάκας ξεκίνησε το μουσικό του ταξίδι τη δεκαετία του ’80 και ώς σήμερα η ποίησή του παραμένει το ίδιο επίκαιρη. Η ταινία τον ακολουθεί στην καθημερινότητά του.
Θίγει μέσα από τη ματιά του το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας και τον τρόπο που διαμορφώνει την πραγματικότητα η τηλεόραση, ενώ αναζητά τη διέξοδο από τις πόλεις προς τους αγαπημένους τόπους που εγκαταλείψαμε. Στα δύο χρόνια που διήρκεσαν τα γυρίσματα, βλέπουμε τις μουσικές συναντήσεις με τους συντρόφους του και την εξέλιξη των μουσικών διαδρομών τους μέσα από μια αναζήτηση στα ακούσματα της παιδικής τους ηλικίας, το ρεμπέτικο, τα ηπειρώτικα πολυφωνικά, τις κρητικές μελωδίες.
"Μέσα μου ο αέρας που φυσά δε λέει να ημερέψει, μου ξεσηκώνει την καρδιά και μου σκορπάει τη σκέψη".
Κριτική από το myfilm.gr: Ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Αγγελάκα που παρουσιάζει – απρόσμενα – ενδιαφέρον καθώς προσεγγίζεται από σκηνοθετικής σκοπιάς πάνω στον χαρακτήρα χωρίς βαρύγδουπες διθυραμβικές κορώνες. Όταν βλέπεις ένα φιλμ τεκμηρίωσης που δεν εκτελεί απλά «χρέη και υποχρεώσεις», τότε η αυθεντική του δύναμη στέκεται μακριά από τους συνήθεις στερεότυπους προπαγανδιστικούς «ειδυλλιακούς» ύμνους…
http://www.myfilm.gr/7586
Μπαίνει ο Αγγέλακας σε ένα μαγαζί και τα βλέπει όλα λερωμένα , λάσπες σκόνη βρώμα λυσοδία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου κάνει ο σερβιτόρος "να όριστε , καθίστε"
Και απαντάει ο αγγέλακας
Σιγά μην κάτσω ,σιγά μην λερωθώ