Του ραγιά το κεφάλι μόνο κάτω θέλει να κοιτά…

By Mits F.    

     Καιρό τώρα θέλω να ξεσπάσω εγγράφως, για μερικά από τα πράγματα που με προβληματίζουν και με ταλαιπωρούν κυρίως ψυχολογικά (αλλά που θα πάει θα με καταβάλλουν και σωματικά). Τo έναυσμα μου το έδωσε η φιλενάδα σας με ένα νευρώδες άρθρο περί κριτικής. Αποφάσισα λοιπόν να εκφράσω τον προβληματισμό μου για
τον άκριτο κόσμο στον οποίο παρευρισκόμαστε, γιατί αυτό που κάνουμε σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με ζωή.



     Προσωπικά φυτοζωώ χωρίς να θέλω να μειώσω τον τρόπο ζωής
μου, απλά έτσι νοιώθω. Αυτοσυντηρούμαι βιολογικά εργαζόμενος
και πνευματικά απομονωμένος από την κοινωνία. Την κοινωνία που
δημιουργεί την κριτική και την αντικειμενικότητα.


     Που αγοράζει Βήμα και Ελευθεροτυπία για να πάρει δώρο τα
κλεμμένα του Νταλάρα και όχι γιατί αυτές της προσφέρουν την σφαιρική
ενημέρωση που πρέπει να κυνηγά η μητέρα της δημοκρατίας. (Μην
αγοράζετε τις εφημερίδες τους όπως λέει και ο Πιτσιρίκος)


     Που αναθεματίζει καθημερινά τους πολιτικούς της, την φενάκη
της δημοκρατίας, αυτούς που η ίδια ψήφισε, αλλά όταν θα στηθεί στην
κάλπη πάλι τους ίδιους θα ορίσει να την καταστρέψουν. Γιατί ο σταυρός
σε αυτή την κοινωνία δεν έχει μόνο θρησκευτικό λόγο ύπαρξης αλλά και
ανταποδοτικό. Σημαδεύουμε τους σημαδεμένους για να μας σημαδέψουν.


     Που τα βάζει ως επαναστατική κοινωνία με τους Γερμανούς
που μας φέρονται σαν σκουπίδια, αλλά το ξεχνάει μόλις μπαίνει στο
γερμανικό αμάξι της και κατευθυνθεί στην γερμανική υπεραγορά της
γειτονιάς της. Μακάρι να μας φέρονταν σαν σκουπίδια: τουλάχιστον θα
μας πέταγαν σε ένα κάδο και δεν θα μας άφηναν στο δρόμο.


     Την κοινωνία που μου υπαγορεύει να λικνίζομαι μετά
γαρυφάλλων υπό τους ήχους άθλια εκτελεσμένων ψευτοανατολίτικων
ρυθμών και με αποκαλεί ναρκομανή, κουλτουριάρη, με αυτοκτονικές
τάσεις, λέτσο, αλήτη, κυριλέ, βλάχο (για τα κλαρίνα, τα πραγματικά
κλαρίνα…ΦΤΑΣΑΜεεεε), ανθέλληνα, αν τολμήσω και δηλώσω ότι δεν
δέχομαι να ακούω τα σκουπίδια που μου πλασάρουν.


     Που με αναγκάζει για να εκπληρώσω τις βιολογικές μου ανάγκες
(ναι στην σεξουαλική επαφή αναφέρομαι),να φοράω προσωπείο
αρχαιοελληνικής τραγωδίας και να παίζω το θέατρο του παραλόγου.
Για να είναι πολιτικώς και κοινωνικώς ορθή η σεξουαλική προσέγγιση
του άλλου φύλλου πρέπει να εκπληρώνεις άμεσα, έστω και εικονικά,
το οικογενειακό μοτίβο, το μοτίβο της κοινωνικής ‘καλοπέρασης’.
Προτιμώ την αποχή από την εμετική προσέγγιση και τον βιασμό των
συναισθημάτων μου.


     Σε αυτή την κοινωνία λοιπόν αφιερώνω από καρδιάς ένα στίχο
από ένα κομμάτι ενός συγκροτήματος που παρακολούθησα το 1999
στο θέατρο Πέτρας και θα ήθελα πάρα πολύ να το δω σε μία ελεύθερη
συναυλία στην πλατεία Συντάγματος, μαζί με άλλον ένα καλλιτέχνη που
θα τραγουδίσει αυτόν τον μήνα στην γειτονιά μας και που δεν θα έρθει
στο σπίτι μας γιατί είμαστε όσο λαμόγια μας λένε. (Θα σε δούμε στην
Σόφια 14/4)….


     Α, συγγνώμη ξεχάστηκα λίγο. Με σαγήνευσε η φανταστική εικόνα
μιας λαμπερής πλατείας με χαμογελαστά σκεπασμένα πρόσωπα….

FUCK YOU, I WON’T DO WHAT YOU TELL ME

MOTHERFUCKER!

ΥΓ. Λευτεριά στην Κερατέα από τους κερατάδες.

Mits F.